Były reprezentant Polski: Figo był o mnie zazdrosny

Pierwszym zagranicznym klubem w karierze polskiego napastnika był Sporting. Juskowiak trafił do niego po igrzyskach olimpijskich w 1992 roku, na których strzelił siedem goli. „Jusko” został najlepszym strzelcem turnieju piłkarskiego, walnie przyczyniając się do srebrnych medali dla polskiej kadry.

- Przychodziłem do Sportingu jako król strzelców igrzysk olimpijskich w Barcelonie i to robiło na Portugalczykach olbrzymie wrażenie. Sam Figo się śmiał, że byłem bardziej ceniony od niego i był o to zazdrosny.

- Figo był gwiazdą reprezentacji do lat 20, która rok wcześniej zdobyła mistrzostwo świata, i opowiadał mi, jak bardzo doskwierało mu, że darzono mnie takim szacunkiem i że moje przyjście tylko zdopingowało go do jeszcze lepszej gry. Startowałem z bardzo wysokiego pułapu. (…) Trudno było udźwignąć te oczekiwania. Ktoś, kto strzela gole na igrzyskach, powinien przecież od razu trafiać także w lidze, ale pierwszy sezon był dla mnie trudny. Zacząłem go z marszu, to był dla mnie taki eksperymentalny okres - przyznał Juskowiak, kontynuując po chwili wątek samego Figo:

- Od pierwszego spotkania wiedziałem, że to bardzo utalentowany zawodnik. Miał nieprzeciętne umiejętności, łatwość dryblingu. Jak się zabujał, to na dwóch, trzech metrach potrafił zgubić kilku przeciwników i robił to wiele razy. Nie że raz mu się udało, a później trzy razy już nie - dlatego później trafił do Barcelony i Realu Madryt. Z wiekiem możliwości jego organizmu były jednak mniejsze, nie był już tak dynamiczny, ale jego ruchy pozostały tak płynne jak z okresu, kiedy grałem z nim w Sportingu. Tak, uważam, że miałem szczęście występować z nim w jednym zespole, chociaż na początku to był problem.

Juskowiak i Portugalczyk opuścili klub z Lizbony w tym samym okienku. Latem 1995 roku Polak przeniósł się do Olympiakosu, a Figo - do wspomnianej Barcelony. Ze Sportingiem obaj sięgnęli po Puchar Portugalii.