Piłkarski Cosmos po raz drugi - tylko czy to ma sens?

Kiedy hashtagową gwiazdą Twittera zostaje dyrektor sportowy klubu bez zawodników i stadionu, a honorowym prezesem tej samej drużyny mianuje się piłkarza wszech czasów, to coś najwyraźniej musi się szykować. Coś wielkiego. Coś... kosmicznego.

Choć od ogłoszenia przez New York Cosmos powrotu do amerykańskiej piłki minęło już prawie półtora roku, to dopiero teraz, w nadchodzącym roku poznamy odpowiedź na nurtujące wszystkich pytanie: czy to ma szanse powodzenia?

Oczywiście z pewnością przed decyzją o wielkim comebacku po ponad trzydziestu latach debatowano dniami i nocami nad tym, czy powrót Cosmosu ma jakikolwiek sens. Czy to będzie grało i czy będzie się opłacało. Czy jednak wyprowadzono właściwe wnioski?

Nami wciąż targają wątpliwości. To trochę jak z sequelami rewelacyjnych filmów. Zastanawiasz się, czy "dwójka" będzie godna "jedynki", czy może jednak po seansie podrzesz bilet zastanawiając się, czy lepiej byłoby pieniądze zmarnowane na bilet przeznaczyć na głodujące pandy, wymierające gatunki gadów i płazów, czy może na fundacje zajmujące się problemem globalnego ocieplenia.

Tak też może być z "new" New York Cosmos. "Once in a lifetime" - tak brzmi tytuł filmu, opisującego niezwykłą, choć krótką historię klubu, który dzięki pieniądzom i zaangażowaniu kilku zapaleńców stał się legendą. No właśnie, "once". Takie coś zdarzyć się może tylko raz, by projekt mógł być porównywalnie wielki, do Nowego Jorku przyjechać musiałby Lionel Messi bądź Cristiano Ronaldo. Ewentualnie Falcao, choć to chyba wciąż nie ten kaliber, co Pele w tamtych czasach. I to nie pozwiedzać, nie zagrać w meczu charytatywnym, a kontynuować karierę. Brzmi to po prostu niedorzecznie.

Jasne, do Cosmosu, oczarowani magią nazwy i wizją nie najgorszych zarobków przylecą pewnie jakieś podstarzałe, wyblakłe gwiazdy, bądź znacznie mniejszego formatu gwiazdki. Zawodnicy pokroju grających w MLS Robbiego Keane'a czy Rafaela Marqueza. Piłkarze ponadprzeciętni, znani na całym świecie, ale jednak nie z absolutnego topu, nominowani co roku do najbardziej prestiżowych nagród.

Poza tym przypomnijmy, co stało się w momencie, kiedy skończyła się koncepcja nieziemskiej drużyny i kiedy Pele zdecydował się zawiesić buty na kołku. Zarówno sama drużyna, jak i cała piłka nożna w Stanach spadła z tego kosmicznego poziomu na ziemię i roztrzaskała się jak talerz z kruchej porcelany. Kto wie, czy historia nie powtórzyłaby się i tym razem.

Choćby dlatego, że na awans do MLS trzeba sobie zasłużyć. Zespoły długimi latami ubiegają się o promocję z NASL do najlepszej ligi w kraju. Wiadomym jest, że Cosmos z urzędu o taki ruch miałby łatwiej. Za historię, za nazwę, za ludzi będących na stanowiskach w klubie (Pele, Cantona, Byrne, Parry), za pieniądze z umów sponsorskich, których z pewnością nie braknie, bo wszyscy wiedzą, jak niesamowitą, choć krótką historię napisał zespół Pelego i Beckenbauera w USA i jak w latach 70. zapełnił do ostatniego miejsca Stadion Gigantów. To zaś mogłoby się nie spodobać innym zespołom.

Czy więc reaktywacja Cosmosu jest tak bardzo potrzebna? Wątpliwości jest bardzo wiele, a głosów, że to już nie będzie to samo - jeszcze więcej. Piłka pisała już wiele pięknych, niespodziewanych historii, jednak czy ta kontynuacja legendy o najbardziej kosmicznym klubie wszech czasów będzie warta uwagi? A może raczej skończy się ostrą krytyką pod adresem jej reżyserów i pomysłodawców?

My pozostajemy sceptyczni.