Śląsk powiela transferowy schemat. Co z tego wyjdzie?

We Wrocławiu zameldowali się Bartosz Machaj, Andrei Ciolacu, Peter Grajciar i Milos Lačný  Dwaj ostatni trafiają do Śląska, będąc w bardzo podobnej sytuacji. Dlaczego?

Grajciar: „Dla piłkarza ze Słowacji gra we wrocławskim zespole to okazja do walki o najwyższe cele i powrót do formy. W sierpniu 2013 Grajciar, występujący wtedy w barwach Dynamo Tbilisi, doznał poważnej kontuzji kolana.”

Lacny: „W tym sezonie Słowak zagrał w jedenastu spotkaniach w lidze kazachskiej, w których zdobył jedną bramkę. Większość rundy stracił jednak na leczeniu kontuzji łękotki.”

Tak, obaj przechodzili nie tak dawno poważne kontuzje. Jeśli są na nie wyjątkowo podatni, Śląsk może z nich nie mieć wielkiego pożytku. Tutaj jednak duży plus stawiamy przy coraz rozsądniejszemu zarządzaniu w klubie, który nie zaoferował Słowakom długich umów, a identyczne, półroczne kontrakty. Obu - z możliwością przedłużenia o kolejne dwa lata. 

Ryzyko zostaje więc zminimalizowane, a patrząc już na CV samych zawodników pokusimy się o stwierdzenie, że gdyby nie znaleźli się na zakręcie i ostatnio nie wylądowali na peryferiach futbolu (Grajciar w 2. lidze czeskiej, Lačný w Kazachstanie), byliby pewnie poza zasięgiem Śląska. Jeszcze do niedawna bardzo cenieni w ojczyźnie - Lačný należał do najlepszych strzelców Fortuna Ligi w minionym sezonie, kilka lat temu zdecydowało się na niego nawet Dundee United. Grajciar natomiast zaliczał się do najbardziej efektywnych skrzydłowych w Czechach i był podstawowym graczem Sparty Praga, wcześniej z powodzeniem grając w tureckiej Super Lig.