Mkhitaryan i cała reszta. 23 fakty o armeńskim futbolu

1. Październik 1992 - to wtedy reprezentacja Armenii rozegrała pierwsze w historii międzynarodowe spotkanie. W meczu z Mołdawią emocji nie brakowało, ale ostatecznie skończyło się na bezbramkowym remisie.

2. Pięć lat później Ormianie zanotowali najwyższą porażkę w swoich dziejach. To znaczy porażki... W styczniu dali się zlać w Ameryce Południowej Chile 0:7, a kilka tygodni później przytulili kolejne siedem trafień od Gruzinów.

3. Ale nasi najbliżsi rywale sami też potrafią wbić tyle goli. Maj tego roku, Carson, Kalifornia: Gwatemala - Armenia 1:7. Autorem hat-tricka był Henrikh Mkhitaryan, który z polską na szczęście nie zagra.

4. Piunik Erywań - tak nazywa się z klub, z którego Mkhitaryan wyjechał na podbój Europy. Prawdziwy armeński hegemon, po mistrzostwo kraju sięgał aż 14 razy. Wszystkie inne kluby w sumie zgarnęły tylko 11 tytułów.

5. Chociaż w poprzednim sezonie mistrzostwo zdobył akurat ktoś inny, bo ekipa Alaszkertu. Jak wyglądała jej przygoda w europejskich pucharach? W drugiej rundzie eliminacji Ligi Mistrzów piłkarze z Erywania zostali wyeliminowani przez Dinamo Tbilisi.

6. Armeńskie kluby dwukrotnie rywalizowały w pucharach z naszymi. Oba dwumecze odbyły się w sezonie 1995/1996. W Pucharze UEFA Zagłębie Lubin ledwo, ale jednak poradziło sobie z Szirakiem Giumri. Z kolei GKS Katowice dostał w cymbał od Araratu Erywań.



7. Tak, to właśnie w stolicy Armenii, Erywaniu, jest największa liczba piłkarskich klubów. Alaszkert, Ararat, Piunik... W złożonej z sześciu (!) drużyn ekstraklasie występuje jeszcze Banants.

8. W poprzednim sezonie po koronę króla strzelców sięgnęli w niej Mihran Manasyan oraz Brazylijczyk Héber. Obaj grali w mistrzu kraju.

9. Oczywiście przed 1992 rokiem liga armeńska wyglądała zupełnie inaczej. Rozgrywki miały charakter regionalny, chociaż niektóre kluby rywalizowały z najlepszymi w całym Związku Radzieckim. I tak, w 1973 roku Ararat sięgnął po jego mistrzostwo.

10. Kadra... Nikt wcześniej nie strzelił w jej barwach tyle goli, co Mkhitaryan. Gwiazdor „Czerwonych Diabłów” uzbierał ich dotąd 19. Do tego w swoich 60 występach zanotował przynajmniej tyle samo asyst.

11. Biorąc pod uwagę trafienia, Mkhitaryan wyprzedził na szczycie Artura Petrosyana. W latach dziewięćdziesiątych pomocnik występował w Rosji i Izraelu. Już w XXI wieku reprezentował z kolei barwy klubów szwajcarskich: Young Boys oraz FC Zürich. Przygodę z kadrą zakończył na 11 trafieniach. W 2001 roku strzelił gola Polsce.

12. Jeśli chodzi o liczbę występów, niekwestionowanym liderem jest Sargis Hovsepyan. Były obrońca Zenitu Sankt Petersburg karierę w kadrze zakończył w 2012 roku. Przez 20 lat uzbierał w sumie 127 spotkań. Zdobył dwie bramki. Po zawieszeniu butów na kołku wziął się za trenerkę. Przez chwilę był nawet selekcjonerem reprezentacji.



13. W Armenii próbowano różnych wariantów z selekcjonerami. W ciągu ostatnich kilkunastu lat stanowisko to piastowali m.in. Argentyńczyk Oscar López, Francuz Bernard Casoni, Holender Henk Wisman, Szkot Ian Porterfield, Duńczyk Jan Poulsen czy Szwajcar Bernard Challandes.

14. Obecnie jest nim Varuzhan Sukiasyan. Zresztą nie po raz pierwszy, bo 60-latek piastował już tę funkcję na początku wieku. W międzyczasie prowadził kilka rodzimych klubów, w tym parokrotnie Ararat. Patrząc na obecną kadencję, w sześciu meczach - oprócz wspomnianej Gwatemali - wygrał ze swoim zespołem tylko z Salwadorem (4:0).

15. Sukiasyan sam kopał piłkę. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych był zawodnikiem rodzimego Kotajku. Występował w linii ataku, strzelał sporo goli.

16. Aktualne gwiazdy kadry, nie licząc Mkhitaryana, który oczywiście i tak jest kilka półek wyżej? Aras Özbiliz gra w Beşiktaşie, chociaż gra to chyba zbyt dużo powiedziane. Jest jego zawodnikiem. Kiedyś wróżono mu zdecydowanie większą karierę. W reprezentacji 25 spotkań i cztery gole.

17. Dwa razy więcej trafień ma na koncie Marcos Pizzelli. 32-letni naturalizowany Brazylijczyk występuję obecnie w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Grę w armeńskiej kadrze poprzedził kilkuletnią grą w tamtejszej lidze.

18. Od kilkunastu miesięcy mecz za meczem w reprezentacji rozgrywa też młody Gaël Andonian. 21-latek urodził się w Marsylii i tam też do dzisiaj się szkoli. W ostatnim spotkaniu z Rumunią (0:5) zszedł z boiska z powodu kontuzji.



19. Nasi najbliżsi rywale nie zawszę są typowymi dostarczycielami punktów w eliminacjach wielkich imprez. Patrząc na kwalifikacje do mundiali, najwięcej „oczek” - aż 13 - zdobyli grając o ostatnie mistrzostwa w Brazylii. Co ważne - błyszczeli na wyjazdach. Na obcym terenie potrafili wygrać 4:0 z Danią ograć Czechów i zremisować z Włochami. Ostatecznie zajęli jednak dopiero piąte miejsce w grupie.

20. Trzeba też wspomnieć o trzecim miejscu i 17 punktach zdobytych w eliminacjach Euro 2012. Z 10 meczów Ormianie przegrali tylko trzy, ale do baraży, w których zagrała ostatecznie Irlandia, trochę zabrakło.

21. Kwalifikacje do ostatniej wielkiej imprezy - mistrzostw Europy we Francji zakończyły się jednak dla nich katastrofą. W grupie z Albanią, Danią, Portugalią i Serbią zanotowali ledwie dwa remisy.

22. Nasza reprezentacja do tej pory mierzyła się z Ormianami pięciokrotnie. Bilans to trzy wygrane, remis i odniesiona w eliminacjach Euro 2008 porażka.

23. Najwyższym zwycięstwem zakończył się mecz rozegrany w 2001 roku. Do siatki trafili wtedy bracia Żewłakow, Emmanuel Olisadebe oraz Bartosz Karwan. Polacy wygrali 4:0.

Oby tym razem było podobnie!