Kilka wniosków po meczach reprezentacji: Najlepsza zmiana? Dwie zwrotki hymnu!

Dwa mecze - dwa zwycięstwa. Bilans znakomity, ale spotkania polskiej reprezentacji z Danią oraz Armenią idealne nie były.

Bez „Lewego” byłoby pozamiatane. Są bramki ważne i ważniejsze. W spotkaniach z Danią i Armenią Robert Lewandowski wziął się za zdobywanie tych drugich. Hat-ticka z Duńczykami komentować nie trzeba, klasa sama w sobie. Przeciwko Armenii „Lewy” grał nieco słabiej, momentami chyba za dużo kombinował i częściej tracił piłkę, ale koniec końców dał trzy punkty. Gdyby nie on, mielibyśmy teraz na koncie dwa „oczka” - tyle samo co bokserzy z Kazachstanu i żegnalibyśmy się z marzeniami o mundialu.

Błaszczykowski dalej niezastąpiony. W meczu z Danią Kuba był w cieniu Kamila Grosickego, ale z Armenią to on dorzucił „Lewemu” piłkę w samej końcówce. Będąc skrupulatnym, trzeba też dodać, że to po faulu na nim mieliśmy wolnego, po którym padł pierwszy gol. A przecież grał na prawej obronie. Brawa.

Wciąż czekamy na Krychowiaka. Antybohaterem pierwszego spotkania był Kamil Glik, a za drugi niektórzy szczególnie mocno skrytykowali Łukasza Teodorczyka. Nas jednak coraz bardziej martwi forma „Krychy”. Nie zawsze decydował się na optymalne rozwiązania, a mimo prostszych wyborów i tak popełniał błędy. Spowalniał grę i dawał się mijać rywalom. Przenosiny do Paris Saint-Germain, jak na razie, mu nie posłużyły.

Cionek nie zawiódł. Wielu obawiało się o występy Brazylijczyka, ale trzeba postawić sprawę jasno - prezentował się przyzwoicie. Zachwycił szczególnie z Danią, bo z Armenią słabiutko zaprezentowała się cała linia obrony. Tylko te kartki niepotrzebne.

Zieliński wygląda coraz lepiej. Do ideału daleko, ale zawodnik Napoli nie irytował już niedokładnymi podaniami czy brakiem zrozumienia z kolegami. Mecz z Danią powinien zakończyć z asystą albo nawet i dwiema, ale w tym wypadku nie popisali się właśnie partnerzy.

Słabe zmiany. W obu spotkaniach Adam Nawałka wykorzystał limit zmian. I trzeba przyznać, że nie wniosły one zupełnie niczego do gry jego drużyny. Sławomir Peszko i Kamil Wilczek grali zbyt krótko, żeby ich oceniać, choć ten drugi akurat zdążył zmarnować świetne podanie Zielińskiego. Z gry Karola Linettego i Macieja Rybusa z Danią nic nie wynikało. Szczególnie po tym pierwszym spodziewaliśmy się o wiele więcej. Podobnie było z Pawłem Wszołkiem i Bartoszem Kapustką w meczu z Armenią. Drugiego ratuje jeszcze wolny, którego wywalczył, ale przed tym prezentował się fatalnie.

Trzeba popracować nad głową. Polacy cały czas mają problemy z utrzymywaniem prowadzenia. Duńczycy byli już na łopatkach, ale podnieśli się, strzelili dwa gole i trzeba było drżeć o wynik do samego końca. Z kolei goście z Armenii odpowiedzieli trafieniem chwilę po tym, jak sami władowali sobie piłkę do własnej bramki. Problemy z koncentracją, arogancja, zbytnia pewność siebie, sodówka (bo i takie głosy zaczynają do nas dochodzić)... Jak zwał, tak zwał - trzeba coś z tym zrobić.

Świetny pomysł z hymnem. Dla niektórych może mało istotna sprawa, ale dwie zwrotki „Mazurka Dąbrowskiego” przed pierwszym gwizdkiem to strzał w dziesiątkę. To akurat bardzo dobra zmiana!