Daniel James: Prawie rzuciłem grę w piłkę. Tęskniłem za znajomymi

Wielu młodych chłopców marzy o grze dla największych klubów piłkarskich, ale samo szczęście i talent nie wystarczają, żeby to osiągnąć. Potrzebne są też spore wyrzeczenia i przestrzeganie rygorów treningu, co nie zawsze jest łatwe, szczególnie w młodym wieku. Boleśnie przekonał się o tym Daniel James, który, choć teraz dobrze radzi sobie w Manchesterze United, jeszcze kilka lat temu niemalże porzucił marzenia o zostaniu piłkarzem.

- Kiedy miałem prawie 12 lat prawie zrezygnowałem z gry w piłkę. Granie już mi się nie podobało - wyznaje szczerze w rozmowie z oficjalnym klubowym magazynem „Inside United”.

- Mówiłem mamie i tacie, że wolałbym grać w coś innego. Tęskniłem za moimi znajomymi. Przez większość wieczorów musiałem trenować, przez co wiele mnie omijało. Gdy wracałem ze szkoły, chciałem wyjść z moimi kolegami, ale nie mogłem, bo musiałem iść na trening.

Co zatem przekonało Jamesa, by się nie poddawał?

- Odbyłem poważną rozmowę z trenerem Hull. Powiedział mi, że widzą we mnie duże umiejętności i chcieliby, żebym został. Jasne, że gra w piłkę ogólnie sprawiała mi radość, lecz po prostu tęskniłem za spotkaniami ze znajomymi. Ale to są poświęcenia, które czasem trzeba ponosić, jeśli chcesz zostać piłkarzem. Wiem, że teraz jest ich jeszcze więcej.

- Na szczęście nie zrezygnowałem, choć w pewnym momencie nie czerpałem już tyle radości z gry. Dojrzałem jednak jako człowiek, szczególnie wtedy, kiedy mogłem zagrać pierwszy raz dla reprezentacji Walii, w wieku 14 lat. Pierwsze mecze graliśmy z Belgią i Szwajcarią. Dużo się wtedy zmieniło, bo w Hull grałem jako napastnik, a na zgrupowaniu przestawiono mnie na skrzydło. Myślę, że dlatego gram teraz na tej pozycji. Inaczej grałbym zupełnie gdzie indziej.