Peter Crouch i wypadek na gokartach na tydzień przed finałem Ligi Mistrzów

Więcej absurdalnych historii z życia Anglika znajdziesz w książce „Jak być piłkarzem. Dwa metry śmiechu”, która trafiła już do księgarni w całej Polsce nakładem Wydawnictwa SQN.

Przeczytaj dodatkowy darmowy fragment i zamów „Jak być piłkarzem” na: www.idz.do/transfery-crouch.

***

Najważniejszy finał w klubowej piłce nożnej tuż-tuż. Twój klub pracuje na to przez cały sezon, myślisz o tym przez całą karierę. 

Wraz z całym zespołem i sztabem szkoleniowym jedziecie do Hiszpanii na specjalny obóz przygotowawczy. Już za kilka dni polecisz do Aten, aby stawić czoła jednemu z najwybitniejszych klubów piłkarskich na świecie. Menedżer daje tobie i  twoim kolegom kilka godzin wolnego, kilka bezcennych godzin. To nagroda za dotychczasową ciężką pracę, czas na rozluźnienie ciała i umysłu przed czekającym wyzwaniem. Ty robisz jednak coś innego. Nieomal zabijasz głównego napastnika zespołu i siebie samego. 

Nie tak miało być. My, członkowie zespołu, wiedzieliśmy, że nie powinniśmy robić niczego głupiego, a mimo to poszliśmy pojeździć gokartami. Zakładaliśmy, że nic nam się nie stanie. Potem jednak zjechałem moim wózkiem do alei serwisowej na pełnej prędkości, ewidentnie się popisując. Chciałem w ostatniej chwili ostro zahamować i zaimponować kolegom piskiem opon. Gwałtownie wcisnąłem więc pedał hamulca… ale nic się nie wydarzyło.

 

Przed sobą miałem Xabiego Alonso i Dirka Kuijta. Wózek w  ogóle nie zwalniał. Xabi uskoczył w  jedną stronę, Dirk natomiast stał dokładnie na wprost mnie. W ostatniej chwili odwrócił się i spojrzał w moją stronę. Krzyczałem ja, krzyczeli wszyscy wokół. W głowie widziałem już prasowe nagłówki: „Crouch rozczłonkowuje swego rywala w ataku”, „As Liverpoolu rozjechany gokartem”, „Latający Holender na torze gokartowym”. 

Trzeba oddać Dirkowi, że zareagował bezbłędnie. Od razu zrozumiał, że nie ma czasu, żeby uskoczyć w bok. Wyskoczył więc w górę, i to z całych sił, a potem jeszcze w powietrzu wykonał szpagat. Miałem dosłownie ułamek sekundy, żeby spojrzeć w górę i zobaczyć nad sobą holenderskie krocze oraz minę, która mogła wyrażać: „Peeeee-teeeer!” albo „Kuuuuur….”, w zależności od tego, na ile dobrze kto czyta z ruchu warg. 

Uff! Poczułem wielką ulgę, gdy już wyjechałem z alei serwisowej, nie uderzając uprzednio w żadnego piłkarza. W tej samej chwili znów ogarnęło mnie jednak przerażenie, bo uświadomiłem sobie, że na pełnej prędkości wróciłem na tor, a hamulce nadal nie działają. W takie sytuacji nie ma innego wyboru jak wziąć sprawy w swoje ręce. Ja postanowiłem spanikować. Odpiąłem pasy bezpieczeństwa, kucnąłem na fotelu ciągle pędzącego gokarta i wyskoczyłem z niego w bok. 

Wózek z impetem uderzył w bandę z opon i stanął w płomieniach. Ja spadłem na asfalt i kawałek się po nim potoczyłem. Miałem poranione ręce i nogi. Powlokłem się do garażów, gdzie powitały mnie już wściekłe twarze, wytknięte palce i pełne złości pytania. Co ty, do diabła, wyprawiasz? Chcesz kogoś zabić? Jakie to było uczucie, zobaczyć nad sobą holenderskie krocze Dirka? 

Ja potrafiłem tylko udzielać w kółko tej samej odpowiedzi. Wysiadły hamulce. Wysiadły hamulce. Jeden z porządkowych pobiegł na miejsce zdarzenia, ugasił wózek i ściągnął go z powrotem do alei serwisowej. Popatrzył na pozostałości silnika. Tak, to awaria hamulców. Przykro nam, panie Crouch, Przykro nam, Liverpool Football Club. 

***

Tak, jestem bardzo wysoki. Nie, pogoda nie jest tu inna. I nie, nie gram w koszykówkę. Cieszę się, że mamy to z głowy.

Chcesz być profesjonalnym piłkarzem? Lepiej uważaj! Tu nikt nie jest do końca normalny. To najdziwniejsza i najbardziej nieprzewidywalna grupa, jaką sobie tylko można wyobrazić. Jeden wpada na trening w czerwonym garniturze, z cylindrem w tym samym kolorze, drewnianą laską i okularami bez szkieł, a drugi ma tyle sportowych samochodów, że zostawia jeden z nich na parkingu i po prostu o nim zapomina.

Wejdź ze mną do piłkarskich szatni Premier League i reprezentacji Anglii, a dowiesz się, który obrońca biegał za mną po całym boisku, powtarzając: „Zabiję cię”, dlaczego wielu milionerów nigdy nie ma własnego żelu pod prysznic i co mówi Cristiano Ronaldo, gdy staje przed lustrem.

Jestem Peter Crouch, a to jest Jak być piłkarzem. Zaczynamy?

Autorzy: Peter Crouch, Tom Fordyce

Data wydania: 15 maja 2019 r.

Cena okładkowa: 39,99 zł

Liczba stron: 368