Grosik, chcesz lepszego klubu? Poczekaj do lata

Skupmy się jednak na „Grosiku”. Starczą mi na razie suche liczby, bo nie chcę przeglądać wszystkich goli i asyst Polaka na youtube, a z samych statystyk wynika, że jest tego sporo. Kamil wyniósł się z Białegostoku w styczniu 2011 roku (za 900 tysięcy euro) i w mającej niezłą renomę lidze tureckiej wystąpił w 61 spotkaniach, strzelił 12 goli, a przy 14 asystował. Ciężko powiedzieć, czy pomocnicy Sivassporu są tak słabi, ale zauważcie, że tylko dwóch może poszczycić się większą ilością asyst w całej swojej karierze gry w Turcji niż nasz narodowy „Grosik”. A są to niewychylający nosa spoza ojczystej ligi 32-letni Mehmet Nas oraz 29-letni Erman Kilić. A Kamil ma 24 lata i raczej na Süper Lig skazany być nie musi.

 

Dobra, bo miałem jechać po Kamilu, że jest słaby, że powinien na razie zapomnieć o grze w lepszym klubie. Dlaczego? Bo widzę jak gra w kadrze. Jest szybki, efektowny, gra bez kompleksów i nie boi się gry w żadnej strefie boiska? Tak, ale mało jest z tego bramek. W sumie tylko dwie, bo przy tylu asystował, a strzelić osobiście nie udało mu się żadnej. Oczywiście, takie niewytłumaczalne fatum dotyczące reprezentacji to częsty przypadek, ale sam fakt, że ma taką usterkę już mu szkodzi.

 

 

„Grosik” marzy o grze w lepszym klubie. Więcej, on marzy o grze w wielkim klubie. Jednak żeby przeskoczyć, a niewielką tak naprawdę, przeszkodę, która dzieli go od wejścia na wyższy poziom, trzeba pokazywać więcej. Jego siatki zakładane Anglikom czy dryblingi w meczu z Urugwajem są świetne, stwarza przewagę, daje drużynie kontrolę nad grą. Ciężko tego chłopaka nie chwalić, ale mam wątpliwości, czy „Grosik” przez ostatnie 2 lata zrobił aż tak wielki jakościowy przeskok. Jego akcje, choć efektowne, kończą się często daleko od bramki, i choć pierwsze kroki stawia bardzo pewnie, to do gola jeszcze kawałek drogi. 

 

Kamil ma nadzieję, że któryś ze skautów wielkich klubów oglądał go w meczach z Anglią i Urugwajem. Marzyło mu się Galatasaray, ale ja wiem, że w głębi duszy chciałby zrobić jeszcze wielką karierę i zagrać w najlepszej lidze świata (sam najlepiej wiesz, która to). Ja mu tego życzę. I chociaż ten tekst jest raczej powątpiewaniem w jego obecne umiejętności, to jednak trudno „Grosika” nie chwalić i dać mu jeszcze, nawet największy możliwy, kredyt zaufania (nie, nie będzie nic o kasynie). On się będzie wyrywał, aby odejść już zimą. W swoich ostatnich wypowiedziach wylewa fundament pod swój nieuchronny, styczniowy transfer i tym samym rozbudza wyobraźnie dziennikarzy, którzy piszą już nawet o Quenns Park Rangers. „Groś”, poczekaj do lata, popiszemy o Valencii.