Młode talenty: cz. 91 [Isaac Cuenca]

La Masia wydaje się produkować niezliczone rzesze piłkarzy, którzy później błyszczą w światowym futbolu. Od około trzech lat, kiedy dominacja Barcelony w światowej piłce nie podlega dyskusji, pieją nad nią z zachwytu wszyscy, którzy choć trochę znają się na piłce nożnej. Xavi, Messi, Pedro, Busquets, Fabregas... Można by wymieniać bez końca światowej klasy gwiazdy, które młodzieńcze lata spędziły pod skrzydłami najsłynniejszej szkółki w Hiszpanii, jeśli nie na całym świecie.

Dokładnie dwudziestym "produktem", który zszedł z linii La Masii i zadebiutował pod okiem Pepa Guardioli w Barcy był Isaac Cuenca. Podobno mniej utalentowany od mającego już za chwilę, już za kilka, może kilkanaście miesięcy, zachwycać nas wszystkich Gerarda Deulofeu. Podobno wolniejszy i słabszy fizycznie od Pedro. Czym więc wysoki - jak na Barcelonę wręcz olbrzym - i wątły skrzydłowy urzekł Guardiolę?

A no inteligencją. Ani Pedro, ani też żaden inny ze skrzydłowych gigantów z Katalonii ponoć nie rozumie tak doskonale systemu gry Barcelony jak Cuenca. Jest zawodnikiem wszechstronnym, a jego parametry są znacznie częściej porównywane do Sergio Busquetsa niż do jego rywala o miejsce w składzie, Pedro Rodrigueza. Tak jak defensywny pomocnik Blaugrany wygrywał rywalizację z Yaya Toure czy Javierem Mascherano (przed przekwalifikowaniem Masche na środkowego obrońcę) i to pomimo słabszych umiejętności fizycznych, tak obecnie Cuenca "odsadza" swoich konkurentów, z którymi przegrywa na płaszczyźnie szybkościowej czy siłowej fantastyczną antycypacją systemu Guardioli.

Młody Hiszpan wyróżnia się także ponadprzeciętną techniką, nabytą na... ulicach Hiszpanii. W Internecie krąży kilka filmików, na których Isaac z Reus uprawia freestyle football. Trzeba przyznać, że tricki, które prezentuje mogą wpędzić wielu profesjonalistów w tej dziedzinie w kompleksy.

Cuenca to przede wszystkim dowód na to, że w dążeniu do spełnienia swoich marzeń nigdy nie wolno się poddać. - Dzieciak, który opuszcza klub dwukrotnie, by powrócić jako ktoś z wyjątkowym blaskiem - powiedział o nim Guardiola. Po kupnie 13-latka z Espanyolu w 2004 roku, Barca oddała go bez żalu do CF Reus Deportiu, miasta w którym wychowywał się numer 39 w obecnej talii Pepa. Czas tam spędzony nie wyszedł bokiem Cuence i po raz drugi podpisano z nim umowę na Camp Nou. Teraz nikt już nie był tak nierozważny, by oddać młodego Isaaca i został on jedynie wypożyczony do CE Sadabell. Tam poczynił niebywały postęp i był liderem drużyny, której udało się awansować do Segunda Division.

Później wszystko potoczyło się jak w bajce o kopciuszku. Młodzian po raz trzeci zameldował się na Camp Nou przebojem zdobył bilet na samolot Barcelony udający się na przedsezonowe zgrupowanie i bez większej tremy przywdział po raz pierwszy trykot w granatowo-bordowe pasy w meczu sparingowym z Hajdukiem Split. Mimo to mało kto wtedy wierzył, że znajdzie się ktoś, kto - poza szykowanym na drugiego Xaviego Thiago Alcantarą - wskoczy do kadry pierwszej drużyny na stałe.

A jednak Cuence się udało. 19. października - to data, która Hiszpanowi zapadnie w pamięć na długie lata. Wtedy to, w 88. minucie meczu Ligi Mistrzów z Viktorią Pilzno Cuenca zastąpił na placu gry Davida Villę. Konia z rzędem temu, kto wtedy przewidziałby, że równo miesiąc później to 20-latek, a nie etatowy reprezentant Hiszpanii wychodzić będzie na Camp Nou z tunelu łączącego szatnie z boiskiem.

Dziś o anonimowym jeszcze miesiąc temu zawodniku mówi się, że może być idealnym rozwiązaniem w ataku Barcelony. Zwrotny, inteligentny, obdarzony lekkością dryblingu (kto nie wierzy, niech obejrzy na powtórkach "ruletę", którą 20-latek wykonał w meczu z Saragossą z gracją, jakiej nie powstydziłby się sam Zinedine Zidane), a co najważniejsze - wciąż rozwijający się talent z wyjątkowo udanego rocznika 1991 z La Masii. Przy kim zresztą lepiej się rozwijać, jeśli nie u boku Leo Messiego?

SZYMON PODSTUFKA