Saviola chce zagrać w Realu Madryt

Po raz kolejny krążą spekulację dotyczące Javiera Savioli i jego przejścia na zasadzie Bosmana do Realu Madryt. <br><br> Były kandydat na stanowisko prezydenta FC Barcelony, Josep Maria Mingiella, powiedział(...)

Po raz kolejny krążą spekulację dotyczące Javiera Savioli i jego przejścia na zasadzie Bosmana do Realu Madryt.

Były kandydat na stanowisko prezydenta FC Barcelony, Josep Maria Mingiella, powiedział RAC-1, że w Madrycie mówi się, iż Saviola wzmocni szeregi Realu.

Propozycje Villarreal i Realu Saragossy zostały odrzucone przez Saviolę, który rzekomo jest zainteresowany grą w barwach zespołu z Santiago Bernabeu.

Karierę piłkarską rozpoczynał w klubie Club Atlético River Plate. Od razu zabłysnął wielkim talentem jak na swój wiek. W październiku 1998 roku został powołany do pierwszego składu w meczu przeciwko Gimnasia y Esgrima de Jujuy. Od tego czasu stał się ulubieńcem kibiców oraz został powołany do młodzieżowej reprezentacji drużyny Argentyny. W 1999 roku zdobył z klubem el trofeo Apretura oraz wystąpił wraz z reprezentacją na Mistrzostwach Świata U-20, gdzie oprócz zwycięstwa drużyny, zdobył sobie także tytuł króla strzelców oraz najlepszego zawodnika turnieju.

Osiemnastoletni Saviola został okrzyknięty najlepszym piłkarzem Ameryki Południowej sezonu 1999/2000 przez urugwajski dziennik El Pais. Młodym napastnikiem interesowały się europejskie kluby. "Wyścig" po piłkarza wygrał FC Barcelona, płacąc prawie 25 milionów euro. Szybko zaaklimatyzował się w Europie i już w pierwszym swoim sezonie na Starym Kontynencie strzelił 21 goli, dzięki czemu został uznany najlepszym graczem z Ameryki Południowej w całej lidze. Jego najważniejszy gol padł w drugim meczu z Panathinaikosem Ateny w Lidze Mistrzów, dzięki któremu Barcelona awansowała do półfinału tych rozgrywek. Na początku sezonu 2002/2003, gdy do klubu powrócił Louis van Gaal, Saviola stracił pozycję w drużynie. W zaledwie kilku spotkaniach strzelił tylko dwie bramki. Kiedy w drugiej części sezonu na ławce trenerskiej zasiadł Radomir Antić, Javier odzyskał swoje miejsce w ekipie. Wystąpił w siedemnastu ligowych spotkaniach, w których strzelił 11 goli oraz 7 bramek w Lidze Mistrzów. W sezonie 2003/04 do drużyny dołączył Frank Rijkaard. Argentyńczyk strzelił w lidze 14 goli, co w znacznej mierze przyczyniło się do zakwalifikowania się do Ligi Mistrzów. Pod koniec sezonu Javier pojechał wraz z reprezentacją Argentyny do Peru, gdzie odbywał się turniej Copa America. W tym samym roku wystąpił też na Igrzyskach Olimpijskich w Atenach. Strzelił jedną bramkę i wywalczył wraz z kolegami z drużyny złoty medal olimpijski po finale z Paragwajem. Wyjazd na dwa letnie turnieje oraz brak chęci obniżenia kontraktu podpisanego w czasie prezydentury Joana Gasparta były jednymi z czynników którymi kierował się Rijkaard rezygnując z usług Argentyńczyka. W sezonie 2004/2005 został wypożyczony do AS Monaco. W tym sezonie strzelił 8 bramek w Ligue 1, 5 w Pucharze Francji i 4 w Lidze Mistrzów. Po zakończeniu sezonu wraz z reprezentacją Argentyny pojechał do Niemiec, gdzie odbywały się rozgrywki o Puchar Konfederacji. Javier nie zagrał jednak w finale, ponieważ otrzymał czerwoną kartkę w meczu półfinałowym z Meksykiem. W sezonie 2005/2006 grał na zasadzie wypożyczenia w FC Sevilla, z którą zdobył Puchar UEFA. W czerwcu 2006 roku zagrał na Mistrzostwach Świata w Niemczech. Strzelił bramkę z Wybrzeżem Kości Słoniowej. Argentyna odpadła w 1/4 finału w meczu z Niemcami (1:1, 4:2 w rzutach karnych). Javier wrócił do Barçy na czas sezonu 2006/2007. W tym sezonie wygasa zagrał zaledwie w kilu meczacg i zdecydowaqł nie przedłużać kontraktu z Dumą Katalonii.