„Wojskowi” jako jedyny przedstawiciel Ekstraklasy pozostali w europejskich pucharach. Niebawem czekają ich zmagania w 1/16 finału Ligi Konferencji Europy.
Na ostatnim etapie fazy grupowej rozgrywek prawdziwy popis dał Josué. 33-letni bez wątpienia wprowadza do gry polskiej drużyny szczyptę magii.
Jak się okazuje, nie zawsze jest tak kolorowo, jakby się wydawało.
Portugalczyk ma za sobą spięcia z Arturem Borucem, Bartoszem Sliszem czy Bartłomiejem Ciepielą.
– Słuchaj, grałeś kiedyś w piłkę? Umiesz grać? – zapytał rozgrywający dziennikarza pracującego w klubowych mediach.
– Coś tam kiedyś grałem, trenowałem w juniorach, ale to było dawno – opowiedział dziennikarz.
– Widzisz, ty kiedyś trenowałeś i nie umiesz grać. A Ciepiela codziennie trenuje i też nie umie grać – rzucił podczas jednego z treningów.
Oberwało się również byłemu już bramkarzowi.
– Po ponad godzinie nadchodzi to, na co się zanosiło – Legia traci gola. Na szczęście dla niej sędzia bramki nie uznaje. Spalony. Dla rozwścieczonego bramkarza to nie ma znaczenia. Dopada do Josué i wydziera się na niego. (…) Skarcony przez bramkarza Josué nie zapomina o sytuacji z drugiej połowy – relacjonuje Łukasz Olkowicz zmagania z Florą Tallin.
– Powiedzcie Borucowi, że jak jeszcze raz mnie złapie, to go zabiję. Nie interesuje mnie, że jest tutaj legendą – powiedział do jednego z członków sztabu szkoleniowego.
Tak zyskał szacunek równie charakternego „King Arthura”.
– Z Josué poszedłem na zwarcie. Wydaje mi się, że dzięki temu nabrał do mnie większego respektu. Później też czasem były zgrzyty, relacje budowaliśmy długo, ale dziś są bardzo dobre – wyznał Slisz.
– Zawodnik ma przy Josué dwie opcje: postawić się mu albo położyć po sobie uszy i udawać, że nic nie słyszy. (...) Dla wchodzącego do drużyny nastolatka to nawet dobrze, że go ktoś ze starszych opieprzy. Musi się z tym zmierzyć. Wielu zawodników przy Josué się nie rozwija, ponieważ są bojaźliwi, przestraszeni. Ale to świadczy o nich. To nie jego wina, a ich, że boją się mu przeciwstawić – zauważają w klubie.