Niemoc, bezradność, zazdrość

Takimi słowami ciśnie mi się na usta określić ekspertów i kibiców innych klubów po sobotnim finale Ligi Mistrzów. Po prostu ciężko im się pogodzić z tym, że tego trofeum nie wygrała ani Barcelona, ani Real Madryt, ani nawet Bayern Monachium

Dokonała tego niedoceniana drużyna Roberto Di Matteo. Ale czym byłby świat bez narzekań. Przecież wszyscy powinni grać pięknie, do przodu i z głową. Jakby ktoś nie zauważył, w Polsce już dawno o tym zapomniano. Poziom szkolenia stacza się coraz bardziej. Więcej uwagi poświęca się obronie, trenerzy podczas odpraw bardziej zwracają uwagę na przeciwnika, niż na własny styl. Nikt dzisiaj nie dziwi się, dlaczego najlepsi polscy zawodnicy są bramkarzami, a w przypadku braku Roberta Lewandowskiego na Euro (odpukać!) zostaniemy z niczym.

Ale nie o tym. O Chelsea. O tym, jak strasznie niesprawiedliwy jest świat, skoro obdarował Romana Abramowicza upragnionym pucharem. Słucham opinii znajomych, którzy podkreślają "wielkie szczęście" Chelsea, postawienie autobusu przed własną bramką, et cetera. Kompletnie przesadził Johan Cruyff, mówiąc, że ze zwycięstwa "The Blues" cieszą się tylko ich kibice. Bo przecież taka drużyna nie ma prawa wygrać Ligi Mistrzów. Szanuję go, ale poucza innych, a sam przegrał finał 0:4 z Milanem. Prowadząc Barcelonę.

Szanowni eksperci, trenerzy, dziennikarze. Co zrobiły inne drużyny, żeby wygrać Champions League?
- Barcelona? Tłucze w kółko to samo. Wszyscy już to widzieli. Guardioli też się znudziło i odszedł. Chelsea po prostu wiedziała, jak się obronić.
- Real? Mourinho po raz kolejny dał się zaskoczyć. Poległa z nim Barcelona, więc nie mogło być zbyt pięknie. Ronaldo znów zawiódł, a po strzale Ramosa wciąż szukają piłki na Bernabeu.
- Bayern? Zawiedli najlepsi. Ci, co mieli rozmontować Chelsea strzałami z dystansu, nie stanęli na wysokości zadania. Petr Cech stwierdził, że oglądał karne Bawarczyków przez dwie godziny.
Pragnę tylko przypomnieć, że Inter w 2010 roku wygrał Ligę Mistrzów w bliźniaczo podobny sposób. Istnym "Autobusem na Camp Nou - część pierwsza". Jose Mourinho się udało, więc Roberto Di Matteo nie może? Szkoda, że zadaniem niezbędnym do wygrania Champions League jest ogranie Barcelony. Nie chcę mówić nic o pomaganiu sędziów, aczkolwiek cieszę się, że Chelsea wygrała finał absolutnie uczciwie.

Posłużę się słowami mistrza: "Wygrałem dwie Ligi Mistrzów ciężką pracą, znojem i z godnością. Byłbym zażenowany, gdybym zdobył tytuł, ponieważ był okupiony skandalem na Stamford Bridge. Skąd bierze się ta władza? Uczciwi ludzie z Barcelony wiedzą, że tak jest. (...) Nie powiedziałem nic do sędziego. Gdybym powiedział jemu i UEFA, co myślę, moja kariera byłaby skończona." To słowa z kwietnia 2011, gdy Real przegrał półfinał z Barceloną. Miesiąc temu ich znaczenie przestało obowiązywać. A ludzie wciąż są do nich przyzwyczajeni.