O Christianie Vierim słów kilka

W ostatnich miesiącach zwykło mówić się o <b>Ryanie Giggsie</b>, że piłkarsko starzeje się pięknie. Tymczasem z futbolowej sceny zszedł właśnie rówieśnik Walijczyka, <b>Christian Vieri</b>. Smutne to zakończeni(...)

W ostatnich miesiącach zwykło mówić się o Ryanie Giggsie, że piłkarsko starzeje się pięknie. Tymczasem z futbolowej sceny zszedł właśnie rówieśnik Walijczyka, Christian Vieri. Smutne to zakończenie kariery, bowiem ostatnie kilka lat to systematyczny spadek po równi pochyłej. W ten oto sposób niegdyś zawodnik wręcz wybitny, bożyszcze kibiców odchodzi po cichu. Vieri wymyka się ze świata piłki tylnymi drzwiami i – wciąż pamiętając o jego nieprzeciętnym talencie – ponosi za to znakomitą większość odpowiedzialności.

Jest lato 1999 roku. Vieri ma za sobą dwa znakomite sezony – w barwach Atletico Madryt (24 bramki w 24 spotkaniach Primera Division i jeszcze 5 dołożone w europejskich pucharach) i później już w Italii, w Lazio Rzym (12 goli w Serie A). Znany z lekkiej ręki to wykładania potężnych sum za nowe nabytki, Massimo Moratti bije ówczesny rekord transferowy. 45 milionów euro, które Inter zapłacił Lazio, wywołało masę kontrowersji. Należy pamiętać, że pod koniec minionej dekady kilkudziesięciomilionowe transfery, do których przywykliśmy obecnie, były rzadkością. Głos w całej sprawie zabrał zatem nawet papież Jan Paweł II, który działanie Morattiego nazwał występkiem, a uściślając – „obrazą biednych”.

W Mediolanie Vieri spędził sześć sezonów. I to właśnie ten okres można uznać za najpiękniejszy w karierze byłego reprezentanta Squadra Azzurra. Stał się wtedy pełnoprawną gwiazdą światowego futbolu – nazwisko doskonale rozpoznawalne, setki tysięcy – a może nawet miliony – nastoletnich adeptów futbolu, noszących koszulki z charakterystycznym 32. numerem. Vieri był na topie. Z Interem wygrał jednak tylko jedno trofeum, a mianowicie Puchar Włoch w 2005 roku. Rozgrywki przełomu 2004 i 2005 roku były ostatnimi dla wychowanka Torino w klubie Morattiego. I zakończyły się niemałym skandalem.

Wraz ze wzrostem popularności, Vieri po części zmienił tryb życia na bardziej rozrywkowy i wpadł – jak mawiają psychologowie – w złe towarzystwo. Obcował z kryminalistami, intensywnie uczestniczył w nocnym życiu miasta, a wszystko przełożyło się na zyskanie kilku wrogów. Rzecz naturalna. Moratti, dowiedziawszy się o poczynaniach piłkarza, zlecił zamontowanie podsłuchu w jego toalecie. Jak wielokrotnie podkreślał właściciel Interu – uczynił to dla dobra Vieriego. Do rozstania stron doszło przy wzajemnych oskarżeniach, w niezdrowej atmosferze. Nie był to na pewno styl, w którym tak zasłużony dla Interu piłkarz powinien klub opuszczać. Cóż, stało się jednak inaczej. A sam Vieri, pogrążony w agonii, zdecydował się przypuścić jeszcze jeden atak na Morattiego.

Po przedwczesnym rozwiązaniu kontraktu z Interem, Vieri zasilił lokalnego rywala – AC Milan. Tego czynu fani mistrzów Włoch nie mogą mu zapomnieć. Później były jeszcze AS Monaco, Atalanta Bergamo, Fiorentina i ponownie Atalanta. W międzyczasie, znany na Półwyspie Apenińskim z wyjątkowej pazerności, Vieri zażądał aż 21 milionów euro odszkodowania za straty moralne w związku z rzeczonym podsłuchem. Z każdym kolejnym pracodawcą Vieri rozmieniał się na przysłowiowe drobne, a z piłkarza stawał się jego karykaturą.

Grzegorz Markowski śpiewał, że „trzeba wiedzieć, kiedy ze sceny zejść”. Vieri w tej kwestii okazał się człowiekiem nierozumnym i świadomie zamknął sobie furtkę do godnego pożegnania z fachem, w którym uchodził za jednostkę kapitalną. Tak bywa. Wszak nieraz słabości biorą górę nad człowiekiem.

Kluby w karierze Vieriego: AC Torino (1)*, AC Pisa (2), Ravenna Calcio (12), Venezia (11), Atalanta Bergamo (7), Juventus Turyn (8), Atletico Madryt (24), Lazio Rzym (12), Inter Mediolan (104), AC Milan (1), AS Monaco (3), Atalanta Bergamo (2), Fiorentina (6), Atalanta Bergamo (2).

* liczba ligowych trafień Vieriego

Bramki w karierze Vieriego:
194 w 375 ligowych występach
23 w 49 spotkaniach reprezentacji Włoch
11 w 22 meczach młodzieżówki

Indywidualne sukcesy:
Król Strzelców hiszpańskiej ekstraklasy w sezonie 1997/1998
Król Strzelców Serie A w sezonie 2002/2003
Piłkarz Roku we Włoszech w latach 2002 i 2003
Umieszczony na liście FIFA 100, stworzonej przez Pelego