38-latek dojechał do końcowej pętli po zakończeniu futbolowej przygody w tureckim Başakşehirze. Z tym klubem rozstał się w połowie poprzedniego roku po wygaśnięciu umowy.
Defensywny pomocnik rozmyślał nad znalezieniem nowego pracodawcy, jednak porzucił te myśli w kąt. Ostatecznie zawiesił buty na kołku z powodów rodzinnych.
– Chciałem spełnić życzenie moich dzieci i żony, aby spędzać więcej czasu razem. Teraz przyszedł czas na cieszenie się innymi czynnościami, na które nie mogłem poświęcać czasu, gdy uprawiałem sport. Nadszedł czas, kiedy mogę to dla nich zrobić – wyznał Biglia w wywiadzie dla TyC Sports.
– Kariera trenerska? Byłoby miło pewnego dnia doświadczyć tego fachu. Chcę się jednak do tej roli dobrze przygotować. Wszystko, co związane z trenowaniem bardzo mnie interesuje. Z biegiem czasu okaże się, gdzie zajdę – dodał.
Biglia obdzielił 20 lat gry na siedem klubów. Największe sukcesy święcił w Anderlechcie. Od momentu przeprowadzenia się na Stary Kontynent z ojczyźnianego CA Independiente od 2006 do 2013 roku sięgnął z zespołem po cztery mistrzostwa kraju, tyle samo Superpucharów oraz Puchar Belgii.
Następnie zrobiło się o nim głośno za sprawą występów w Lazio, skąd trafił przed sezonem 2017/2018 do Milanu za niespełna 20 milionów euro. Odcinek doświadczeń na San Siro okazał się jednak kresem świetności.
Na arenie międzynarodowej w narodowych barwach „Albicelestes” zaliczył 58 występów. Sukcesy święcił jednak tylko z młodzieżową i juniorską kadrą, zdobywając złote medale Mistrzostw Świata U-20 w 2005 i Copa América w 2003 roku.