Mistrzostwa Świata: Lionel Messi dokonał niemożliwego. Piłkarz spełniony

Filigranowy ofensywny zawodnik zaczął stawiać pierwsze kroki w futbolu na profesjonalnym poziomie w drugiej połowie 2004 roku i już wtedy wielu obserwatorów postrzegało go nie tylko za jedną z największych nadziei argentyńskiej piłki, ale i całego świata.

35-letni piłkarz nie potrzebował zbyt wiele czasu do tego, aby spełniać pokładane w nim oczekiwania. Przez długi czas miało to jednak miejsce wyłącznie na poziomie klubowym, gdzie przede wszystkim z Barceloną sięgnął po wszystkie możliwe do zdobycia trofea na arenie krajowej oraz międzynarodowej.

Tego samego Lionel Messi nie potrafił przekuć na reprezentację, gdzie każde jego podejście do wygrania Copa América i Mistrzostw Świata kończyło się większą lub mniejszą porażką.

Ten stan rzeczy uległ zmianie dopiero u schyłku kariery futbolowego wirtuoza, kiedy to zespół narodowy przejęty przez selekcjonera Lionela Scaloniego zmienił podejście do wykorzystania potencjału ofensywnego gracza, co bardzo szybko zaczęło przynosić spodziewany efekt.

W pierwszej kolejności 35-latek sięgnął przed rokiem z kadrą „Albiceleste” po mistrzostwo Ameryki Południowej przy swoim szóstym starcie w tych rozgrywkach, co automatycznie usytuowało Argentyną w gronie murowanych faworytów do wygrania mundialu.

Katarski turniej nie rozpoczął się jednak najlepiej dla Messiego i spółki, bo sensacyjnie uznali wyższość Arabii Saudyjskiej i w ten sposób pogrzebali szansę na ustanowienie rekordu pod względem liczby rozegranych spotkań bez porażki.

Brak tego drobnego, ale zarazem prestiżowego wyróżnienia nie wpłynął negatywnie na Argentynę, która z meczu na mecz prezentowała się coraz lepiej i to przy dużym udziale swojego największego gwiazdora.

35-latek zapisał się dzięki temu pod wieloma względami w historii krajowego oraz światowego futbolu za sprawą aż siedmiu zanotowanych trafień oraz trzech asyst w całej imprezie.

Tak dobrych statystyk nie zanotował w żadnym z poprzednich startów na Mistrzostwach Świata, co pokazuje jak bardzo zależało mu na zdobyciu ostatniego z niezdobytych wielkich trofeów zespołowych w karierze.

W ten sposób do Ligi Mistrzów, Superpucharu Europy, Klubowego Mistrzostwa Świata, złota olimpijskiego, Copa América dołożył Puchar Świata, stając się bez wątpienia piłkarzem spełnionym i według wielu, niekwestionowanym najlepszym graczem w historii futbolu.