O śmierci wybitnego włoskiego napastnika poinformował jako pierwszy Enrico Varriale z RAI Sport, który bardzo dobrze znał się z Rossim, ponieważ ten w ostatnich latach pełnił funkcję eksperta we wspomnianej stacji.
„Bardzo smutna wiadomość: opuścił nas Paolo Rossi. Niezapomniany Pablito, który sprawił, że wszyscy zakochaliśmy się tego lata w 1982 roku. Ostatnio był cenionym i kompetentnym współpracownikiem w RAI. RIP, drogi Paolo” - napisał wspomniany prezenter na Twitterze.
Później kolejne włoskie media oraz życiowa partnerka 64-latka - Federica Cappelletti potwierdziła podawane doniesienia o śmierci męża, który pozostawił ją oraz trójkę dzieci - Sofię Elenę, Marię Vittorię i Alessandro.
Rossi przyszedł na świat we wrześniu 1956 roku w Prato i w początkowych latach swojej przygody z futbolem piął się w górę po kolejnych szczeblach w krajowym futbolu, co pozwoliło mu w wieku młodzieżowca zawitać do Juventusu oraz zadebiutować na seniorskim poziomie w wieku 17 lat.
Pierwsza przygoda napastnika ze „Starą Damą” nie była zbyt udana i dlatego na początkowym etapie kariery zdecydował się na grę w Como, Vicenzie i Perugii, gdzie prezentował się na tyle dobrze, że został z powrotem sprowadzony do Turynu w lipcu 1981 roku, mimo że ciążył wówczas na nim jeszcze zakaz gry w piłkę za rzekome wzięcie udziału w aferze korupcyjnej Totonero, która zakończyła się degradacją Milanu oraz Lazio do Serie B.
Formalnie Włoch miał pauzować do maja 1983 roku, ale ostatecznie skrócono mu karę do maja 1982 roku, dlatego pod koniec sezonu zdołał jeszcze wystąpić w trzech spotkaniach Juventusu i w ten sposób mógł się cieszyć z wywalczenia pierwszego z dwóch tytułów mistrza kraju (1981/1982, 1983/1984).
W następnych latach Rossi dogrywał już bardzo istotną rolę w szeregach „Starej Damy” i pomógł jej sięgnąć po pierwsze w historii w klubu trofea takie jak Puchar Zdobywców Pucharów (1983/1984), Superpuchar Europy (1984) i Puchar Europy (1984/1985). Później występował jeszcze w Milanie oraz Hellasie Verona, ale nie odnosił w nich już takich sukcesów i dlatego postanowił zakończyć profesjonalną karierę w 1987 roku.
Rossi został zapamiętany nie tylko za sprawą zaliczenia bardzo udanego okresu w zespole z Turynu, ale także dzięki grze w reprezentacji narodowej. Razem z nią wziął udział w trzech mundialach - w 1978, 1982 i 1986 roku.
Na pierwszym z nich zajął z drużyną czwarte miejsce, ale na kolejnym, gdzie został w ostatniej chwili powołany do kadry przez Enzo Bearzota w związku ze skróconą karą zawieszenia, odegrał już pierwszoplanową rolę w wywalczeniu trzeciego w historii tytułu mistrzowskiego dla Włoch.
Środkowy napastnik błyszczał w decydujących spotkaniach przeciwko Brazylii, Polsce oraz Niemcom (wówczas RFN), w których zdobył odpowiednio trzy, dwie oraz jedną bramkę, co pozwoliło mu sięgnąć po tytuł najlepszego strzelca turnieju i niedługo później otrzymać Złotą Piłkę, gdzie w głosowaniu pokonał między innymi Alaina Giresse'a, Zbigniewa Bońka czy Karla-Heinza Rummenigge.
Cztery lata później Włosi nie zdołali obronić tytułu, a Rossi przesiedział wszystkie mecze drużyny narodowej na ławce rezerwowych.
![Relacje transferowe na żywo [LINK]](img/ads/relacje.jpg)
