Wiecznie młodzi

UEFA postanowiła wyróżnić kilku piłkarzy, którzy nie rozstali się z piłką nożną pomimo tego, że skończyli 40 lat.

David Weir (Rangers FC)

41-letni David Weir negocjuje zerwanie kontraktu za porozumieniem stron z Rangers FC. Powód jest jeden – pragnie grać w drużynie,  która zagwarantuje mu więcej występów.

Dla reprezentacji wsytąpił 69 razy. W 1999 roku przeszedł z Heart of Midlothian do Evertonu. W barwach klubu z Liverpoolu zagrał 235 razy. W 2007 trafił do Glasgow. Od razu stał się graczem podstawowego składu, jednak teraz ma kłopoty z regularnymi występami. Na Ibrox Park zdobył wiele trofeów, ale na emeryturę odchodzić nie chce.

Popularne

Previous

Jak radzi sobie Vladan Kovačević po odejściu z Rakowa Częstochowa?

„Dlatego odrzuciłem ofertę Lecha Poznań”

Na to czekali kibice FC Barcelony! „On wraca”

Thiago Motta wykonał telefon do reprezentanta Polski. Transfer do Juventusu możliwy już w styczniu?!

Michał Probierz szuka zawodnika na tę pozycję. Najlepszy kandydat „siedzi w domu na kanapie”

Jego czas w Lechu Poznań dobiega powoli końca. „Prawdopodobnie nie będzie miał przedłużonej umowy”

Ryōya Morishita nie dla Legii Warszawa?! Pojawili się chętni na transfer

To już przesądzone?! Legia Warszawa chce głośnego transferu wewnątrz Ekstraklasy, zaraz może podpisać kontrakt

Next

- Nie mam pojęcia gdzie pójdę, ale mimo wieku, chcę grać – stwierdził Weir.

Andy Legg (Llaneli AFC)

Chyba nastraszył swoje zdrowie, że to wszystko znosi. Pozwala mu grać w piłkę w wieku 46 lat, jest ojcem oraz wspomaga ludzi chorych na raka. Jest grającym menadżerem Llaneli AFC. W tym roku 3 razy siedział na ławce trenerskiej reprezentacji Walii.

- Jestem szczęśliwy, że znajduję się w tak dobrej formie przez tak długi okres czasu. Jedyna różnica jest taka, że jak byłem młodszy, to bóle odczuwałem tylko w niedzielę po meczu. Teraz boli mnie również w poniedziałek.

Legg wygrał 6 Pucharów Szkocji. Przez jakiś czas nie grał w piłkę, ponieważ zdiagnozowano u niego raka krtani. Wygrał z chorobą i wrócił do piłki. Teraz pomaga innym.

Jari Litmanen (HJK Helsinki)

W 2011 roku, w wieku 40 lat, wygrał w końcu Mistrzostwo Finlandii. Stało się to 19 lat po opuszczeniu swojego kraju. Występował w Ajaxie, Barcelonie i Liverpoolu. Zdobył łącznie 137 goli. W lutym skończy 41 lat i czeka na powrót do pełnej sprawności po ciężkiej operacji kolana. Jeszcze nie podjął decyzji co do występów w 2012 roku.

- To zajmie 4-6 tygodni, więc mam małą przerwę. Cokolwiek się wydarzy, nie chcę podejmować decyzji dotyczącej przyszłości aż do wiosny – powiedział Jari.

Jens Erik Rasmussen (07 Vestur)

Zapytany, kiedy zaczął odczuwać swój wiek na boisku, odpowiedział:

- Kiedy zacząłem być starszy niż niektórzy ojcowie moich kolegów z drużyny.

43-latek może występować na pozycji pomocnika lub napastnika. Przez 26 lat gry udało mu się zdobyć 25 bramek. W 2011 roku jego zespół, 07 Vestur spadł do niższej ligi. Oznaczać to może, że ekstraklasa z Wysp Owczych może już nie zobaczyć tego wspaniałego piłkarza. Za granicą grał w duńskich AC Horsens i Esbjerg fB. W Islandii natomiast reprezentował Leiftur.

- Jestem drobny i to jest chyba powód, dlaczego udaje mi się tak długo utrzymać formę. Lepiej zbudowani mają trudniej w tym aspekcie – skomentował sprawę Rasmussen.

Patrik Rosengren (Mjällby)

Kiedy Rosengren podpisał w grudniu roczne odnowienie kontraktu, klub zamieścił taki oto komunikat:

- Wszyscy fani mogą spędzić Święta Bożego Narodzenia w pokoju.

„Bagran” (piekarz) w lato skończy 41 lat, ale nadal jest mocny. Najstarszy piłkarz w Szwecji wygrał krajowy puchar oraz ligę podczas 7 lat w Kalmar FF. Po powrocie do Mjällby, mocno przyczynił się do  awansu do najwyższej  klasy rozgrywkowej w 2009 roku.

- Kiedy wróciłem do domu po przygodzie z Kalmar FF, podpisałem roczny kontrakt. Idzie tak dobrze, że co roku podpisuję nowe umowy. Gdy rezygnujesz z piłki, to za tym tęsknisz. Staram się przetrwać – powiedział Rosengren.

Vazha Tarkhnishvilli (FC Sheriff)

Zagrał ponad 500 spotkań dla drużyny z Tiraspolu. Jego klub w 1999 roku ukończył ligę na 1. pozycji.

- Wszystko zawdzięczam swoim rodzicom, którzy przekazali mi świetne geny – powiedział z uśmiechem, gdy zapytano go o sekret utrzymania kondycji.

Tarkhnishvilli ma nadzieję na zakończenie kariery z podwójną koroną, na którą jego zespół ma szansę.

- Co dalej? Mam nadzieję zostać w klubie, który stał się moim domem. Nie umiem nic innego poza grą w piłkę. Poświęciłem większość życia dla tego sportu, więc chcę grać, grać i grać. Ten sport jest boski - dodał 40-letni stoper.

Colm Tresson (Bray Wanderers FC)

Strzeloną bramkę w zwycięskim 6-0 meczu z Galway United FC świętował jak szalony, młody piłkarz. Zadebiutował w sezonie 1990/1991 i odszedł na emeryturę w 2010, jednak menadżer klubu, Pat Devlin, ściągnął go z powrotem.

- On jest w najwyższej klasie piłkarzy. Powinien grać w lepszych klubach. Zdecydowanie – powiedział Devlin.

Od czasów Steve’a Archibalda, był najstarszym piłkarzem, który grał w ekstraklasie irlandzkiej.

W wieku 42 lat Tresson ogłosił zakończenie kariery. Już raz to jednak słyszeliśmy.