Pokrzywdzona lewa strona

Górnik bowiem raz po raz rozrywał defensywę Widzewa dzięki wyczynom Olkowskiego i Nakoulmy, podczas gdy momentami zastanawialiśmy się, czy w ogóle na boisku są Małkowski i Kosznik, grający na przeciwległym skrzydle. Ten pierwszy dostał zresztą "wędkę" w końcówce pierwszej połowy, a w jego miejsce wszedł Łukasz Madej. Także niczym ciekawym się nie wyróżniający.

 

Sprawdziliśmy więc, jak tendencja u lidera ma się to do pozostałych piętnastu drużyn T-Mobile Ekstraklasy. Czy tutaj także prawa strona zdecydowanie przeważa nad lewą? A może jest zupełnie odwrotnie?

 

Najpierw prezentujemy, jak wyglądają boki poszczególnych drużyn:

 

GÓRNIK ZABRZE:

Prawa: Olkowski + Nakoulma

Lewa: Kosznik + Małkowski

 

LEGIA WARSZAWA:

Prawa: Bereszyński/Rzeźniczak/Broź + Kucharczyk/Ojamaa

Lewa: Wawrzyniak/Brzyski + Kosecki/Żyro

 

LECHIA GDAŃSK:

Prawa: Deleu + Frankowski

Lewa: Pazio + Wiśniewski

 

JAGIELLONIA BIAŁYSTOK:

Prawa: Norambuena + Kupisz

Lewa: Straus + Quintana/Plizga

 

LECH POZNAŃ:

Prawa: Ceesay/Kędziora + Lovrencics/Możdżeń

Lewa: Henriquez + Pawłowski/Ubiparip

 

PIAST GLIWICE:

Prawa: Zbozień + Cicman/Izvolt

Lewa: Król + Podgórski

 

WISŁA KRAKÓW:

Prawa: Stolarski/Burliga + Sarki

Lewa: Bunoza + Małecki

 

WIDZEW ŁÓDŹ:

Prawa: P. Stępiński + Alex Bruno

Lewa: Hajrapetian + Kaczmarek

 

RUCH CHORZÓW:

Prawa: Gieraga/Konczkowski + Zieńczuk

Lewa: Dziwniel + Janoszka/Włodyka

 

POGOŃ SZCZECIN:

Prawa: Frączczak + Bąk

Lewa: Lewandowski/Pietruszka + Murayama

 

CRACOVIA:

Prawa: Kuś/Struna + Bernhardt

Lewa: Marciniak + Steblecki

 

ŚLĄSK WROCŁAW:

Prawa: Ostrowski/Socha + Sobota

Lewa: Dudu Paraiba/Spahić + Plaku/Patejuk

 

ZAGŁĘBIE LUBIN:

Prawa: Rymaniak + Przybecki

Lewa: Oleksy + Cotra/Błąd

 

PODBESKIDZIE BIELSKO-BIAŁA:

Prawa: M. Sokołowski + Chmiel

Lewa: Adu Kwame/Telichowski + Jagiełło

 

ZAWISZA BYDGOSZCZ:

Prawa: Lewczuk + Wójcicki

Lewa: Ziajka + Gevorgyan/Masłowski

 

KORONA KIELCE:

Prawa: Golański + Sobolewski

Lewa: Lisowski + Kiełb

 

Przeglądając kadry wszystkich zespołów, tylko przy pięciu na szesnaście nie postawiliśmy znacznie większego plusa przy prawej stronie. Jedną z tych drużyn jest Śląsk Wrocław, przy którym mieliśmy spory kłopot z oceną. Zdecydowaliśmy się ostatecznie na znak równości, bo co prawda Waldemar Sobota to poziom wyżej niż Sebino Plaku, jednak w obronie to Dudu Paraibę cenimy najwyżej, głównie za grę do przodu. W defensywie - jak najbardziej do poprawki.

 

Podobnie mieliśmy z oceną Widzewa. Tutaj lepszy skrzydłowy biega po lewej flance (choć wymienność jest duża i Marcin Kaczmarek często znajduje się na prawej), jednak za jego plecami tak różowo już nie jest, a potencjał drzemiący w Patryku Stępińskim jest według nas wyższy, niż umiejętności Ormianina Hajrapetiana.

 

W Jagiellonii natomiast to właśnie boczny obrońca zdecydował o tym, że tutaj chyba największego plusa stawiamy po lewej. Elektryczny Norambuena z prawej kontra zaliczający niesamowity start w lidze Straus z lewej - w tym pojedynku może być tylko jeden zwycięzca. Skrzydłowi natomiast to siła Jagi i tutaj nie zdecydujemy się przed szereg wystawić żadnego z nich, bowiem ani Kupisz, ani Quintana, ani Plizga nie zaniżają poziomu, gdy tylko wychodzą na boisko (niezależnie od konfiguracji). 

 

Mocnych skrzydłowych ma też Wisła, gdzie z jednej strony mamy Patryka Małeckiego, a z drugiej Emmanuela Sarkiego. Plus postawimy jednak przy Małeckim, ze względu na to, że Sarki czasami zupełnie znika z pola widzenia i nie walczy z taką ambicją, jak Polak. Między obrońcami stawiamy natomiast znak równości, ponieważ linia defensywna "Białej Gwiazdy" to jedna wielka niewiadoma w każdym meczu i występ Burligi (lub Stolarskiego) i Bunozy to często po prostu loteria.

 

Po drugiej stronie Krakowa - także zgryz. Poziom obu stron jest dość wyrównany, nazwiska nie powalają, ale ich gra od początku rozgrywek jest co najmniej przyzwoita. Dlatego postawimy mały znak równości, z dopiskiem: "obserwować rozwój sytuacji".

 

W pozostałych drużynach dominacja prawej strony jest już jednak wyraźna. Nawet w Legii, która dysponuje bodaj najszerszą i najbardziej wyrównaną kadrą. Owszem, wpłynęła na naszą ocenę słaba forma Koseckiego i znacznie lepsza Kucharczyka na początku sezonu, ale wystarczy spojrzeć na wszystkich dostępnych zawodników na obie flanki by stwierdzić, że większe pole manewru Jan Urban ma po prawej ręce. Bereszyński, Broź, Rzeźniczak, Ojamaa, Kucharczyk - z czego ostatnia trójka w tym sezonie zaczęła z wysokiego C i za żaden mecz nie można się do nich przyczepić.

 

I o ile w Legii jeszcze przez moment mieliśmy jakieś małe wątpliwości, o tyle niektóre zespoły takich porównań nie wytrzymują. Sami zresztą powiedzcie: Przybecki czy Cotra? Deleu czy Pazio? Marek Sokołowski czy Adu Kwame? Bogactwo wyboru w postaci Kędziory i Ceesaya czy liczenie zawsze na Henriqueza (czekamy na powrót po kontuzji Douglasa)? Zbozień czy Krzysztof Król? I tak dalej i tak dalej. 

 

Dlatego też nie ma się co dziwić, że niektóre zespoły - przede wszystkim prowadzący przecież w tabeli i niepokonany Górnik - znacznie częściej korzystają z prawej strony. Nie dość, że mają tam lepszych grajków, to jeszcze z reguły rywale po swojej lewej stronie zwyczajnie nie mają im nikogo poważnego do przeciwstawienia.