Jack Wilshere zdecydował się zawiesić buty piłkarskie na kołku, co potwierdził, publikując dłuższą pożegnalną wiadomość w mediach społecznościowych.
„Dzisiaj ogłaszam odejście na emeryturę z zawodowej piłki nożnej.
To była niewiarygodna podróż wypełniona tak wieloma niesamowitymi momentami. Czuję się zaszczycony, że doświadczyłem tego wszystkiego. Od bycia małym chłopcem kopiącym piłkę w ogrodzie po bycie kapitanem mojego ukochanego Arsenalu i granie dla mojego kraju na Mistrzostwach Świata. Spełniłem swoje marzenie.
Prawdę mówiąc, trudno było zaakceptować fakt, że moja kariera w ostatnim czasie zanikała z przyczyn ode mnie niezależnych, podczas gdy czułem, że wciąż mam tak wiele do zaoferowania. Grając na najwyższym poziomie, zawsze miałem ogromne ambicje i nie wyobrażałem sobie, że będę w takiej sytuacji. Mając jednak czas na refleksję i rozmowę z najbliższymi wiem, że teraz jest właściwy czas. Mimo trudnych chwil spoglądam wstecz na swoją karierę z wielką dumą z tego, co osiągnąłem. Granie na najwyższym poziomie z najlepszymi zawodnikami na świecie, wygrywanie Pucharów Anglii i reprezentowanie kraju przekroczyło moje najśmielsze oczekiwania, gdy byłem małym chłopcem dorastającym w Hitchin.
Czuję się bardzo szczęśliwy, że miałem taką karierę, ale nic z tego nie byłoby możliwe, gdyby nie miłość i wsparcie tak wielu ludzi.
Po pierwsze, mojej mamy Kerry, taty Andy'ego, brata Toma i siostry Rosie. Bez poświęcenia, miłości i bezwarunkowego wsparcia od was wszystkich, odkąd byłem dzieckiem i do dziś, nic nie byłoby możliwe. Słowa nigdy nie wystarczą, by to opisać. Dziękuję za wszystko z głębi serca. Nigdy nie zapomnę tego, co dla mnie zrobiliście, aby pomóc mi spełnić moje marzenia.
Dziękuję wszystkim moim przyjaciołom za wsparcie. Wszyscy wiecie, o kim mówię . Specjalne podziękowania należą się moim najlepszym przyjaciołom Duane'owi i Benikowi. W dobrych i złych czasach zawsze mnie wspieraliście. Czułem, że zawsze mogę liczyć na waszą szczerość i wsparcie.
Do wszystkich moich trenerów z lat młodości i członków sztabów, zwłaszcza Gordona Lawrence'a, Steve'a Leonarda, Bobby'ego Arbera, Roga Masey'a, Liama Brady'ego, Steve'a Boulda, Marka Ellisa, Tunde'a, Neila Banfielda i wszystkich, którzy nauczyli mnie „drogi Arsenalu”. Wytyczyliście drogę do mojej kariery. Dziękuję Wam.
Słowa nigdy nie oddadzą miłości i podziękowań, jakie mam dla Bossa, Arsene'a, Pata Rice'a i Boro Primoraca. Bez waszej wiary, wsparcia i przewodnictwa od pierwszego dnia, w którym się spotkaliśmy, nie byłbym w stanie stać się częścią rodziny Arsenalu. Jestem wam wszystkim na zawsze wdzięczny.
Ogromne podziękowania dla zarządu i wszystkich innych osób związanych z Arsenalem. Po dołączeniu do klubu w wieku siedmiu lat staliście się moją dalszą rodziną i dziękuję za wszystko” - to część wiadomości Wilshere'a.
W trakcie kariery pomocnik rozegrał 197 meczów w koszulce Arsenalu, notując 14 goli i 30 asyst. Zdobył z nim dwa Puchary Anglii i Tarczę Wspólnoty.
Od 2018 roku Wilshere, którego piłkarski rozwój wyhamowały kontuzje, występował w West Hamie, Bournemouth i Aarhus GF.
W reprezentacji Anglii zawodnik uzbierał 34 występy.
Teraz Wilshere ma zostać trenerem zespołu Arsenalu U-18.