Trzy sezony Rodgersa. Dokąd zmierza Liverpool?

W poprzednią niedzielę „The Reds” stracili szansę na kolejne trofeum. Przegrali w słabym stylu z Aston Villą i nie zagrają w finale FA Cup z Arsenalem. Prawdopodobnie na Anfield w następnym sezonie nie będzie też Ligi Mistrzów, choć początek roku wcale na to nie wskazywał. Porażki z Manchesterem United i Arsenalem pogrzebały jednak szansę Liverpoolu na elitarne „top four”.

W czerwcu 2012 roku stanowisko menadżera klubu objął pochodzący z Irlandii Północnej Brendan Rodgers. Szefowie klubu, jak i kibice wiązali z nim wielkie nadzieje. Nie miał doświadczenia, za to posiadał niezwykłą wiedzę. Na pierwsze spotkanie z włodarzami Liverpoolu przyniósł 180-stronicowy plan prezentujący jego wizję klubu. To zrobiło wrażenie na właścicielach, którzy obdarzyli go zaufaniem i podpisali trzyletni kontrakt. Zresztą mieli ku temu podstawy. Irlandczyk już w poprzednim klubie, Swansea City, udowodnił, że zna trenerski fach. „Łabędzie” grały efektowny futbol, którym zachwycały się media i kibice zarówno w Walii, jak i Anglii.

W pierwszym sezonie Rodgers zajął siódme miejsce. Szczególnie pod koniec kampanii 2012/2013 widać było rękę menadżera. Liverpool grał coraz lepiej i eksperci nie mieli wątpliwości, że ten człowiek może coś dobrego zrobić w czerwonej części Merseyside. Nikt chyba się jednak nie spodziewał, że Rodgers może doprowadzić klub do wicemistrzostwa, a co mówić o walce do ostatniej kolejki o mistrzostwo kraju, którego „Czerwoni” nie zdobyli od 1990 roku. Zabrakło detali, a może czegoś więcej?

Co by było, gdyby Luis Suárez grał od początku sezonu 2013/2014? Zapewne mistrzostwo Anglii, jednak to tylko gdybanie. Urugwajczyk po sezonie, w którym w kapitalnym stylu zdobył koronę króla strzelców, odszedł do Barcelony. Liverpoolowi odcięto prąd w przedniej formacji. Drużyna przestała masowo strzelać bramki. W dodatku przez większą część sezonu leczył się Daniel Sturridge, który jeszcze kilka miesięcy wcześniej wraz z Suárezem siał postrach wśród obrońców. Po powrocie do zdrowia on również nie był sobą. Stracił kogoś, kto go napędzał, kto często skupiał na sobie całą uwagę obrońców. Aktualnie Anglik znowu jest kontuzjowany i ten sezon, tak dla niego jak i dla całej drużyny, jest praktycznie stracony. Wcześniej kibice Liverpoolu bronili się jak mogli przed stwierdzeniami ekspertów o uzależnieniu zespołu od Luisa Suáreza. Ostatecznie to jednak oni mieli rację – tak wiele zależało od jednego zawodnika. Ale za to jakiego!

Trzy lata, ponad 212 milionów funtów wydanych na transfery, żadnego trofeum. Liczby nie kłamią i całkowicie obnażają Brendana Rodgersa. Jego poprzednicy radzili sobie pod tym względem lepiej. Oczywiście poza Royem Hodgsonem, ale on miał tylko mały epizod na Anfield. Gérard Houllier wygrał Puchar Anglii, dwukrotnie Puchar Ligi, Tarczę Dobroczynności, Puchar UEFA i Superpuchar Europy. Rafael Benitez zwyciężył w Lidze Mistrzów, Pucharze Anglii, Tarczy Dobroczynności i Superpucharze Europy. Nawet Kenny’emu Dalglishowi, który na krótki czas wrócił na stanowisko menadżera Liverpoolu udało się wygrać Puchar Ligi. Żaden z wyżej wymienionych szkoleniowców nie miał do wydania tylu pieniędzy na transfery, co Rodgers. Rzecz jasna nie wszystkie transferowe wpadki należy przypisać 42-latkowi, gdyż za to odpowiada komitet transferowy, w którym również zasiada Rodgers. Przed startem obecnego sezonu, Liverpool wydał na transfery 117 milionów funtów. Najlepiej obrazuje to zestawienie czterech piłkarzy: Adam Lallana – 25 milionów, Dejan Lovren – 20 milionów, Lazar Markovic – 20 mionów, Mario Balotelli – 16 milionów. W całej liverpoolskiej przygodzie Rodgersa, udane transfery można policzyć na palcach jednej ręki. Są to niewątpliwie stosunkowo tanie transakcje, a mianowicie ściągnięcie z Interu Philippe Coutinho oraz z Chelsea Daniela Sturridge’a. Minionego lata zabrakło Liverpoolowi planu B. Sprzedaż Suáreza była tym, czego spodziewali się wszyscy. Rodgers chciał zastąpić Urugwajczyka Alexisem Sánchezem, lecz ten wybrał Arsenal. Klub na siłę próbował kupić jakiegoś napastnika. Ostateczny wybór okazał się fatalny, a nazywa się on Mario Balotelli.

W maju minionego roku, klub przedłużył z Rodgersem kontrakt o kolejne cztery lata. Teoretycznie Irlandczyk ma zaufanie pracodawcy, ale czy na pewno? Włodarze Liverpoolu byli na pewno zachwyceni poprzednim sezonem, w którym ich drużyna do końca biła się o mistrzostwo. Zapewne nie spodziewali się, że kolejny sezon okaże się słaby i „The Reds” znów wypadną z „Wielkiej Czwórki”. Mają teraz niemały dylemat, czy dać ostatnią szansę Rodgersowi, czy poszukać kogoś nowego?

Niezwykle ważne miejsce w klubie z miasta Beatlesów zajmują jego wierni fani. Specyficzna więź kibiców i piłkarzy oraz zapierający dech w piersiach hymn – You’ll Never Walk Alone, to znak rozpoznawczy Liverpoolu. 

Również w tej kwestii ważne jest zdanie tych, dla których cała ta gra się toczy. Zapytałem więc o opinię dwóch kibiców „The Reds”: najdłuższego stażem polskiego „Kopite” - Romana „Yodę” Szczepaniaka oraz założyciela polskiego portalu o Liverpoolu lfc.pl – Damiana Szymanderę. O to, co mieli do powiedzenia na temat trzech sezonów Brendana Rodgersa na Anfield.

***

Jak widać powyżej, kibice Liverpoolu myślą podobnie jak właściciel. Według najnowszych doniesień angielskich mediów, Brendan Rodgers wciąż ma jego poparcie, jednak będzie on chciał z nim porozmawiać o przyszłości klubu. Na pewno jest o czym dyskutować, wiele aspektów wymaga poprawy. Tyczy się to szczególnie polityki transferowej LFC. Wszystko wskazuje na to, że Merseyside nie będzie miejscem pracy najgłośniejszego trenerskiego nazwiska w letnim oknie transferowym, Jürgen Kloppa, a przynajmniej nie teraz. Rodgers musi teraz udowodnić swój kunszt i autorytet, który został mocno nadszarpnięty w tym sezonie.