Dwa mocne uderzenia zabiły żółto-czerwonych. Lider kończy rundę jesienną zwycięstwem w Białymstoku

8 523 kibiców przyszło na Stadion Miejski w Białymstoku aby zobaczyć wygraną swojej drużyny z liderem Ekstraklasy. Wystarczyły dwa konkretne uderzenia aby białostoczanie kolejny raz wracali do domów niezadowoleni.

W ostatnim sobotnim meczu piętnastej kolejki Ekstraklasy na zamglonym stadionie w Białymstoku Jagiellonia Białystok podejmowała prowadzącego w tabeli Piasta. Lider przyjechał na Podlasie aby zwyciężyć i zakończyć rundę jesienną z dorobkiem 34 punktów. Białostoczanie po remisie w Bielsku-Białej chcieli udowodnić swoim kibicom, że po niedawnym kryzysie zostało już tylko wspomnienie.

Z kim jak nie z Piastem?

Szczególnie, że mieszkańcy stolicy Podlasia mieli powody do optymizmu. Po czterech porażkach z rzędu piłkarze Michała Probierza zagrali w Bielsku dobre spotkanie, które zremisowali wyłącznie na własne życzenie. Opiekun Jagiellonii dał odpocząć swoim piłkarzom fizycznie i psychicznie (niektórym dłużej, Rafał Augustyniak z Filipem Modelskim drugi tydzień grają w rezerwach) i przyniosło to wymierne efekty.

Popularne

Previous

Jak radzi sobie Vladan Kovačević po odejściu z Rakowa Częstochowa?

„Dlatego odrzuciłem ofertę Lecha Poznań”

Na to czekali kibice FC Barcelony! „On wraca”

Thiago Motta wykonał telefon do reprezentanta Polski. Transfer do Juventusu możliwy już w styczniu?!

Michał Probierz szuka zawodnika na tę pozycję. Najlepszy kandydat „siedzi w domu na kanapie”

Jego czas w Lechu Poznań dobiega powoli końca. „Prawdopodobnie nie będzie miał przedłużonej umowy”

Ryōya Morishita nie dla Legii Warszawa?! Pojawili się chętni na transfer

Kibice Lecha Poznań chcą tego transferu. Zimowy priorytet

Next

Poprawa gry żółto-czerwonych to jedno. Kolejnym faktem rozgrzewającym białostockie serca były statystyki. Jagiellonia ostatni raz przegrała z Piastem 22 września 2009 roku, a ostatnie trzy spotkania to komplet zwycięstw białostoczan. Michał Probierz również mógł pochwalić się korzystnym bilansem w meczach przeciwko gliwiczanom – na osiem rozegranych spotkań, ani jednego nie przegrał. Dlatego w stolicy Podlasia, gdzie jak śpiewają fani Jagiellonii w jednej ze swoich przyśpiewek: „ogromna wiara jest” wszyscy czekali na zwycięstwo swojej drużyny.

Patent na zwycięstwa w wielkich miastach

Z drugiej strony nikt nie ukrywał, że żółto-czerwonych czeka trudne spotkanie. Piast Gliwice to zasłużony lider Ekstraklasy. Podopieczni trenera Radoslava Latala z przewagą ośmiu punktów nad warszawską Legią przewodzą ligowej stawce i już kilka tygodni temu zagwarantowali sobie miano „mistrzów jesieni”. Dlatego gliwiczanie przyjechali do Białegostoku z chęcią zwycięstwa i poprawienia swojego bilansu punktowego.

Patrząc na rezultaty osiągane przez piłkarzy Piasta na wyjazdach, kibice żółto-czerwonych upatrywali swoją szansę wspominając mecze rywali w Krakowie, Poznaniu i Wrocławiu. Podopieczni Latala wygrali na wyjazdach z Cracovią, Lechem i Śląskem, ale w meczach w mniejszych miastach dwukrotnie przegrali i raz zremisowali. Do spotkania w Białymstoku „Piastunki” wygrywały w miastach o liczbie mieszkańców przekraczającej 500 000 i patrząc na tę statystykę z przymrużeniem oka, stawiałem na żółto-czerwonych. 

Po uszy we mgle

Piłkarze Radoslava Latala nie brali do siebie tych wszystkich statystyk i jak na prawdziwego lidera przystało od początku meczu realizowali plan swojego trenera, który zakładał wyłącznie zwycięstwo. Już od pierwszych minut gliwiczanie narzucili swoje warunki gry, zdominowali środek pola gdzie z silnymi i dynamicznymi Murawskim i Vackiem nie radzili sobie Romanchuk z Góralskim. Bardzo aktywnie przez całe dziewięćdziesiąt minut grali skrzydłowi: Mak z Szeligą, którzy świetnie współpracowali z parą napastników: Nesporem i Barisiciem. Jeśli dodamy do tego skutecznie egzekwowane stałe fragmenty gry, to z ręką na sercu musimy przyznać, że przez ostatnią godzinę gry to goście kontrowali spotkanie.

Jeżeli mielibyśmy doszukiwać się plusów w grze Jagiellonii, to wyłącznie przyparci do muru w najciemniejszej ulicy Białegostoku. Piłkarze Michała Probierza w pierwszych dwudziestu minutach nawiązywali walkę w środku pola i stworzyli kilka sytuacji, które powinny dać przynajmniej jedną bramkę. Mówimy tutaj głównie o sytuacji z 21. minuty, kiedy Jagiellonia miała stały fragment gry. Vassiljev dośrodkował piłkę w pole karne, Madera odegrał piłkę głową do Świderskiego, który uderzył na bramkę Szmatuły. Bramkarz gości zachował się bez zarzutów.

Po straconej bramce z gospodarzy uleciało powietrze. Piłkarze Piasta spokojnie rozgrywali piłkę w środkowej strefie boiska, skrzydłowi wychodzili na wolne przestrzenie i dogrywali świetne piłki do napastników. Na boisku dzielił i rządził Kamil Vacek, który wygrywał walkę z defensywnymi pomocnikami „Jagi”, uruchamiał skrzydłowych i napastników, a jeszcze potrafił posłać długie, dokładne dośrodkowanie.

W grze Jagiellonii nie było widać tego co oglądaliśmy w Bielsku-Białej. Z każdą minutą piłkarze Michała Probierza tracili coraz więcej piłek, w gre wkradła się nerwowość, przez co zamiast braw i oklasków po składnych akcjach, z trybun częściej słyszeliśmy okrzyki niezadowolenia. Obecna drużyna Jagiellonii nie przypomina już tej z poprzedniego sezonu, kiedy nawet po straconej bramce zdołała odrobić straty i wygrać spotkanie. Dziś jest to kadra tworząca domek z kart, który może zniszczyć najsłabszy podmuch wiatru. Kibicom żołto-czerwonych życzymy cierpliwości, bo do końca roku jeszcze dużo spotkań, a dziś nikt nie może zagwarantować choćby jednego zwycięstwa.