Licencja na eliminowanie - Irak w strefie medalowej Mistrzostw Świata U-20

Po wielkim comebacku na otwarcie mistrzostw, zastanawialiśmy się, jak to możliwe, że reprezentacja Iraku do lat 20 rozpoczyna - jak się później okazało - koszmar młodych Anglików. Spotkania z teoretycznie mocniejszym Chile i Egiptem utwierdziły nas tylko w przekonaniu, że warto tym chłopakom przyjrzeć się bliżej i korzystać z każdego kolejnego meczu transmitowanego w telewizji. Mimo sukcesu wątpliwe bowiem, byśmy wielu z nich mieli okazję kiedykolwiek oglądać na europejskich boiskach. Opuszczenie Zatoki Perskiej nie jest bowiem szczególnie proste, o czym już kiedyś pisaliśmy TUTAJ.

 

A jest na co popatrzyć. Można kwestionować klasę Irakijczyków, szczególnie wobec ogromu niespodzianek, z jakimi mieliśmy do czynienia w tym turnieju. Odpadnięcie Anglików już w fazie grupowej, Hiszpanów we wczorajszym ćwierćfinale, za to awans Ghany, Korei Południowej do najlepszej ósemki... Liczby bronią jednak podopiecznych Hakeema Shakera. Pięć spotkań i - nie licząc dzisiejszej serii jedenastek - aż 10 bramek strzelonych. A mają kolejne dwa na to, by licznik kilka razy jeszcze ruszył z miejsca.

 

Fenomen Iraku ciężko wyjaśnić i raczej nazwalibyśmy go pięknym snem, który wkrótce się skończy, niż jakąś stałą tendencją, która przełoży się na dorosły futbol. Coś jak Kostaryka cztery lata temu. Choć zespół z Ameryki Środkowej z grupy wyszedł po jednym zwycięstwie i dwóch porażkach, psim swędem, w 1/8 finału trafiając na Egipt, a w 1/4 na Zjednoczone Emiraty Arabskie, które - choć w fazie grupowej zaprezentowały się nieźle - do najbardziej wymagających turniejowych rywali nie należały.

 

Kostaryka została sprowadzona na ziemię przez Brazylię, której nie dała rady w półfinale, Irak natomiast zmierzy się z innym przedstawicielem Ameryki Południowej - Urugwajem. Pogromcy "La Rojita", po pokonaniu Hiszpanii w dogrywce, z pewnością będą zachwyceni, że ich rywale w nogach mają już dwie dogrywki i zszarpane nerwy serią rzutów karnych z Koreańczykami. Ale coś nam podpowiada, że ile tych minut nie mieliby za sobą Irakijczycy, ich serca są gotowe na kolejne 90, a jeśli trzeba, to nawet 120 minut. Jeśli ktoś jeszcze w to wątpi - niech zobaczy, jaką morderczą drogę w walce o swoje marzenia pokonali wicemistrzowie Azji u-19 z zeszłego roku.