Piekło w Podgoricy, czyli remis z Czarnogórą na początek eliminacji

Szybko strzelona bramka z rzutu karnego przez Jakuba Błaszczykowskiego była tylko zasłoną dymną dla kibiców i setek tysięcy naiwnych optymistów, którym po strzelonym golu uroiło się w głowach, iż tak wybitny - nie boję się użyć tego słowa - początek spotkania musiał jednak zwiastować coś złego. Nie mogło być inaczej i polscy piłkarze zaczęli niemal identyczną grę jak w spotkaniu kończącym ich przygodę z europejskim czempionatem z Czechami. Tuż po spotkaniu jeden z moich znajomych zadał mi/sobie bardzo fajne i trafne pytanie: - "Zastanawiam się co się dzieje z piłką przy strzale Polaków. Co się z nią dzieje w momencie kopnięcia, a raczej od tego momentu, w którym piłka już leci?" Jakże to adekwatne i zarazem zastanawiające, że fizyka, która raz po raz zakasuje nas swoimi oddziaływaniami, tak bezczelnie pogrywała sobie z naszymi boiskowymi rzemieślnikami. Nie mające żadnego sensu i racji bytu strzały z dalszej odległości, które miały uleczyć naszą bezproduktywna grę drugiej linii, były tak naprawdę jedyną opcją i szansą by poradzić sobie twardo grającymi przeciwnikami. Każde inne próby sforsowania obrony dyrygowanej przez Stevana Savicia, który okazał się najwartościowszym wzmocnieniem Manchesteru City w niedawno zakończonym oknie transferowym poprzez swoje odejście do Fiorentiny, kończyły się tam, gdzie się zaczęły, czyli na środku boiska lub w okolicach 16 metra od bramki Czarnogóry.  

 

Ową grę drugiej linii miał napędzać i ożywiać "Polak z krwi i kości" (tak został przedstawiony przez reportera Telewizji Polskiej, Piotra Sobczyńskiego w trakcie ogłaszania kadry na EURO przyp. red.), czyli Ludovic Obraniak. Ilość rzuconych mickiewiczowskich epitetów w jego stronę do momentu otrzymania czerwonej kartki sięgała sumy większej, aniżeli kumulacja dużego lotka i poziom IQ miejscowych "nie kibiców, a bandytów, bo tak trzeba nazwać tych dżentelmenów". Asysta przy bramce strzelonej głową przez Adriana Mierzejewskiego niech nie zamydli wam/nam oczu, gdyż ogólna gra piłkarza Bordeaux pozostawiała bardzo wiele do życzenia. Jego nieobecność w spotkaniu z Mołdawią to szansa dla któregoś z piłkarzy ofensywnych, by na stałe wygryźć z wyjściowej "11" na październikowe spotkanie z Anglią piłkarza kompletnie bezproduktywnego i snującego się tylko po boisku. Czerwona kartkę dla "Ludo" przemilczę i pozostawię innym do oceny, gdyż mogę wyjść na kogoś kto niezwykle mocno i niesłusznie uczepił się rozgrywającego rodem z Longeville-lès-Metz., a  to, czy rzeczywiście był kontakt pomiędzy teatralnie upadającym Czarnogórcem, a Polakiem niech rozstrzygnie najnowsza technologia rodem z Houston.

 

Z wyniku, w obliczu słabej gry można być zadowolonym. Postęp od meczu z Estonią z pewnością jest, a ręka "Waldka Kinga" pomalutku odciska swoje piętno na grze naszej reprezentacji. Wtorkowe spotkanie z Mołdawią to świetna okazja by to co nie wychodziło w spotkaniu z Czarnogórą, udało się ze 141 ekipą w rankingu FIFA. Serghei Alexeev, Denis Calincov czy Eugeniu Cebotaru zapewne notorycznie będą nękać nasz zespół stwarzając sobie coraz to groźniejsze sytuacje, więc na deklasacje i pogrom większy aniżeli w pamiętnym spotkaniu z San Marino nie ma co liczyć. Nie od razu Rzym zbudowano i nie od razu języka angielskiego się nauczono, więc jak mawia klasyk "we will say, what timewe will tell".