Belgia przed mundialem: Po sukces czy po doświadczenie?

 

Nie ma powodów do narzekania. Pierwszy koszyk dał Belgom ogromny komfort, a patrząc na rywali, należy mieć wrażenie, że faza grupowa będzie przetarciem. „Czerwone Diabły” nie powinny mieć najmniejszych problemów z Algierią, a Korea Południowa, mimo swojej nieobliczalności, raczej nie jest w stanie pokusić się o niespodziankę. Zdecydowanie kluczowe będzie starcie z Rosją. Ono bowiem, nie tylko wyłoni zwycięzcę grupy, ale także da zarys tego, jak daleko zajść mogą podopieczni Wilmotsa.

 

 

 

 

Belgia to kadra pełna gwiazd, a już na pewno piłkarzy, którzy mają na ten tytuł ogromne zagadki. Statystyki i rozwój kariery karze jednak wskazać na Edena Hazarda, który dotychczas znaczył więcej dla kadry od Romelu Lukaku. Niewykluczone jednak, że po mundialu to Lukaku zostanie numerem jeden.

 

 

Marc Wilmots, czyli trener-polityk, a w przeszłości dobry piłkarz. Gdy w 2002 roku kończył bogatą karierę, postanowił podbić arenę polityczną. Dostał się nawet do Senatu, po czym zrezygnował z mandatu. Wygrała miłość do futbolu i chęć sprawdzenia się na ławce trenerskiej. Do chwili objęcia narodowej reprezentacji, wydawało się, że kariera szkoleniowca nie jest dla niego. Ostatnie dwa lata pokazały jednak, że mając zdolnych piłkarzy potrafi stworzyć liczący się zespół, czego dowodem jest udział na pierwszej wielkiej imprezie od 16 lat.

 

 

Że młodzież poradzi sobie z presją i brakiem doświadczenia związanego z grą na tak wielkim turnieju. Umiejętności i potencjał to jedno, opanowanie, koncentracja i konsekwencja to drugie. Niektóre mecze, szczególnie te w decydujących fazach, wygrywam się charakterem.

 

 

Zdrowie Lukaku. O ile druga linia belgijskiej kadry wygląda piekielne mocno, o tyle w wyniku kontuzji Benteke, każdy kibic „Czerwonych Diabłów” modli się o zdrowie napastnika Chelsea. Nieco zmartwień może też przysporzyć krótka ławka, patrząc pod kątem piłkarzy defensywnych.

 

 

Belgowie, podobnie jak większość reprezentacji, zwłaszcza tych topowych, preferują ustawienie 4-2-3-1. Nie należy się dziwić, skoro ma się taki potencjał w drugiej linii, a zwłaszcza tuż za plecami napastnika. Szybkie ataki, krótkie wymiany podań i nieobliczalność w ataku, to charakterystyczne cechy preferowane przez zespół Wilmotsa. Warto jednak zwrócić uwagę na bocznych obrońców. W przeciwieństwie do ogólnie panującego trendu, Belgowie mają na tej pozycji graczy raczej stroniących od ofensywnych zapędów. Vertonghen i Alderweireld to porządni defensorzy, ale z nastawieniem stricte defensywnym. To nieco ogranicza możliwości „Czerwonych Diabłów”.

 

 

 

 

Belgia, jeśli udało się jej awansować na główny turniej, najczęściej kończyła udział na fazie grupowej. Jednak w ostatnich pięciu mundialowych występach, tylko raz pożegnała się z MŚ na samym początku. Trzykrotnie doszła do 1/8 finału, a raz zajęła IV miejsce. 

 

 

17/06/2014 Belgia – Algieria

22/06/2014 Belgia – Rosja

26/06/2014 Korea Południowa

 

 

 

Kevin Mirallas, o kontrowersyjnym powołaniu dla Januzaja.