Finał (Bundes)Ligi Mistrzów

Finał Champions League w roku 2013 będzie rozgrywką wewnątrz niemiecką. Czy bratobójcze potyczki o najcenniejsze klubowe trofeum wprowadzają pewnego rodzaju monotonię, czy też dodają specjalnego smaczku?

Mecze finałowe Ligi Mistrzów rzadko odbywają się pomiędzy dwiema drużynami z tego samego kraju. Od 1992 roku, w historii rozgrywek, krajowe zestawienie finalistów miało miejsce trzykrotnie. Natomiast, między 1956 a 1992 rokiem (rozgrywki Pucharu Europy Mistrzów Klubowych) drużyny z tej samej ligi nigdy nie natrafiły na siebie w finałowym boju. Nadchodzący finał tych elitarnych futbolowych zmagań będzie więc wyjątkowy. 25 maja na londyńskim Wembley spotkają się Bayern Monachium i Borussia Dortmund. Jedno jest pewne, Puchar Ligi Mistrzów powędruje w tym roku do naszych zachodnich sąsiadów. Przy okazji zbliżającego się wydarzenia, postanowiliśmy przypomnieć historyczne pojedynki, w których główne role odgrywały ekipy z jednego podwórka.

1999/2000, REAL MADRYT – VALENCIA CF
Rok po niesamowitym dreszczowcu angielsko – niemieckim, na Stade de France spotkali się dwaj przedstawiciele półwyspu Iberyjskiego. Był to jeden z najmniej emocjonujących finałów w historii. Pewne i przekonujące, zarówno w stylu jak i na papierze, zwycięstwo Królewskich. Real uratował tym samym nienajlepszy sezon. Piąte miejsce w lidze i zaledwie półfinał krajowego pucharu powetowali sobie, nokautując krajowego rywala. Pozwoliło im to na możliwość gry w LM w następnym roku. Ciekawostką jest, że w La Liga na Santiago Bernabeu górą były „Nietoperze”, wygrywając 3:2. Na Estadio Mestalla, pół roku później, nikt nie potrafił udowodnić swojej wyższości. Podopieczni Vincente Del Bosque pokazali mniej utytułowanemu ligowemu rywalowi ile można z siebie wykrzesać w naprawdę ważnym momencie i kto rządzi w europejskim futbolu.

Popularne

Previous

Jak radzi sobie Vladan Kovačević po odejściu z Rakowa Częstochowa?

POTWIERDZONE: Gonçalo Feio zgłosił się do tego klubu. „Oferował swoje usługi przez naszą dyrekcję sportową”

„Dlatego odrzuciłem ofertę Lecha Poznań”

Na to czekali kibice FC Barcelony! „On wraca”

Thiago Motta wykonał telefon do reprezentanta Polski. Transfer do Juventusu możliwy już w styczniu?!

Michał Probierz szuka zawodnika na tę pozycję. Najlepszy kandydat „siedzi w domu na kanapie”

Rúben Vinagre zdecydowany! Odrzucił trzy oferty z Hiszpanii

Jego czas w Lechu Poznań dobiega powoli końca. „Prawdopodobnie nie będzie miał przedłużonej umowy”

Next

2002/2003, JUVENTUS FC – AC MILAN
Pod koniec maja 2003 roku w „Teatrze Marzeń” w Manchesterze spotkali się mistrz Włoch z trzecią ekipą Serie A. Turyński Juventus podejmował w wielkim finale Milan, który w kwalifikacjach ledwo przeszedł czeski Slovan Liberec (dzięki lepszemu bilansowi bramek na wyjeździe). Drużyna Marcello Lippiego stawiana była w roli zdecydowanego faworyta. Nie dość, że właśnie obronili „scudetto”, to jeszcze w pokonanym polu zostawili takie firmy jak Real czy Barca. Milan miał więcej szczęścia w losowaniu, trafiając na nieco słabszych rywali w play-offach.
Gdy Markus Merk zagwizdał po raz pierwszy w tym spotkaniu, wszystkie oczy zwrócone były na pojedynek wielkich snajperów. Po jednej stronie Del Piero z Trezeguetem (9 goli w tej edycji LM), po drugiej – Pippo Inzaghi i Andrij Szewczenko (14 bramek). Jakież zdziwienie musiało ogarnąć kibiców gdy po 120 minutach finałowego spotkania nie padło ani jedno trafienie. Tablica wyników obwieszczała 0:0, o zdobyciu trofeum miały zadecydować rzuty karne, czyli coś, czego piłkarze nienawidzą – loteria. Popis bramkarzy, lub jak kto woli, nieskuteczności strzelających (Dida obrobił trzy, Buffon dwa karne) spowodował, że gdy do piłki ustawionej na wapnie, w piątej kolejce podszedł Szewczenko, mieliśmy remis, 2:2. Wszystko zależało od superstrzelca z Ukrainy. Jak na jednego z liderów przystało – nie pomylił się. Paolo Maldini mógł wznieść mistrzowski puchar, po 9 latach, ponownie. „Stara Dama” musiała przełknąć gorycz porażki w trzecim finale z rzędu.

 2007/2008 MANCHESTER UNITED – CHELSEA FC
Trzecie w historii starcie dwóch ligowców w finale miało miejsce na Łużnikach w 2008 roku. Angielska potyczka dwóch skrajności: wielkiego szkoleniowca, Alexa Fergusona i trenerskiego żółtodzioba – Avrama Granta. „The Blues” mogli czuć się niemal jak u siebie na Stamford Bridge, o wszystko zadbał ich właściciel – Roman Abramowicz.
„Czerwone Diabły” obroniły tytuł mistrzowski, uzbierali jednak ledwie 2 punkty więcej od rywali ze stolicy. Do finału przystępowali jako niepokonana drużyna w tej edycji LM! Ambitna i głodna sukcesów Chelsea wcale jednak nie była skazywana na pożarcie.
70 tysięcy widzów oglądało batalię w centrum Moskwy. 120 minut walki nie przyniosło rezultatu (skończyło się na wyniku 1:1). Piąty raz od 1993 roku, finał Champions League rozstrzygnąć miały rzuty karne. Kiedy w 3 kolejce pomylił się król strzelców Premier League i Ligi Mistrzów – Cristiano Ronaldo – czerwona część trybun zamarła. Bezbłędnie punktujący piłkarze Chelsea już poczuli zapach wiktorii. Odurzony tą magiczną wonią wydawał się ich kapitan, John Terry, który poślizgnął się wykonując swoją jedenastkę i trafił w słupek. Chwilę później pomylił się również Nicolas Anelka i puchar przyozdobił gablotę na Old Trafford.

2012/2013 BORUSSIA DORTMUND – BAYERN MONACHIUM
W lidze dwie potyczki w tym sezonie i dwa remisy 1:1. W ćwierćfinale Pucharu Niemiec, bramka Arjena Robbena dała awans Bawarczykom. Wiele się mówi o tym, że atutem Borussii może być fakt, że rozegra jeden mecz, finałowe 90 minut. Gdyby w grę wchodził jeszcze rewanż, było by prawdopodobnie pozamiatane, na rzecz Bayernu.
Ekipa z Alianz Arena gra kapitalny sezon. Dominacja w lidze, finał Pucharu Niemiec, a na arenie międzynarodowej deptanie takich drużyn jak Barcelona czy Juventus. A kto w półfinale pokonuje Katalończyków (lub w tym wypadku: unicestwia), ten zdobywa Puchar Ligi Mistrzów, tak pokazują statystyki ostatnich lat.
Na Signac Iduna Park, kibice i tak chodzą już odurzeni szczęściem. Sam występ w finale to spełnienie najskrytszych sportowych marzeń dortmundczyków. Ale fakt, że mogą na tym etapie pokonać Bayern, sprawia, że spodziewać się możemy niesamowitej walki. Przegrać finał Ligi Mistrzów to żaden wstyd, w końcu ulega się najlepszemu zespołowi Starego Kontynentu. Jednak uznać, na oczach milionów kibiców, wyższość odwiecznego rywala, który na dodatek odebrał nam mistrzowską paterę – na to pozwolić nie wolno.
Borussia Dortmund ma jeszcze jeden atut, mianowicie nic nie musi. Może. Może sprawić kolejną niespodziankę, ucieszyć polskich i niemieckich kibiców. Bayern, teoretycznie też nie musi. Ale powinien. Trzy przegrane finały w 4 lata? To nie ma prawa się wydarzyć. Mają zapewne w pamięci zeszłoroczny koszmar, gdy cel był na wyciagnięcie ręki.  Teraz wydają się jednak niezwykle odporni psychicznie. Zrobią absolutnie wszystko, aby marzenie lokalnego rywala o najcenniejszym klubowym trofeum, pozostało wśród bajek dla dzieci. Polskie trio czy bawarski kolektyw? Przekonamy się już 25 maja!