Jan Urban - trener pucharowo beznadziejny

Jan Urban w ubiegłym sezonie ligowym zdeklasował konkurencję, odskakując głównemu rywalowi do mistrzostwa - Lechowi Poznań - na sześć punktów. Dokładnie tyle, ile w spotkaniach przeciwko "Kolejorzowi" zgarnęła ekipa Jana Urbana. Do tego puchar Polski, po pokonaniu w finale brązowego medalisty w lidze - Śląska Wrocław. Lepiej być chyba nie mogło, dlatego do eliminacji Ligi Mistrzów, a później do fazy grupowej Ligi Europy można było przystępować z optymizmem. 

 

Teraz jednak już wiemy, że było to myślenie życzeniowe. Że kolejne rozczarowania przyszły właściwie zaraz po sobie. Prześlizgnięcie się z Molde, dwa gole w 10 minut w plecy ze Steauą w najważniejszym meczu sezonu, porażka z Lazio przy minimalnym nakładzie sił rywali, wreszcie kompromitacja z Apollonem. Jak słusznie zauważył na swojej wczorajszej okładce "Przegląd Sportowy" - "W Europie jesteśmy zerem".

 

Ale czy można było się spodziewać czegoś innego, na pozycji trenera obsadzając Jana Urbana?

 

Statystyki tego trenera - które z obu okresów pracy w Legii prześwietliliśmy od A do Z - są dramatyczne.

 

 

Bilans? 7 zwycięstw, 9 remisów, 7 porażek. Czyli teoretycznie na remis. Ale z kim Legia Urbana wygrywała?

 

- raz z białoruskim FK Gomel

- dwa razy z gruzińskim Olimpi Rustavi

- raz z litewskim Metalurgiem Liepajas

- raz z austriackim SV Ried

- dwa razy z walijskim The New Saints

 

Poza SV Ried, reszta to typowe europejski ogórki, które nawet w swoich ligach nie są potęgami. Zresztą - takie zespoły, jak Austriaków, Legia - przy całym tym pompowanym sukcesami w szkoleniu akademii i zarządzaniu baloniku - powinna zjadać na śniadanie, w oczekiwaniu na poważnych, europejskich rywali.

 

Tylko, że z tymi poważniejszymi jest dramat. Tak naprawdę, do tych najpoważniejszych, za Urbana Legia doszła dopiero teraz. Bo za takie zespoły uznajemy Steauę, Trabzonspor czy Lazio. Z mocniejszych - mierzyła się z Rosenborgiem, nieistniejącym już FK Moskwa i - niech będzie - Broendby. Za każdym razem - w najlepszym wypadku - remisy, które nic nie dawały. 

 

Ale nie zapominajmy też o całej masie wyników, które dla tak uznanej w naszym kraju marki, jak Legia, są zwyczajną kompromitacją. 0:2 z Vetrą po 45 minutach i brak dalszych strat ze względu na zachowanie kibiców w Wilnie. 0:0 na własnym stadionie z FK Gomel, w którego składzie grał choćby jeden z największych i najkosztowniejszych błędów transferowych Jagiellonii, Maycon. Zwycięski, choć potwornie wymęczony remis z Molde w dwumeczu. Wyjazdowe 2:2 z Metalurgsem Liepajas...

 

Trzeba sobie więc odpowiedzieć na pytanie - czy z trenerem, którego największym europejskim sukcesem na Łazienkowskiej jest ogranie SV Ried w ciągu pięciu lat pucharowych podejść, można liczyć na jakikolwiek sukcesik z Trabzonsporem z Mierzejewskim, Maloudą czy Bosingwą bądź z Lazio z Klose, Candrevą lub Hernanesem? Ba, czy można liczyć na to, że w tej grupie uda się uciułać jakiś punkcik? Apollon pokazał, że będzie o to niezwykle trudno.