Królowie letniego polowania - Niemcy

 

 

Transferem lata było bez wątpienia przyjście Pepa Guardioli, jednak podkupienie czołowego piłkarza głównym rywalom z krajowego podwórka, a także wykorzystanie klauzuli jednego z najbardziej utalentowanych pomocników świata to ewidentnie prężenie muskułów przed resztą ligi i pokaz siły i dominacji finansowej. I choć w wątpliwośc postawiono sens tych wzmocnień, ponieważ druga linia bawarczyków to i tak była jedna z najlepszych pomocy w Europie, to z Thiago i Götze na pewno może tylko zyskać na jakości. I to mimo tego, że start do nowego sezonu Bayernu nie wygląda tak imponująco, jak można się było spodziewać.

 

 

 

Na przespanie letniego okresu transferowego Borussia nie mogła sobie pozwolić z dwóch prostych przyczyn. Pierwsza to wspomniany pokaz siły Bayernu, druga - utrata Götze i konieczność uzupełnienia luki w pomocy. Niemca ma zastąpić Ormianin Mkhitaryan, uważany za zawodnika o potencjale porównywalnym do nowego pomocnika Bayernu, a pieniądze (głównie te zarobione na transferze Götze) można było ulokować jeszcze w dwóch ważnych uzupełnieniach zespołu. Nad solidnością środka obrony w razie nieobecności kogoś z dwójki Hummels - Subotić ma czuwać Sokratis Papasthatopoulos, natomiast piękne bramki ma zapewniać Pierre-Emerick Aubameyang, który przygodę z Bundesligą rozpoczął od hat-tricka. 

 

 

 

Na nieszczęście dla Arkadiusza Milika, Bayer największe wzmocnienia poczynił z przodu. Kruse i Son byli wyróżniającymi się postaciami odpowiednio w Fortunie i Hamburgu, natomiast Eren Derdiyok po nieudanej przygodzie w Hoffenheim, gdzie trafił tylko raz w dziewiętnastu spotkaniach wraca tam, gdzie szło mu znacznie lepiej i gdzie zdobywał swoje najpiękniejsze gole...

 

 

Do tego doświadczeni Spahić i Palop z Sevilli, utalentowany Can z Bayernu i Giulio Donati, który ma wielką szansę, by podążyć drogą Daniela Carvajala i także zostać odkryciem sezonu na prawej stronie defensywy "Aptekarzy".

 

 

 

Dwaj wyróżniający się zawodnicy z 2. Bundesligi, do tego dwaj kolejni niezbyt szczęśliwi w swoic klubach, na dokładkę snajper, który już trafia częściej niż w co drugim spotkaniu. Schalke może okazać się mistrzem dostrzegania i wykorzystywania okazji, jeśli chodzi o minione okienko. Santana miał pecha, że w Borussii trafił na Schmelzera i Suboticia, którzy - zdrowi - byli nie do zdarcia, Boateng od czasu rasistowskich ataków na jego osobę w sparingu z czwartoligowym Pro Patria nie ukrywał, że gra we Włoszech nie sprawia mu już przyjemności. Takim sposobem Schalke zyskało dwóch wysokiej klasy zawodników na przecenie, o jakiej pewnie rok czy dwa lata temu nie byłoby mowy. Do tego wspomniana dwójka gwiazd 2. ligi niemieckiej, Goretzka i Clemens, a także ograny w Bundeslidze Szalai, który od początku daje powody do zadowolenia trenerowi Jensowi Kellerowi.

 

 

 

Choć kilka innych klubów dokonało większej liczby transferów, a i nazwiska były znacznie bardziej medialne, to Gladbach trafiło w dziesiątkę aż trzykrotnie. Kruse, Kramer i Raffael mieli przyjść i z miejsca wskoczyć do zespołu walczącego znów o europejskie puchary. Wskoczyli? Oczywiście. Cała trójka zaczynała każdy z czterech meczów w Bundeslidze od pierwszej minuty, w dodatku zbierając dobre, a nawet bardzo dobre recenzje. Pokazują to choćby średnie noty (1 - klasa światowa; 6 - koszmar): 

Max Kruse - 2,25

Raffael - 3,00

Christoph Kramer - 2,75

 

 

 

Oczywiście w Wolfsburgu wszystkie inne transfery przyćmiło przyjście Luiza Gustavo, do niedawna jeszcze ważnego zawodnika Bayernu, niepotrzebnego nowemu trenerowi FCB, Pepowi Guardioli. 17,5 miliona euro za zawodnika tej klasy, reprezentanta Brazylii to cos więcej niż promocja. Aż dziw bierze, że więcej zdecydowania nie wykazał na przykład Arsenal, gdzie jednym ze środkowych pomocników jest wiecznie kontuzjowany Abou Diaby, a i Jack Wilshere czy Mikel Arteta to nie są ludzie ze stali. Do tego bramkostrzelny pomocnik Caligiuri i ograny w lidze potężny stoper Klose - na papierze wygląda to całkiem całkiem.