Wisła chce wrócić do dawnego poziomu - czy bez inwestycji jest to w ogóle możliwe?

- To nie jest tylko problem prezesa, my wszyscy nie godzimy się z tym co się dzieje. Dwunaste miejsce i passa rozczarowań dowodzą, że ta drużyna nie została przygotowana do tego co ją czekało i w tym składzie personalnym nie jest w stanie osiągnąć zadowalających wyników. Mam wrażenie, że problem jest nie tylko finansowy, gdyż jeśli porównamy naszych przeciwników, którym oddawaliśmy i jesienią, i wiosną punkty, to są to drużyny o niższych budżetach i należałoby zakładać, że mają słabszych piłkarzy. Boisko jest brutalnie szczere, pokazuje, że te pieniądze mogą być wykorzystane lepiej.

(za: Wislakrakow.com)

 

- Czas na inwestowanie jest wtedy, gdy w firmie dzieje się dobrze. My jesteśmy w trakcie restrukturyzacji i dopóki się nie skończy, to nie ma klimatu do inwestowania. Nie możemy wyrzucić na śmietnik określonych zawodników, jedną ręką wręczając im wynagrodzenie do końca kontraktu i drugą ręką wydawać krocie na innych. Nie tędy droga.

(za: Wislakrakow.com)

 

Czytając między wierszami można więc dojść do wniosku, że:

 

a) Wisła chce osiągać znacznie lepsze wyniki przy znacznie mniejszych nakładach finansowych.

b) Póki te znacznie lepsze wyniki przy znacznie mniejszych nakładach finansowych nie zostaną osiągnięte, w klub nie zostaną "włożone" większe pieniądze.

 

Idąc za logiką Bednarza, Wisła ma osiągać wyniki na poziomie europejskich pucharów (zapewne każde niższe miejsce to wciąż nie będą te "znacznie lepsze wyniki"), przy jednoczesnych nakładach finansowych na poziomie hmm... Górnika Zabrze? Piasta Gliwice? W każdym razie w tych okolicach. Bednarz zapomina jednak o jednym - jeśli chcesz grać jak Górnik czy Piast, to licz raczej na walkę o utrzymanie w Ekstraklasie, z jednym sezonem na kilka, kiedy uda sie błysnąć i zaistnieć w walce o czołowe lokaty. Brutalne, ale prawdziwe - kto nie płaci i nie jest w stanie u siebie zebrać dobrych, często drogich zawodników, ten nie może rokrocznie walczyć o tytuł w naszej lidze. Koniec końców i tak to bogatsi (obecnie Lech i Legia) będą na wierzchu.

 

Wisła zresztą coś o tym wie. Przeanalizowaliśmy transfery trzech poprzednich mistrzów kraju, a więc Śląska, właśnie Wisły i Lecha, dwa lata do tyłu od momentu wzniesienia pucharu za zwycięstwo w Ekstraklasie. Pominęliśmy przy tym oczywiście parodystów takich jak Zapotoka, Jovanić czy Handzić, a skupiliśmy się na zawodnikach, którzy coś wnieśli do walki o tytuł.

 

Śląsk Wrocław (mistrzostwo 2011/2012, transfery od lata 2010)

Przemysław Kaźmierczak -  zarobki na poziomie 750 000 zł rocznie

Cristian Omar Diaz - za około milion zł

Rok Elsner - zarobki na poziomie 480 000 zł rocznie

Patrik Mraz - za około 600 tysięcy zł

Mateusz Cetnarski - za ponad milion zł

Johan Voskamp - za ponad milion zł

Marek Wasiluk - za około 100 tys. zł

 

Wisła Kraków (mistrzostwo 2010/2011, transfery od lata 2009)

Andraż Kirm - za około 2 mln zł

Łukasz Garguła - zarobki na poziomie 1,3 mln zł rocznie

Maor Melikson - za około 2,7 mln zł

Kew Jaliens - zarobki na poziomie 1,2 mln zł rocznie

Cwetan Genkow - za około 2,2 mln zł

Sergei Pareiko - zarobki na poziomie 1,2 mln zł rocznie (stary kontrakt, obecnie około połowy niższe)

Mikhail Sivakov - wypożyczenie

Osman Chavez - zarobki na poziomie 720 000 zł rocznie 

Gordan Bunoza - za około 1,8 mln zł

Cezary Wilk - za około 600 tys. zł

Erik Cikos - wypożyczenie za około 450 tys. zł

 

Lech Poznań (mistrzostwo 2009/2010, transfery od lata 2008)

Jasmin Buric - za około 300 tys. zł

Semir Stilić - za około 2,2 mln zł

Manuel Arboleda - za około 1,8 mln zł

Robert Lewandowski - za około 1,7 mln zł

Tomasz Bandrowski - za około 900 tys. zł

Sergiej Kriwiec - za około 2 mln zł

Seweryn Gancarczyk - za około 1,4 mln zł

 

Jak doskonale widać, bez inwestycji (i to w miarę poważnych) nie da się zbudować zespołu na miarę mistrzostwa Polski, który nie okaże się spadającą gwiazdą jak swego czasu Zagłębie Lubin (zostawiamy na boku oskarżenia o korupcję w sezonie, kiedy "Miedziowi" po tytuł sięgali). A Wisła chyba tego właśnie chce - stabilizacji i osiągnięcia poziomu, który kiedyś pozwolił jej odskoczyć reszcie ligowej stawki nie pod względem poziomu szydery skierowanej w zawodników, ale pod względem zdobyczy punktowych i bramkowych. Bo choć czasy, kiedy "Biała Gwiazda" zdobywała w okolicach 70 bramek w sezonie, choć nieodległe w pamięci kibiców, zdają się być obecnie odległe o lata świetlne.