Jak źle jest być Hiszpanem...

A jednak urodzić się w Hiszpanii i świetnie grać w piłkę to z jednej strony błogosławieństwo, z drugiej jednak - jeśli nie jest się absolutnie wyjątkowym, najlepszym wśród najlepszych, a jedynie bardzo dobrym, momentami świetnym - przekleństwo. Bo czy to Hiszpania, czy San Marino, każda reprezentacja ilość miejsc ma bardzo mocno ograniczoną. Przede wszystkim przepisami, które nakazują przebywanie na boisku jedynie jedenastu piłkarzy plus trzech, którzy mogą wejść z ławki. 

 

Przepisy mówią też, że na mistrzostwa świata każdy - bez wyjątku - trener może do grania zabrać 23 zawodników. Nie ma zmiłuj, przy selekcji odpadnie wielu takich, którzy w pozostałych 31 narodowych zespołach miejsce mieliby zapewnione. W większości pewnie w pierwszej jedenastce.

 

Jeszcze kilka lat temu, gdy triumfalny marsz "La Roja" dopiero się rozpoczynał, było znacznie łatwiej - wyobrażacie sobie, by teraz w kadrze, ba - w pierwszej jedenastce, miejsce miał naturalizowany Marcos Senna? Grajek dobry, defensywny pomocnik bardzo dobry, ale przy obecnym bogactwie - pewnie nikt nawet nie domagałby się jego obecności w wybranej "23". 

 

Oznacza to ni mniej ni więcej, że wielu geniuszy na mundial nie pojedzie. Kogo najprawdopodobniej na nim zabraknie? Oto lista największych nieobecnych, którzy musieliby stanąć na głowie i w tej pozycji pozostać do końca sezonu, by dać sobie minimalne szanse na wyjazd.

 

 

W Napoli liczyli, że zaciąg z Realu Madryt okaże się strzałem w dziesiątkę. To znaczy - Albiol miał cementować defensywę, Callejón wzmocnić rywalizację na boku, a Higuain? On miał być tym szczególnym. Miał zastąpić Edinsona Cavaniego tak, by jego brak w ogóle nie był odczuwalny. I co? I okazało się, że najlepszy jest Callejón. Jego forma z początku sezonu, kiedy potrafił rozerwać każdą defensywę, przyprawiała bocznych obrońców w Serie A o zawrót głowy. A dacie wiarę, że w reprezentacji jeszcze nie zadebiutował? Piłkarz, mający w CV grę (nie taką, jak na przykład Jerzy Dudek) w Realu Madryt, a także jeden z najjaśniej świecących w gwiazdozbiorze Napoli. 

 

 

Karierę - paradoksalnie - złamał mu Everton. Jasne, wybił się w tym klubie, stał się jednym z czołowych rozgrywających Premier League, ale zawodnik średniaka ligi angielskiej nie może dowodzić drugą linią "La Roja". Transfer do Arsenalu nie mógł już nic zmienić, Arteta ma 31 lat i bez sensu do świetnie działającego mechanizmu, do którego w piwnicy i na strychu znajduje się masa nowych, świeżutkich elementów, wstawiać część niezawodną, ale już nieco nadgryzioną zębem czasu?

 

 

Gość, któremu przypisuje się jedną z kluczowych ról w zatrzymaniu Barcelony przez Bayern w Lidze Mistrzów 2012/2013. A jednak w tym sezonie, w dodatku u rodaka, Pepa Guardioli, nie gra za wiele, nie jest pierwszym, drugim, ani trzecim wybroem na ławce, a w reprezentacji od Pucharu Konfederacji nie zagrał w meczu o stawkę. Cóż, skoro zatrzymał Barcelonę, a w kadrze spory procent zawodników to gracze "Dumy Katalonii", to może jest w tym jakieś drugie dno?

 

 

Diego Costaw wybrał Hiszpanię, David Villa w Atletico odzyskał wielką formę i na World Cup 2014 może znów być najważniejszą postacią na szpicy w reprezentacji, dla Negredo transfer do City był strzałem w dziesiątkę, bo wraz z Agüero tworzy morderczy duet, a przecież jest jeszcze Llorente czy Torres. No i to zamiłowanie Del Bosque do gry bez typowego napastnika, z kolejnym pomocnikiem na tej pozycji. Soldado może w tej sytuacji okazać się wielkim przegranym. On co roku dopomina się o ważną pozycję w kadrze, ale cokolwiek by się nie działo, w najważniejszych meczach zawsze siada na ławce. 11 meczów i 6 goli w kadrze to bilans ładnie wyglądający na kartce, ale jak na snajpera co się zowie, sezon w sezon pakującego ponad 20 goli w klubie, musi budzić niedosyt.

 

 

Zawodnik notujący w jednym sezonie 39 asyst w 75 meczach, do tego dokładający 22 gole - marzenie selekcjonera? Nie Del Bosque. Mata jest jednym z ulubionych jokerów w talii Hiszpana, ale w tym sezonie u Mourinho nie ma ani dobrych statystyk, ani nie zachwyca, ani nie cieszy się szczególnym zaufaniem "The Special One". Transfer w styczniu albo wylot do Brazylii na własny koszt? Bardzo prawdopodobne.

 

 

Jeśli Pepe Reina nie rozetnie sobie nogi na buteleczce perfum, Valdes nie zawali Barcelonie 10 kolejnych ligowych meczów, a Casillas nie straci zaufania selekcjonera z powodu gry jedynie w Champions League, de Gea ma zerowe szanse na mundial. Trójka golkiperów jest już bowiem doskonale znana i jest to jedna z najłatwiejszych do przewidzenia rzeczy w roku 2014. Prawdopodobieństwo wyboru de Gei jest mniej więcej równe temu, że Nakoulma przedłuży kontrakt z Górnikiem, Lee Cattermole nie otrzyma do końca kariery żadnej czerwonej kartki, a w którejś z kolejek Ekstraklasy na stadionach frekwencja będzie wyższa niż w Bundeslidze.

 

 

Można grać sporo w Realu Madryt i nie pojechać na mistrzostwa? Można. Isco jest na dobrej drodze, bo po świetnym początku w Madrycie, sukcesywnie obniżał loty i już nikt nie twierdzi, że daje temu zespołowi więcej niż Ronaldo. A i to w sierpniu i wrześniu się zdarzało! Rywali ma jednak nie do pozazdroszczenia, bo środek pomocy w "La Roja" jest obsadzony przez najlepszych piłkarzy na świecie. A skoro tak, to każda zmiana wydaje się być nierozsądna. W dodatku na pewno nie taka, za którą nie stoi argument równej, fenomenalnej dyspozycji.

 

 

Inni potencjalni wielcy nieobecni na mundialu w reprezentacji Hiszpanii:

 

Michu (Swansea)