Historyczne TOP 10 Serie A - od Nedveda do Zidane'a

Włoska Serie A istnieje oficjalnie od 1929 roku. Wcześniej piłkarskie rozgrywki klubowe w Italii nie miały regularnego charakteru. Niemal od początku istnienia ligi, transfery odgrywały dużą rolę w strukturze organizacyjnej zrzeszonych w niej drużyn. Niewielu ludzi zdaje sobie sprawę z tego, że przez wiele, kluczowych dla rozwoju futbolu, lat, włoskie kluby wyznaczały standardy systemu transferowego, nieustannie bijąc rekordy wysokości kwot, płaconych za pozyskiwanych zawodników.

Najlepszym transferem w żadnym wypadku nie jest ten najdroższy. Nasze podsumowanie zrzesza zakupy najbardziej opłacalne. Jeśli za piłkarza zapłacono rekordowo dużo, ale jego pobyt w klubie okazał się niewypałem, próżno szukać jego nazwiska w naszym zestawieniu. Jeśli jednak zainwestowane pieniądze zwróciły się dzięki znakomitej grze zawodnika, znajdzie się on na liście.

Historyczne Top 10 jest subiektywną próbą przekrojowego spojrzenia na dzieje włoskiego rynku transferowego. Dla jednych będzie lekcją historii, dla innych przypomnieniem starych dobrych czasów. Oto najważniejsze transakcje Serie A:

10. Pavel Nedved

2001 r. – z Lazio Rzym do Juventus Turyn (25,5 milionów funtów)

Transfer Nedveda do Juventusu na kilka lat odmienił oblicze Starej Damy. Czeski piłkarz ożywił grę zespołu i stał się jednym z jego filarów. Urodzony w 1972 roku, pomocnik, długo, bo aż do 1996 roku grał w ojczyźnie. Dopiero transfer do Lazio, pozwolił Nedvedowi na pokazanie światu swoich nieprzeciętnych umiejętności. Mistrzostwo Włoch, Puchar Zdobywców Pucharów i Superpuchar Europy w 1999 roku, to w dużym stopniu zasługa Czecha. W 2001 roku, rzymski klub zarobił na sprzedaży filigranowego pomocnika duże pieniądze, stracił jednak o wiele więcej. Z Juventusem, Nedved zdobył dwa mistrzostwa Włoch a w 2003 roku dotarł do finału Ligi Mistrzów. Z powodu żółtych kartek nie mógł w nim zagrać. Właśnie nieobecność Nedveda była wówczas najczęściej podawanym powodem porażki Starej Damy z Milanem w finałowym meczu. Na pocieszenie Czech odebrał Złotą Piłkę France Football dla najlepszego piłkarza, grającego w ligach europejskich, za rok 2003.

Nedved pozostał wierny Juventusowi do końca zawodowej kariery w 2009 roku.

9. Andriy Shevchenko

1999 r. – z Dynamo Kijów do AC Milan (23 miliony euro)

Kwota transferu Shevchenki mogła być o wiele wyższa, gdyby nie to, że szefowie ukraińskiego klubu nie zgodzili się na pierwotną propozycję Milanu, opiewającą na 35 milionów dolarów. Ukraiński piłkarz byłby wówczas najdroższym piłkarzem na świecie. Ostatecznie włoski klub skorzystał na zamieszaniu wokół niezwykle uzdolnionego napastnika. W końcu udało mu się sfinalizować transfer i to na korzystniejszych warunkach. Nowy nabytek nagrodził upór włoskich działaczy, zdobywając w pierwszym sezonie swojego pobytu na San Siro, koronę króla strzelców Serie A. W kolejnych latach, urodzony we wsi Dwirkiwszczyna, piłkarz, stanowił o sile ofensywnej Milanu. Zdobyty w 2003 roku Puchar Ligi Mistrzów to niemal bezpośrednio zasługa Shevchenki, który wykorzystał decydującą o tryumfie ,,jedenastkę”. Podobnego wyczynu nie udało mu się powtórzyć dwa lata później, kiedy to wykonywany przez niego, decydujący o zdobyciu mistrzostwa, rzut karny, obronił Jerzy Dudek.

Dwukrotny król strzelców Serie A w 2004 roku odebrał Złotą Piłkę dla najlepszego piłkarza grającego w Europie. Łącznie czterokrotnie klasyfikowany był w pierwszej piątce rocznego rankingu tego prestiżowego magazynu. W ciągu siedmiu lat spędzonych w Milanie, Shevchenko zagrał w 208 meczach, zdobywając 127 bramek. W 2008 roku powrócił do Milanu, dzięki wypożyczeniu z Chelsea Londyn. Nigdy nie zdołał jednak odbudować formy, jaką prezentował podczas pierwszego pobytu w tym klubie.

Wielokrotny reprezentant Ukrainy, uważany za najlepszego piłkarza w historii tego kraju, broni dziś barw rodzimego Dynama Kijów – klubu z którym rozpoczynał międzynarodową karierę.

8. Luis Suarez Miramontes

1961 r. – z FC Barcelona do Inter Mediolan (142 tysięcy funtów)

Urodzony w 1935 roku Hiszpan w swojej ojczyźnie jest legendą. To jedyny piłkarz z tego kraju, który otrzymał Złotą Piłkę przyznawaną przez prestiżowy magazyn France Football. Grający na pozycji napastnika lub pomocnika, Suarez, był w latach 50. liderem FC Barcelony, z którą zdobył dwa mistrzostwa kraju oraz dwukrotnie Puchar Miast Targowych. Jego transfer do Interu w 1961 roku był wówczas najdroższym w historii. Wielu kibiców obawiało się, że hiszpański gwiazdor nie odnajdzie się w realiach Serie A. Niesłusznie. Wydane na Luisa Suareza pieniądze szybko się zwróciły. Przez dziewięć lat był jedną z najważniejszych postaci w Interze, który święcił wówczas największe tryumfy w swojej historii. Pod wodzą trenera Helenio Herrery, Suarez i spółka stosując udoskonaloną taktykę gry obronnej, Catenaccio, zdobyli trzy razy Mistrzostwo Włoch oraz dwukrotnie Puchar Mistrzów. Sukcesem Luisa Juareza było ponadto wywalczenie w 1964 roku Mistrzostwa Europy z reprezentacją Hiszpanii.

7. Alessandro Del Piero

1993 r. – z Padova Caccio do Juventus Turyn (5 miliardów lirów – około 2,6 miliona euro)

Popularny Alex to żywa legenda Juventusu Turyn. 36-letni dziś napastnik, wciąż broni barw swojego klubu, bijąc kolejne rekordy. Jest najlepszym strzelcem w historii Juve (280 goli) z największą ilością występów (657). Te liczby wciąż rosną a doświadczony zawodnik wcale nie zamierza kończyć kariery.

W roku 1993, chyba nikt nie spodziewał się, że transfer dobrze zapowiadającego się 19-latka, od niedawna występującego na boiskach Serie B, będzie miał tak wielkie znaczenie dla drużyny. W kolejnych latach Del Piero przyczynił się do zdobycia przez Juventus Pucharu Ligi Mistrzów 1996, Pucharu Interkontynentalnego, siedmiu mistrzostw kraju (dwa odebrane za udział w aferze korupcyjnej) oraz Pucharu Włoch. Wśród wielu indywidualnych nagród zdobytych przez napastnika jest tytuł króla strzelców Serie A w 2008 roku.

Z reprezentacją Włoch, wywalczył Del Piero m.in. Mistrzostwo Świata w 2006 r.

W ciągu prawie 18 lat spędzonych w Juventusie, Del Piero stał się ikoną klubu. Wielu kibiców nie wyobraża sobie ekipy Bianconerich bez swojego kapitana. Sądząc po trwających negocjacjach zarządu z piłkarzem w sprawie nowej umowy, ten smutny dla tifosich czas nie nadejdzie szybciej niż po zakończeniu przyszłego sezonu.

6. Marco van Basten

1987 r.- z Ajax Amsterdam do AC Milan (800 tysięcy dolarów)

Transfer van Bastena to prawdopodobnie najlepsza transakcja w historii AC Milan. Pozyskanie genialnego, holenderskiego napastnika za niespełna milion dolarów, okazało się strzałem w dziesiątkę. ,,Latający Holender” grając we Włoszech aż trzykrotnie zdobywał Złotą Piłkę, dwa razy został królem strzelców Serie A. Walnie przyczynił się do zdobycia przez Milan trzech mistrzostw kraju oraz dwóch (z rzędu) Pucharów Europy. W czasie swojego sześcioletniego pobytu w Milanie rozegrał 147 meczów, zdobywając 90 bramek. Holender odnosił także sukcesy w reprezentacji, z którą w 1988 roku wywalczył Mistrzostwo Europy, w finałowym meczu strzelając decydującego o zwycięstwie z ZSRR, gola.

Van Basten potrafił oddawać groźne strzały z każdej pozycji, był doskonałym dryblerem. Wiele zdobytych przez niego bramek uchodzi za najpiękniejsze w dziejach futbolu.

Wspaniale rozwijającą się karierę napastnika okrutnie przerwała bolesna kontuzja kostki. Po kilku latach walki, lekarze zmuszeni byli się poddać. Van Basten zakończył karierę w Mediolanie, w wieku 29 lat, będąc u szczytu sławy.

5. Luiz Nazario de Lima Ronaldo

1997 r. – z FC Barcelona do Inter Mediolan (28 milionów euro)

Ronaldo Luis Nazario de Lima to niepodważalnie jedno z najważniejszych nazwisk w historii futbolu. Urodzony w 1976 r., w Rio de Janeiro, napastnik, kilka tygodni temu ogłosił oficjalne zakończenie kariery zawodniczej. Lista prestiżowych nagród i wyróżnień, które ma na swoim koncie Ronaldo nie ma końca. Dwukrotnie przyznana Złota Piłka, Złoty But UEFA, czy Piłkarski Oskar w kategorii Mistrz nad Mistrzami w Serie A, to tylko niektóre z nich.

Opuszczając w 2002 roku Barcelonę, Ronaldo był już bardzo znanym zawodnikiem. W swoim pierwszym sezonie we Włoszech zdobył tytuł wicekróla strzelców. W dużej mierze dzięki niemu Inter wywalczył wicemistrzostwo Serie A i tryumfował w Pucharze UEFA. To właśnie podczas pobytu w Mediolanie, Brazylijczyk odebrał po raz pierwszy Złotą Piłkę, będąc najmłodszym laureatem tej nagrody w historii. Mimo stale nękających piłkarza kontuzji, okres spędzony w Serie A był jednym z najpiękniejszych w jego karierze. Przez wiele lat bezapelacyjnie był wówczas uznawany za najlepszego piłkarza na świecie.

Z powodu zerwania więzadeł krzyżowych w kolanie, w 2000 i 2001 roku Ronaldo niemal nie pojawiał się na boisku. Wrócił do gry tuż przed Mistrzostwami Świata w Korei i Japonii, które wygrał wraz z reprezentacją Brazylii, zostając także królem strzelców turnieju. Po mistrzostwach Ronaldo został wykupiony przez Real Madryt za 28,5 mln £. Inter zanotował więc ponad dziesięciomilionowy zysk.

4. Enrique Omar Siviori

1957 r. – z River Plate do Juventus Turyn (93 tysięcy funtów)

Urodzony przed wojną napastnik, był bohaterem najdroższego transferu lat 50. i całej dotychczasowej historii futbolu. Działacze Juve ani przez chwilę nie żałowali jednak wyłożonych pieniędzy. Mierzący nieco ponad 160 cm wzrostu zawodnik od razu stał się liderem włoskiej drużyny i poprowadził ją do zdobycia trzech mistrzostw kraju oraz dwukrotnie Pucharu Włoch. W 1959 roku został królem strzelców Serie A, a w 1961 r., odebrał Złotą Piłkę. Był reprezentantem dwóch krajów (pozwalały na to ówczesne przepisy): Argentyny, w której się urodził oraz Włoch, które przyznały mu swoje obywatelstwo.

Siviori uchodził za piłkarza niezwykle inteligentnego. W każdej boiskowej sytuacji potrafił wykazać się niezwykłym sprytem i fantazją. Niski wzrost, pomagał Argentyńczykowi wykazywać się niebywałą, jak na owe czasy, techniką. Jeden z najlepszych piłkarzy w historii Serie A zmarł 17 II 2005 roku, w wieku 70 lat.

3. Diego Maradona

1984 r. – z FC Barcelona do Napoli Calcio (5 milionów funtów)

Gdy w 1984 roku Maradona odchodził z Barcelony, był już piłkarzem powszechnie znanym. Rekordowa, w owych czasach suma transferu, świadczyła, że jego nowy pracodawca, włoskie Napoli, wiąże z Argentyńczykiem duże nadzieje. 24-letni wówczas napastnik nie zawiódł i szybko stał się liderem drużyny. Dwa zdobyte tytuły mistrza Włoch, do dziś jedyne w historii klubu, oraz Puchar UEFA są w dużej mierze zasługą doskonałej gry niewysokiego napastnika. Przez siedem spędzonych w Neapolu lat, Maradona zagrał w 258 meczach, strzelając 115 goli, przez co złotymi literami zapisał się w historii włoskiego klubu.

Wielu ekspertów uważa, że to właśnie czas spędzony we Włoszech był najlepszym w karierze popularnego Dieguito. W tym czasie Argentyńczyk nie popadał w konflikty z władzami klubu, świetnie radził sobie w reprezentacji, którą w 1986 roku poprowadził do zwycięstwa w mistrzostwach świata. Niestety, cień na pobyt piłkarza w Italii rzuca pozytywny wynik testu antydopingowego w 1991 roku.

Uznawany za jednego z najlepszych piłkarzy w historii, Maradona, zakończył karierę piłkarską w 1997 roku.

2. Michel Platini

1982 r. – z AS Saint Etienne do Juventus Turyn (symboliczna opłata)

Latem 1982 roku, 27-letni Michel Platini był najbardziej pożądanym przez wielkie kluby piłkarzem w Europie. Mistrzostwo Francji zdobyte rok wcześniej przez Saint Etienne oraz czwarte miejsce reprezentacji na Mundialu w Hiszpanii, to sukcesy, których osiągnięcie nie byłoby możliwe bez udziału wszechstronnego pomocnika. Dzięki wykorzystaniu niejasności w ówczesnym prawie transferowym, działacze Starej Damy pozyskali Platiniego za niewielkie pieniądze. Budowana przez trenera Giovanniego Trapattoniego drużyna, potrzebowała uzdolnionego playmakera. Do tej roli Platini pasował idealnie. Dwa mistrzostwa Włoch, Puchar Włoch, Puchar Mistrzów, Puchar Zdobywców Pucharów, Superpuchar Europy, to tylko niektóre trofea Juventusu, których zdobycie w dużej mierze klub zawdzięcza Francuzowi. Indywidualnie Platini dominował w europejskim futbolu przez kilka lat, zdobywając trzy razy z rzędu, począwszy od roku 1985, Złotą Piłkę France Football.

W 1984 roku, Platini poprowadził reprezentację Francji po Mistrzostwo Europy, samemu zostając królem strzelców tych rozgrywek z niepobitym do dziś rekordem 9 trafień.

Pięć lat gry w Juventusie wystarczyło obecnemu szefowi UEFY do trwałego zapisania się w historii klubu. Platini zakończył karierę w wieku 32 lat.

1. Zinedine Zidane

1996 r. – z Girondins Bordeaux do Juventus Turyn (3 miliony euro)

Zidane urodził się 23 czerwca 1972 roku w Marsylii, w rodzinie o algierskich korzeniach. 108 razy wystąpił w reprezentacji Francji, z którą zdobył Mistrzostwo Świata (1998) i Europy (2000). Jest laureatem Złotej Piłki za rok 1998.

Lista indywidualnych wyróżnień, jakie odebrał Zidane jest zbyt długa, aby przytaczać ją w jednym artykule. Francuz uznawany jest za jednego z najlepszych piłkarzy w historii. Dlaczego jest także numerem jeden w zestawieniu najlepszych transferów Serie A?

W 1996 roku, Juventus Turyn zapłacił za Zidane’a 3,5 miliona euro, by pięć lat później sprzedać go Realowi Madryt za 73,5 miliona. Zysk rzędu 70 milionów euro jest do dziś największym transferowym ewenementem w lidze włoskiej.

Dzięki doskonałej grze w Juventusie, z którym zdobył m.in. dwa mistrzostwa kraju i Superpuchar Europy oraz reprezentacji, francuski pomocnik pomnożył swoją wartość na rynku transferowym ponad piętnastokrotnie. We włoskim klubie Zidane grał na pozycji rozgrywającego, wystąpił łącznie w 151 spotkaniach i zdobył 24 bramki.

Wśród reakcji na odejście piłkarza z Juventusu nie było zbyt wielu pochwał i zachwytów wobec ówczesnych działaczy Starej Damy. Olbrzymia rzesza fanów uważa do dziś, że nawet tak ogromny zysk nie był w stanie zrekompensować straty, jaką poniósł Juventus po sprzedaży znakomitego ,,Zizou”.

Zidane zakończył karierę po finałowym meczu Mundialu w Niemczech w 2006 roku. Pamiętne, kontrowersyjne pożegnanie Francuza z turniejem nie przeszkodziło ekspertom w uhonorowaniu go tytułem najlepszego gracza tych mistrzostw.

Inne transfery brane pod uwagę:

Ruud Gullit z PSV Eindhoven do AC Milan

Roberto Baggio z Fiorentina do Juventus

Gianluigi Buffon z AC Parma do Juventus

Jurgen Klinsmann z VfB Stuttgart do Inter Mediolan

Dino Zoff z Napoli do Juventus

Gianluca Vialli z Sampdoria do Juventus

Angelo Sormani z Mantova do AS Roma

Paulo Rossi z Vicenza do Juventus

Pietro Anastasi z Varese do Juventus

Giuseppe Savoldi z Bologna do Napoli

Socrates z Corinthians do Fiorentini