Pomysłodawcą żółtych i czerwonych kartek był angielski arbiter, Ken Aston. Gdy sędzia jechał w korku na Kensington Hish Street, uznał że kolory sygnalizacji świetlnej można wykorzystać w piłce nożnej. Wrócił do domu i poprosił żonę, aby wycięła mieszczące się w kieszeni dwie kartki – żółtą i czerwoną. Pierwsza miała ostrzegać przed zbliżającą się czerwoną, czyli wykluczeniem z gry.
Zanim wprowadzono system, sędzia miał prawo wyrzucić zawodnika z boiska za brutalną grę oraz niesportowe zachowanie, jednak przekazywał to słownie.
Pierwszy raz użyto kartek w 1970 roku podczas mundialu w Meksyku, a pół roku później wprowadzono je do Bundesligi.
Jako pierwszy w Bundeslidze czerwoną kartkę obejrzał Friedel Lutz, wciąż żyjący 82-letni były reprezentant Republiki Federalnej Niemiec, wówczas piłkarz Eintrachtu Frankfurt (poza tym w swojej karierze występował też w TSV 1860 Monachium, TuS Makkabi Frankfurt, SpVgg Neu-Isenburg i FC Rhein-Main).
Sędzią, który pokazał najwięcej czerwonych kartoników w całej historii Bundesligi, jest wielokrotnie wybierany najlepszym arbitrem roku w Niemczech obecnie 59-letni Markus Merk. Po jego decyzjach piłkarze dostali 45 bezpośrednich czerwonych kartoników.
Najwięcej czerwonych kartek w jednym spotkaniu pokazał z kolei Mafred Schmidt w 1993 roku. W meczu Borussii Dortmund z Dynamem Drezno aż pięciu graczy wyleciało z boiska.
W śród piłkarzy rekordzistami pod względem liczby czerwonych kartoników są Luiz Gustavo wraz z Jensem Nowotnym. Obaj zostali wykluczeni po osiem razy.
KACPER SASIAK