O śmierci legendarnego szkoleniowca poinformowała jego rodzina. 80-latek ostatnie chwilę swojego życia spędził w ukochanym przez siebie miejscu - austriackiej miejscowości Graz, w której przez wiele lat odpowiadał za wyniki lokalnej drużyny.
Osim przed wstąpieniem na trenerską ścieżkę był zawodowym piłkarzem. Swoje pierwsze kroki na murawie stawiał w Żeljeznicarze Sarajevo, klubie z miasta, w którym się urodził i wychowywał. Dla drużyny z Sarajewa grał przez kilka lat, po czym postanowił wyjechać za granicę, a konkretniej do Holandii. Tam nie zabawił zbyt długo, gdyż szybko trafił do Francji, gdzie grał już do końca kariery. W ciągu ośmiu lat przywdziewał barwy takich klubów, jak CS Sedan, Strasbourg czy Valenciennes. Osim był również reprezentantem Jugosławii - zagrał dla niej 18 spotkań i był członkiem kadry, która zdobyła w 1968 roku wicemistrzostwo Europy.
Nie mniejsze sukcesy Bośniak osiągał podczas swojej kariery trenerskiej. Tuż po zakończeniu kariery piłkarza objął stanowisko trenera Željezničara. Przez osiem lat za sterami swojego macierzystego klubu został dwukrotnie wicemistrzem Jugosławii, a także doszedł do półfinału Pucharu Europy. Obowiązki klubowe łączył z rolą selekcjonera kadry olimpijskiej swojego kraju.
W 1986 roku Osim został selekcjonerem pierwszej kadry Jugosławii. Pierwszy sukces przyszedł cztery lata później - „Niebiescy” dotarli do ćwierćfinału Mistrzostw Świata, gdzie ulegli po karnych z Argentyną. W 1992 roku reprezentacja Osima zakwalifikowała się na Mistrzostwa Europy. Na wskutek wojny bałkańskiej Jugosławia została jednak usunięta z turnieju na rzecz Danii, która, jak się potem okazało, wygrała turniej.
Po serbskich bombardowaniach Sarajewa Osim zrezygnował ze swojego stanowiska.
Pozostałe lata to już praca w serbskim Partizanie Belgrad, greckim Panathinaikosie czy w końcu w austriackim Sturmie, gdzie pracował osiem lat. Ostatnie etapy w jego karierze trenerskiej wiążą się z krótkimi angażami w japońskim klubie JEF United i reprezentacji Japonii.
W 2007 roku Osim zakończył swoją zawodową przygodę z piłką. Od tego momentu mieszkał we wspomnianym już wcześniej Grazu. Tam znalazł swoje miejsce i żył do swoich ostatnich dni.