Komentarz do konferencji właścicieli Legii

 

Zarówno Leśnodorski, jak i Mioduski przyznali, że w istocie został popełniony błąd. Bartosz Bereszyński ni został zgłoszony do udziału w drugiej rundy eliminacyjnej Ligi Mistrzów (przeciwko St. Patrick's Athletic). Odpowiedzialny za to niedopatrzenie jest pion sportowy warszawskiego klubu, ostatecznie zaś sam Leśnodorski, co zainteresowany ponownie przyznał.

 

 

Na ewentualne uchybienia formalne po stronie Komisji zwracał uwagę jeszcze wczoraj Prezes PZPN, Zbigniew Boniek. Leśnodorski i Mioduski rzucili więcej światła na okoliczności, jakie towarzyszyły procesowi decyzyjnemu Komisji, informując m.in., że decyzja została wydana w składzie jednoosobowym, przedstawiciele klubu – w tym Leśnodorski – nie zostali dopuszczeni do udziału w postępowaniu, zaś doręczona klubowi sentencja jako podstawę prawną wskazuje cały art. 23 Regulaminu Dyscyplinarnego UEFA z 2014 r., nie precyzując, o który z jego pkt. (a zatem, o którą z sytuacji weń przewidzianych) chodzi.

 

 

Przyjrzyjmy się zatem, co na to Regulamin Dyscyplinarny UEFA z 2014 r. (dalej "Regulamin").

 

Decyzję wydała Komisja ds. Kontroli, Etyki i Dyscypliny UEFA (The Control, Ethics and Disciplinary Body, wcześniej i dalej „Komisja”, art. 22 pkt 1 lit. a). Zgodnie z art. 23 pkt. 1: 

 

 

Tłumaczenie zd. 2:

 

Powyższy przepis statuuje dwie zasady. Po pierwsze, decyzje Komisji zapadają w obecności wszystkich członków. Po drugie jednak,  do podjęcia decyzji wystarczająca jest obecność co najmniej trzech członków Komisji.

 

Wyjątek od powyższej regulacji przewiduje art. 23 pkt 2: 

 

 

 

Warto zauważyć, iż wbrew obiegowej opinii, decyzja o zweryfikowaniu wyniku rewanżu jako walkower na niekorzyść Legii nie jest decyzją UEFA, a jednego z jej ciał dyscyplinarnych. Co więcej, zgodnie z art. 26 pkt. 1 Regulaminu:

 

 

Członkowie ciał dyscyplinarnych UEFA są więc niezależni i nie mogą przynależeć do żadnego organu ani komitetu UEFA.

 

Przechodząc do kwestii udziału przedstawicieli Legii w postępowaniu przed Komisją, w pierwszej kolejności trzeba wskazać na następujące przepisy ogólne o postępowaniu.

 

Art. 32:

 

 

Tłumaczenie:

 

 

Dalej, art. 34:

 

 

Zasadniczo, w toku postępowania strony mogą składać oświadczenia na piśmie, zapoznawać się z aktami sprawy oraz żądać wydania kopii dokumentów znajdujących się w aktach sprawy – zanim zapadnie decyzją (przed jej podjęciem, pkt 2). Jedynie dopuszczalne, nie zaś obligatoryjne, jest odbycie posiedzenia, a decyzja może zapaść pod nieobecność strony/stron (pkt 4). 

 

Art. 39 pkt. 3-4:

 

Na podstawie art. 39 pkt. 3, przewodniczący właściwego ciała dyscyplinarnego rozstrzyga co do [dopuszczenia] dowodu przesłuchania świadków zaproponowanych przez strony (…). 

 

 

Dalej, przepisy o postępowaniu przed Komisją.

 

Art. 51 pkt 2:

 

 

Tłumaczenie:

 

 

 

 

Leśnodorski i Mioduski zapowiedzieli, że Legia będzie kwestionowała decyzję Komisji w ramach przysługującej jej ścieżki odwoławczej. Ścieżkę tę można podzielić na dwa etapy. Pierwszym jest rozpoznanie odwołania, w ramach struktury wewnętrznej UEFA, przez Komisję Odwoławczą. Drugim, skierowanie sprawy do Trybunału Arbitrażowego ds. sportu w Lozannie.

 

 

O decyzjach Komisji stanowi art. 52 Regulaminu Dyscyplinarnego. Zgodnie z tym przepisem, Komisja – co do zasady – wydaje decyzję bez sporządzania uzasadnienia, notyfikując stronom  jedynie jej sentencję. Strony poucza się o prawie do złożenia, na piśmie, w terminie pięciu dni, wniosku o doręczenie decyzji wraz z uzasadnieniem (de facto więc o sporządzenie uzasadnienia). W przypadku niezłożenia takiego wniosku w powyższym terminie, decyzja Komisji staje się ostateczna i wiążąca, a także uznaje się, że strony zrzekły się prawa do wniesienia odwołania. Termin na wniesienie odwołania biegnie od doręczenia stronie decyzji wraz z uzasadnieniem; jeżeli strona wniesie odwołanie w terminie na złożenie wniosku o doręczenie decyzji z uzasadnieniem, uznaje się, że strona wniosła o to ostatnie.

 

Podstawę odwołania określa art. 53 pkt 1 Regulaminu Dyscyplinarnego. Przepis ten wskazuje, że strony, których decyzja Komisji bezpośrednio dotyczy/na które decyzja Komisji wpływa w sposób bezpośredni, mogą wnieść odwołanie. Właściwym do rozpoznania odwołania jest Komisja Odwoławcza (art. 24 pkt 4). Termin na poinformowanie przez stronę o zamiarze wniesienia odwołania, zgodnie z art. 53 pkt 2, wynosi trzy dni od doręczenia stronie decyzji wraz z uzasadnieniem. Następnie strona ta ma pięć dni, począwszy od upływu powyższego terminu, na uzasadnienie odwołania (art. 53 pkt 3 zd.1). Opłata od wniesienia odwołania wynosi 1 000 € ( art. 53 pkt 4).

 

Uzasadnienie odwołania musi zawierać następujące elementy:

a) określenie żądania, z jakim występuje skarżący;

b) powołanie okoliczności, dowodów, listy świadków wraz z krótkim podsumowaniem spodziewanych zeznań, a także wnioski skarżącego, w szczególności do ustności lub pisemności postępowania odwoławczego (w braku wskazania preferowanej formy postępowania, odbywa się ono pisemnie).

 

Po upływie terminu na uzasadnienie odwołania, strony nie mogą przedkładać dalszych wniosków oraz dowodów (art. 53 pkt 3).

 

 

Komisja odwoławcza obraduje za zamkniętymi drzwiami i w zakresie postępowania odwoławczego, ponownie rozpoznaje sprawę w zakresie stanu faktycznego oraz prawnego (art. 58 ust. 1-2).

 

Komisja Odwoławcza może zaskarżoną decyzję: utrzymać w mocy, zmienić lub uchylić, a w przypadku fundamental mistrial (tj. szczególnie doniosłego błędu na etapie postępowania przed Komisją) – uchylić i przekazać Komisji do ponownego rozpoznania.

 

 

 

I tu procedura jest podobna: odwołanie do CAS mogą wnieść jedynie strony, których decyzja (tu: Komisji Odwoławczej) bezpośrednio dotyczy/na które decyzja wpływa w sposób bezpośredni (art. 62 pkt 2); termin na wniesienie odwołania wynosi dziesięć dni od doręczenia decyzji (art. 62 pkt 3); odwołanie do CAS można wnieść po wyczerpaniu „wewnętrznej” procedury odwoławczej UEFA (art. 62 pkt 4); wniesienie odwołania do CAS nie ma skutku wstrzymującego (zawieszającego) wykonanie zaskarżonej decyzji, z zastrzeżeniem kompetencji CAS do wstrzymania (zawieszenia) sankcji (środków) dyscyplinarnych na czas trwania postępowania (art. 62 pkt 5); CAS nie bierze pod uwagę okoliczności oraz dowodów, które odwołujący – działając z zachowaniem należytej staranności – mógł powołać w postępowaniu przed właściwym ciałem UEFA, ale tego nie uczynił  (art. 62 pkt 6).