TOP 10 2013, czyli co przykuło naszą uwagę. Wybiera Dawid Kurowski

 

Rok 2013 w zupełności spełnił wszystkie moje oczekiwania. Mieliśmy na pewno jedno z najlepszych letnich okienek transferowych od lat i wiele ciekawych momentów, które zaraz pokrótce opiszę. Co ciekawego zdarzyło się w minionych dwunastu miesiącach? Na przykład do drugiej ligi spadł Real Madryt Ameryki Południowej.

 

 

Siódmego stycznia Lionel Messi po raz czwarty z rzędu został nagrodzony Złotą Piłką. Dzięki temu osiągnięciu Argentyńczyk został najlepszym zawodnikiem w historii. Nigdy wcześniej nie zdarzyło się, by jakiś gracz zdobywał to wyróżnienie więcej, niż trzy razy.  

 

 

Jeden z moich ulubionych szkoleniowców, Rafael Benítez, od czasu nieudanej przygody z Interem, nie mógł znaleźć dobrej posady. W Chelsea mimo niezłych wyników był jedynie tymczasowym menadżerem i od początku nie mógł liczyć na przychylność fanów. Wydaje się, że projekt, który tworzy w Neapolu może wypalić. Trzeba przyznać, że Hiszpan znakomicie poradził sobie ze znalezieniem nowych liderów po odejściu Cavaniego. Liczę również, że były boss Liverpoolu da szansę Igorowi Łasickiemu, w końcu słynie ze stawiania na młodych.

 

 

 

W mojej opinii największym wydarzeniem roku było odejście Sir Aleksa Fergusona z ławki trenerskiej Manchesteru United. Szok, niedowierzanie panowały przez wiele tygodni, a nawet miesięcy. Moja świadomość potrzebowała kilku spotkań „Czerwonych Diabłów” z Davidem Moyesem na ławce, by być pewnym, że to nie nowy asystent Fergusona, a właśnie jego następca. Były szkoleniowiec Evertonu został zresztą namaszczony przez swojego rodaka. Jednak dotychczas praca na Old Trafford chyba go przerasta.

 

 

Przez całe wakacje nie było końca dowcipów i memów z Arsenem Wengerem, które miały wyśmiewać jego obietnice wielkich transferów. Apogeum nadeszło, kiedy Arsenal wysłał na Anfield Road ofertę za Luisa Suareza z wpisaną kwotą 40,000,001 miliona funtów. Francuz udowodnił w ostatnim dniu okienka, że nie nie rzucał słów na wiatr. Na Emirates za pięćdziesiąt milionów funtów trafił reprezentant Niemiec, Mesut Özil.

 

 

Niespotykane zjawisko. Napastnik strzela w półfinale cztery bramki i w pojedynkę zapewnia swojemu zespołowi finał Ligi Mistrzów. Byliśmy jeszcze bardziej zszokowani, bo dokonał tego Polak. Kiedyś śmiano się ze słów Romana Kołtonia, który w kwestii transferu zawodnika Borussii do Bayernu, czy Manchesteru United powiedział: „a dlaczego nie Barcelona?”. Od tamtej chwili takie pytania nie wzbudzały już żadnego rozbawienia.

 

Będąc dzieckiem uwielbiałem Beckhama, wówczas w mojej opinii był najlepszym piłkarzem globu. Niestety nigdy Złotej Piłki nie wygrał, więc albo, jak to dziecko, przesadnie hiperbolizowałem dokonania mojego ulubieńca, albo decydenci się nie znają. Ostatnie pół roku swojej kariery, tak jak na bohatera przystało, zagrał za darmo w barwach Paris Saint-Germain. Właściwie nie do końca za darmo, bo zarobione pieniądze przekazał na paryskie domy dziecka. Pożegnanie prawie czterdziestoletniej legendy było wielkim emocjonalnym przeżyciem dla wszystkich ludzi ze świata piłki nożnej.

 

 

 

 

Najlepszy zespół w historii Copa Libertadores i jeden z najlepszych w historii argentyńskiej piłki. Przez 108 lat (od początku istnienia klubu) byli w najwyższej lidze w Argentynie, teraz takim osiągnięciem może pochwalić się jedynie Boca Juniors. „El Rojo” zdobył najwięcej tytułów Copa Libertadores. By mówić o podobnej sytuacji w Europie, do drugiej ligi musiałby spaść Real Madryt.