KAJZER: Dla Bułgarów futbol to religia

Daniel Kajzer: Nie mam bladego pojęcia.

Nieźle się przygotowałeś. Nie byłbym jednak pewny, czy to ja odpowiadam za ten trend. Szlaki przetarł nam Adam Stachowiak. Jest tu bardzo dobrze wspominany.

Ciężko jednoznacznie ocenić. Polscy piłkarze są coraz bardziej doceniani ze względu na dobrą grę reprezentacji. Wielu dziwi się, dlaczego Kuba (przyp. red Świerczok) i Jacek (Góralski) wybrali Łudogorec. Trzeba jednak spojrzeć na to pod kątem rozwoju. Ta ekipa regularnie występuje w europejskich pucharach i nie jest tam chłopcem do bicia.

Nie. Wydaje mi się zresztą, że nie było takiej potrzeby.

Po meczu zawsze jest czas na zamienienie kilku słów w ojczystym języku. Bliższej znajomości jednak między nami nie ma.

W ostatnich latach Łudogorec zdominował ligę. Udało im się wygrać kilka tytułów. Jednak w minionym sezonie przez bardzo długi czas kroku dotrzymała im CSKA Sofia. Poziom ligi znacznie się podniósł.

Zanim przyszedłem do Boteva, moi koledzy sięgnęli po puchar kraju i również dali im radę. To zwycięstwo dało nam zresztą promocję na grę w europejskich pucharach. Łudogorec to bardzo mocna ekipa, ale parę drużyn sukcesywnie doskakuje do ich poziomu. Zresztą to zwycięstwo nad nimi w Superpucharze zapadnie mi w pamięci na długi czas. To moje pierwsze trofeum w zawodowej karierze.

Na szczęście byłem cierpliwy. Ciężko pracowałem i mój czas wreszcie nadszedł.

Bardzo przyjazny. Ludzie są tu otwarci. Od samego początku dobrze się tu czułem. Botev jest zarządzany profesjonalnie. Każdy służy pomocą. Jeśli chodzi o sytuację z Mateuszem, to muszę przyznać, że czytałem o tym. Myślę, że wówczas źle trafił. Mój szlak był natomiast przetarty. Wiedziałem na, co się piszę i czego mogę się spodziewać. Jest mi tu dobrze.

Oczywiście, że tak. Jedni i drudzy lubią dużo wypić (śmiech).

To jest spowodowane brakiem odpowiedniej infrastruktury. Połowa stadionów wygląda, jakby czas zatrzymał się tu 30 lat temu. Nie zmienia to jednak faktu, że Botev ma mnóstwo fanów. Dla nich futbol to religia.

To dodaje otuchy. Nasi kibice są fantastyczni. Są z nami na dobre i na złe, dlatego jesteśmy im ogromnie za to wdzięczni.

Zwykli Bułgarzy są impulsywni, a fani to już w ogóle. Fakt, że lubią robić młyn. Mają mocny temperament. Ciężko opowiedzieć o tej atmosferze. To coś fantastycznego. Żeby zrozumieć Bałkany, trzeba je zobaczyć.

Na piwo raczej nie wychodzimy, ale faktycznie: idąc gdziekolwiek, musisz liczyć się z tym, że zostaniesz rozpoznany. Botev jest dla nich częścią życia i to normalne, że ludzie rozpoznają Cię na ulicy.

Oczywiście, że tak. Powoli się z nimi dogaduję, ale jeszcze wiele nauki przede mną.

Na początku czarna magia, ale z czasem się oswajasz i wydaje się coraz prostszy. Wszystkiego można się nauczyć, ale trzeba tego chcieć.

Ciężko, ale to może dlatego, że nie chcą. Większość z nich ma nawet problem z angielskim.

Zbyt wygodni są, ale na szczęście nadrabiają umiejętnościami i uchodzi im to płazem. Jak to Brazylijczycy (śmiech).

Z Francuzem Daudetem N'Dongalo. Bardzo pozytywny gość. Ogólnie jednak panuje u nas bardzo dobra atmosfera. Dogadujemy się wszyscy. Nie ma podziałów.