Włoski zespół brał udział w rozgrywanym dzień wcześniej w Lizbonie pożegnalnym meczu kapitana Benfiki, José Ferreiry. Spotkanie zakończyło się zwycięstwem portugalskiej zespołu 4:3. Kibice zgromadzeni na stadionie byli jednak pod ogromnym wrażeniem tego, jak zaprezentowała się drużyna gości.
W drodze powrotnej samolot zatrzymał się na krótki czas w Barcelonie, w celu uzupełnienia paliwa. W okolicach Turynu panowały wtedy bardzo trudne warunki atmosferyczne. Gęsta mgła sprawiała, że widoczność wynosiła zaledwie 1 200 metrów. Sytuacji nie ułatwiała ograniczona łączność radiowa z kontrolą lotów. Pilot zbyt wcześnie obniżył wysokość lotu, nie zdając sobie sprawy z tego, że znajduje się właśnie nad wzgórzem Superga. Samolot uderzył w marmurową ścianę stojącej tam bazyliki.
W katastrofie zginęły wszystkie osoby obecne na pokładzie: 18 zawodników, pięciu członków sztabu szkoleniowego, trzech dziennikarzy, organizator zawodów oraz załoga samolotu. Z piłkarzy Torino pozostali jedynie Sauro Toma, który nie poleciał do Lizbony z powodu kontuzji kolana oraz rezerwowy bramkarz Renato Gandolfi.
W okresie powojennym drużyna „Grande Torino” dominowała w Serie A. Przed katastrofą trzy razy z rzędu zdobywała mistrzostwo Włoch. Tragedia wydarzyła się na cztery kolejki przed końcem sezonu, w którym zespół pewnie zmierzał po kolejny tytuł.
Dwa dni później działacze Milanu, Interu i Juventusu wystąpili o automatyczne przyznanie mistrzostwa dla Torino. Propozycja została, bez głosów sprzeciwu, poparta przez pozostałe kluby. Do końca sezonu na boiskach występowali juniorzy turyńskiego zespołu, a ich rywale także nie wystawiali wtedy podstawowego składu.
W każdą rocznicę tragedii odbywają się uroczystości na cmentarzu Palazzo Madonna, gdzie spoczywają ofiary katastrofy. Odprawiana jest również msza święta w bazylice na wzgórzu Superga, w której biorą udział wszystkie osoby związane z klubem. Po niej aktualny kapitan Torino składa wieniec pod tablicą wmurowaną w miejscu zdarzenia i odczytuje listę nazwisk ofiar.