ŁABOJKO: Nie spodziewałem się, że tak szybko przeskoczę do reprezentacji Polski

Trudno to uznać za komfortową sytuację, bo wiąże się z przerwami między meczami.  Ale cóż mogę powiedzieć – takie moje zadanie! Jestem w końcu defensywnym pomocnikiem, więc przerywanie akcji w środku pola czy opóźnianie ich jest moją rolą, także stąd ta, a nie inna liczba tych kartek. 

I tak, i nie. Trener oczekuje od nas agresywnej gry, choć może nie aż tak agresywnej, jak to bywa w moim przypadku... Te kartki wbrew pozorom mają duże znaczenie, bo jak wiadomo w 1 lidze obowiązuje przepis promujący młodzieżowców i w razie mojej absencji trener ma spory problem z obsadzeniem miejsc na boisku. 

Przede wszystkim kolektyw. Nie mamy zdecydowanego lidera. Na ten przykład, nie posiadamy w składzie zawodnika, który w trakcie rundy potrafi strzelić te dziesięć goli. Bramki naszego zespołu rozkładają się na cały zespół, a nie strzela ich jeden zawodnik. 

Mnie to nie dziwi. Już w drugiej lidze można było dostrzec jakość w naszej grze. Mieliśmy świadomość, że piłkarsko nie odstajemy od zespołów 1-ligowych. Myślę, że każdy z nas przed sezonem liczył co najmniej na miejsce w środku tabeli. Obecnie znajdujemy się na czwartym miejscu i tak naprawdę nie jest to szczyt naszych możliwości. 

To wszystko działo się naprawdę szybko i, prawdę mówiąc, nie spodziewałem się, że w takim krótkim czasie przeskoczę o trzy szczeble i na dodatek otrzymam powołanie do reprezentacji Polski. To na pewno duże wyróżnienie, ale tak naprawdę to wszystko jest poparte ciężką i żmudną pracą. 

Jak na razie nie słyszałem nic o żadnych zapytaniach, ani tym bardziej ofertach z klubów ekstraklasowych. Na chwilę obecną na nic się nie nastawiam i jestem zdecydowany na to, aby kontynuować swoją przygodę z piłką właśnie w Rakowie. Jeżeli coś się pojawi, to na pewno się nad tym poważnie zastanowię.  

Żadna z pozycji, na których grałem, nie sprawia mi problemów. W niedawnym meczu przeciwko Miedzi Legnica wróciłem do korzeni, bo ze względu na absencję środkowego obrońcy zostałem wyznaczony do gry na tej pozycji. Myślę jednak, że najlepiej czuję się na „6” lub „8”.

Moja lewa noga pozostawia wiele do życzenia i, powiedzmy, jeszcze gra głową - to są te dwa elementy, nad którymi będę się starał pracować. 

Nie mam. Widocznie moja postawa nie była wystarczająca do tego, abym zadebiutował w Ekstraklasie. Natomiast jeśli chodzi o samo pożegnanie, wszystko przebiegło o dziwo spokojnie, bo Piast nie żądał za mnie jakichś niebotycznych kwot i zostałem puszczony do Ruchu Radzionków niemalże za pół darmo. Mówiąc krótko: nikt mnie na siłę w Piaście nie zatrzymywał.

Trudne pytanie... Niczego nie wykluczam. Wybiorę zespół, który będzie miał na mnie pomysł. Który konkretnie? Czas pokaże! 

To jeszcze w czasach juniorskich... Może ze względu na delikatną karnację. W ogóle to moje nazwisko jest dla wielu problemem. Teraz mówią na mnie „Łabo”, „Łobo”, ale na początku chłopaki w Rakowie mieli z nim spory problem i przekręcali je na różne sposoby - Łobojko, Łabajka. Słyszałem już takie wersje, że sam bym nie wpadł na nie.

W chwili obecnej jestem na urlopie dziekańskim. Studiowałem pół roku za czasów gry w Ruchu Radzionków. Natomiast jak wiadomo, piłka amatorska różni się trochę od zawodowej i wymaga wielu poświęceń, aby faktycznie coś osiągnąć. Z tego względu musiał zawiesić naukę, jednak nie porzuciłem marzeń o ukończeniu szkoły. W marcu będę starał się wrócić do nauki na częstochowskiej Akademii Jana Długosza.