39 interesujących piłkarzy Ligue 1 z wygasającymi umowami

Znajdujemy się w drugiej części sezonu – bardzo ważnej z perspektywy klubów i wielu piłkarzy mających do podjęcia kluczową decyzję: wygasić czy przedłużyć kontrakt? W poniższym zestawieniu przedstawiamy najciekawsze nazwiska, które w lipcu mogą stać się łatwo dostępne na rynku dla innych interesantów.

Czas zakończyć ekskluzywną trasę po najlepszych ligach europejskich. Wcześniej dokładnie opisywaliśmy sytuację zawodników z Premier League, LaLigi, Bundesligi oraz Serie A. Nadeszła pora, aby spiąć klamrą tematykę traktującą o niepewnej, tudzież wyjaśnianej przyszłości sportowców występujących we francuskiej elicie.

Jonathan David (Lille, 2000) – to najgorętsze nazwisko z tego zestawienia. Aż dziw bierze, że superstrzelec reprezentacji Kanady wciąż nie wskoczył na wyższą półkę sportową. Odejście z ekipy „Mastifów” wydaje się jednak przesądzone, bo giganci mają na niego oko. Chciałby spełnić dziecięce marzenie i trafić do FC Barcelony, natomiast Katalończycy nie pozycjonują napastnika aż tak wysoko na liście życzeń. Chrapkę na mistrza Francji z kampanii 2020/2021 ma jeszcze Tottenham. Tak czy inaczej, postawienie kolejne kroku w karierze wydaje się nieuniknione, a zarazem konieczne. Ponad 100 goli w 215 występach plus 25 asyst… kto się jeszcze skusi?

Angel Gomes (Lille, 2000) – Wychowanek Manchesteru United w północnej Francji zapewnił sobie zrównoważony rozwój. To także łakomy kąsek dla wielu interesantów po Jonathanie Davidzie. Swoją markę na Pierre-Mauroy środkowy pomocnik z ciągiem na bramkę przeciwnika buduje od sezonu 2021/2022. Ostatnio „L’Équipe” pisało o podchodach West Hamu United, który zamierza przekonać reprezentanta Anglii do zawarcia wstępnego porozumienia w sprawie warunków kontraktu indywidualnego. Ta kampania nie przebiega jednak tak owocnie jak poprzednia, kiedy zanotował dwa trafienia i dziesięć asyst.

Popularne

Previous

Koniec rotacji! Hansi Flick wybrał pierwszego bramkarza FC Barcelony

FC Barcelona w szoku. Zawodnik finalizuje transfer do Arabii Saudyjskiej

Vladan Kovačević do wzięcia

Legia Warszawa złożyła nową ofertę za gwiazdę Ekstraklasy. Prawie milion euro

Jan Urban marzeniem klubu z Ekstraklasy. Jest numerem jeden na liście

Astronomiczna oferta Wieczystej Kraków dla snajpera z Ekstraklasy. „Ponad 2,5 miliona złotych za sam podpis”

Lech Poznań zdecydował?! To ma być rekord transferowy całej Ekstraklasy

Wtedy Lech Poznań potwierdzi transfer nowego napastnika. „Ruch przygotowany”

Next

Rémy Cabella (Lille, 1990) – Doświadczony ofensywny pomocnik, kojarzony wcześniej z występami w Newcastle United, Olympique’u Marsylia czy AS Saint-Étienne, wciąż potrafi wnieść wiele pożytku. Barw „Mastifów” strzeże nieustannie od lata 2022 roku. Jak na razie dokłada liczby wyłącznie w Ligue 1. Mowa o trzech asystach.

Chancel Mbemba (Olympique Marsylia, 1994) – W przypadku stopera z Demokratycznej Republiki Konga wszystko wydaje się jasne. Nie należy oczekiwać, że klub przedłuży kontrakt po tym, jak były gracz FC Porto czy Newcastle United dwukrotnie odmówił stawienia się u lekarzy ze sztabu medycznego na konsultacje w sprawie urazu kolana. Strony straciły do siebie zaufanie, a piłkarz został odsunięty od składu jeszcze przed rozpoczęciem kampanii.

Krépin Diatta (AS Monaco, 1999) – Regularny reprezentant Senegalu nie ma lekko w ekipie z Księstwa. Bez wątpienia trener Adi Hütter powierza mu wyłącznie rolę „zadaniowca”. 25-latek wchodził z ławki na prawą obronę, lewe wahadło czy skrzydło. Trudno sobie wyobrazić, aby po sezonie nie znalazł sobie nowego pracodawcy. W historii Club Brugge zapisał się jako jeden z najdrożej sprzedanych zawodników.

Nicolás Tagliafico (Olympique Lyon, 1992) – Argentyński mistrz świata to cień piłkarza z czasów świetności w Ajaksie Amsterdam, choć nadal nie ustępuje miejsca w pierwszej jedenastce, a wgłębiając się w powszechną opinię kibiców to jedna z wyróżniających się postaci Lyonu w tym sezonie. Od siebie na konto zespołu lewy obrońca dołożył dwa gole i asystę. Jest więc szansa, że rozmowy o nowej umowie przebiegną pozytywnie.

Alexandre Lacazette (Olympique Lyon, 1991) – Król strzelców Ligue 1 2014/2015 to jeden z najaktywniejszych zawodników w statystyce kontaktów z piłką w polu karnym rywala. Wciąż wnosi wartość dodaną. Kibicom „Les Gones” trudno sobie wyobrazić rozstanie z żywą legendą już po tym sezonie, choć to właśnie ten napastnik zarabia najwięcej ze wszystkich w drużynie (około 115 tysięcy euro tygodniowo; na równi z Nemanją Maticiem).

Kenny Lala (Stade Brestois 29, 1991) – Prawy obrońca debiutanckiego uczestnika Ligi Mistrzów sprawia bardzo dobre wrażenie, więc propozycja kontynuowania kooperacji wydaje się formalnością, tym bardziej jeśli ponownie zespół załapie się na europejskie puchary. Pozostaje czekać na aktualności w tej sprawie. Po 23 występach dwukrotny mistrz Grecji z Olympiakosem dorzucił dwa trafienia i asystę.

Jordan Amavi (Stade Brestois 29, 1994) – Tu z kolei lewy obrońca buduje swoją historię od poprzedniego sezonu, grając najpierw jako wypożyczony zawodnik z Olympique’u Marsylia, a następnie wiążąc się rocznym kontraktem. Widnieje w nim również „bezpiecznik” umożliwiający przedłużenie współpracy do 30 czerwca 2026 roku. Ciężko rotuje z Massadio Haidarą. Szczyci się solidnym CV, bo oprócz OM bronił też barw OGC Nice, Aston Villi oraz Getafe.

Mathias Pereira Lage (Stade Brestois 29, 1996) – Szósty najdłuższy stażem zawodnik „Piratów” jawi się dziś w drużynie głównie jako zmiennik. Jego nominalna pozycja to lewoskrzydłowy, choć ustawiany był już na środku pomocy czy boku obrony. Historyczny udział w Lidze Mistrzów okrasił bramką zdobytą przeciwko Red Bullowi Salzburg. Poza tym strzelił gola w Ligue 1, dołożył też dwie asysty. Za sobą ma pobyty w Angers oraz Clermont Foot.

Massadio Haidara (Stade Brestois 29, 1992) – wspomniany w opisie Amaviego reprezentant Mali to trochę bardziej wszechstronny konkurent, mogący z konieczności zagrać na środku defensywy. Aktualnie zmaga się z urazem uda. Z zespołem związał się dopiero minionego lata po rozwiązaniu umowy z RC Lens. Zaliczył 17 występów i dotychczas był podstawowym zawodnikiem w Lidze Mistrzów.

Jonas Martin (Stade Brestois 29, 1990) – Stanowi odpowiednie uzupełnienie składu w talii Érica Roya. Do momentu odniesienia kontuzji mięśniowej pod koniec listopada defensywny pomocnik ma na koncie bramkę z meczu przeciwko Montpellier – macierzystemu klubowi. To drugi sezon na Stade Francis-Le Blé po przeprowadzce z Lille. Nadal nie wiadomo, czy ostatni.

Pablo Rosario (OGC Nice, 1997) – Potencjalny reprezentant Dominikany to ważna postać dla „Orląt”. Może zajmować pozycję defensywnego pomocnika, jak i środkowego obrońcy. Ostatnie sygnały o sprowadzeniu nowego zawodnika o podobnym profilu poddają jednak pod wątpliwość dalszą przyszłość 27-latka. Na razie wychowanek PSV Eindhoven uraczył swoich kibiców dwoma trafieniami i asystą w 23 spotkaniach.

Dante (OGC Nice, 1983) – Najstarszy z całego zestawienia piłkarz rozgrywa na Allianz Riviera dziewiąty sezon. Za chwilę dobrnie do jubileuszowych 300 występów w klubie. W tym sezonie kapitanowi udało się szybko przezwyciężyć uraz kolana i dalej sprawować kluczową rolę w obronie. Najprawdopodobniej już tylko miesiące dzielą go od zakończenia kariery, choć… kto wie, co tam skrywa jego przepis na długowieczność?

Anthony Lopes (Nantes, 1990) – Triumfator EURO 2016 z Portugalią, zdobywca Pucharu Francji z Olympique’em Lyon to świeżutki nabytek klubu ze Stade de la Beaujoire. Po szorstkim rozstaniu z „Les Gones”, gdzie począwszy od czasów wstąpienia do akademii spędził blisko ćwierć wieku, związał się z nowym pracodawcą półrocznym kontraktem z opcją przedłużenia na następne dwa lata za obopólnym porozumieniem. Pozostaje czekać, czy ta współpraca przyjmie się na dłuższą metę. Po czterech meczach na razie ani jednego czystego konta.

Jean-Philippe Gbamin (Nantes, 1995) – Iworyjczyk miał okazję załapać się do kadry „Kanarków” na zasadzie wolnego transferu z drugoligowego USL Dunkerque. Stanowi porządne uzupełnienie składu i wspiera jak może w walce o utrzymanie wejściami z ławki rezerwowych. Końcowa pozycja zespołu będzie ważnym punktem odniesienia, czy należy zaproponować dłuższą współpracę byłemu pomocnikowi Evertonu.

Nicolas Pallois (Nantes, 1987) – to bez wątpienia żywa legenda drużyny znad Loary. Już ósmy sezon rywalizuje na boiskach Ligue 1 w aktualnych barwach, sięgając po drodze po Puchar Francji w 2022 roku. Jego imponujące statystyki w pojedynkach o piłkę oraz niesamowita szybkość w tak zaawansowanym wieku nie powinny jeszcze skłaniać stopera do zakończenia kariery.

Issiaga Sylla (Montpeller, 1994) – Etatowy reprezentant Gwinei to fundamentalna postać linii obrony, choć ostatnio boryka się z urazem mięśniowym. Tak czy inaczej, klub i kibice doceniają jego wkład w walkę o utrzymanie, choć w bezpiecznej strefie drużyna jeszcze się nie znajduje. Mistrzowie Francji z 2012 roku rywalizują w elicie nieprzerwanie od 16 sezonów.

Wahbi Khazri (Montpellier, 1991) – Tunezyjczyk zdecydowanie nie uchodzi za najsilniejszy punkt formacji ofensywnej „La Paillade”. Na boisko w podstawowym składzie wychodzi średnio co drugi raz. Ograniczone zaufanie trenera Jean-Louisa Gasseta jest jak najbardziej uzasadnione. Mowa o piłkarzu, który po 18 kolejkach dokłada tylko gola i asystę. To za mało, tym bardziej jeśli myśli się o bezpiecznym utrzymaniu. Na dziś wydaje się, że napastnik lub lewoskrzydłowy nie ma większej przyszłości na Stade de la Mosson jako najlepiej zarabiający piłkarz w zespole.

Gabriel Osho (Auxerre, 1998) – Przechodzi przez bardzo ważny okres. Pragnie udowodnić, że występy na najwyższym poziomie w Europie są dla niego. Nie wyobrażał sobie ponownej rywalizacji w Championship z Luton Town, więc minionego lata podpisał roczny kontrakt z opcją prolongaty na 24 miesiące u beniaminka Ligue 1. Przy okazji środkowy obrońca zadebiutował w reprezentacji Nigerii. Jest na dobrej drodze, aby ciągle się wspinać po szczeblach kariery.

Jubal (Auxerre, 1993) – Drugi ze stoperów „Les Diplomates” stanowi ważną część w historii klubu. Na sukcesy z zespołem pracuje od kampanii 2020/2021. Autor jedynej w tym sezonie bramki przeciwko Stade Brestois 29 zapowiedział już jednak, że nie przedłuży wygasającego kontraktu. Interesanci niebawem powinni ustawiać się po niego w kolejce.

Rasmus Nicolaisen (Toulouse, 1997) – Sytuacja niedoszłego reprezentanta Danii podlega nieustannemu monitorowaniu. Od października podstawowy stoper leczy uraz stawu skokowego. W tym sezonie zdążył dołożyć asystę. Wychowanek FC Midtjylland w przeszłości bronił również barw Portsmouth.

Joshua King (Toulouse, 1992) – Wychowanek Manchesteru United, zdobywca Pucharu Turcji 2022/2023 z Fenerbahçe przechodzi przez w miarę udaną debiutancką kampanię na Stade Municipal. Cztery trafienia plus trzy asysty po 17 meczach to przyzwoity wynik Norwega. Francuskie media nie donoszą o wszczętych negocjacjach w kwestii prolongaty, ale być może zarząd już przygotowuje grunt pod rozmowy.

Djibril Sidibé (Toulouse, 1992) – Rówieśnik Kinga, francuski mistrz świata z 2018 roku wspiera drużynę występami na środku obrony. Oprócz przeciwdziałania atakom rywali sam dołożył dwie asysty w Ligue 1. W jego przypadku sprawa przyszłości pozostaje absolutnie otwarta ze względu na opcję umożliwiającą automatyczne przedłużenie współpracy o 12 miesięcy.

Steve Mandanda (Stade Rennais, 1985) – Oczekujący na 40. urodziny bramkarz do niedawna był numerem jeden, lecz miejsce w składzie stracił na początku stycznia na rzecz sprowadzonego z RC Lens Brice’a Samby. Kapitanowi najprawdopodobniej przyjdzie się pogodzić z drugoplanową rolą. Jak to wpłynie na dalszą przyszłość legendy Olympique’u Marsylia? To pytanie na razie pozostaje bez odpowiedzi.

André Ayew (Le Havre, 1989) – Początkowo klub poczuł się nieprzekonany przedłużeniem współpracy z bardzo doświadczonym napastnikiem w poprzednim sezonie. Dopiero w październiku zarząd przedstawił 120-krontemu reprezentantowi Ghany ofertę kilkumiesięcznej umowy. Jak na razie odnowiona kooperacja nie przynosi wielkiego pożytku. Sytuacja 35-latka będzie analizowana z tygodnia na tydzień. „Jaszczury” pozostają w tyle w walce o utrzymanie.

Abdoulaye Touré (Le Havre, 1994) – 30-letni reprezentant Gwinei przebywa na Stade Océane od sezonu 2023/2024. Defensywny pomocnik przywdziewa też opaskę kapitana. W tej roli wywiązuje się bardzo dobrze, a klubowi na pewno zależy na prolongacie. Wszystko jednak zależy od tego, czy na dłuższą metę drużyna wygrzebie się ze strefy spadkowej. Aktualnie dochodzi do siebie po złamaniu żebra.

Oussama Targhalline (Le Havre, 2002) – Kolejny zawodnik z „Czerwonej Latarni” wciąż poszukuje najlepszej wersji siebie. Wystawiany jest na różnych pozycjach, choć jego nominalną pozostaje środek pola. W jego kontrakcie widnieje klauzula automatycznego przedłużenia umowy na następne 12 miesięcy, więc sprawa pozostaje otwarta. We wrześniu zadebiutował w reprezentacji Maroka.

Arthur Desmas (Le Havre, 1994) – Bramkarz nie przynosi chluby zespołowi z Normandii. To drugi najczęściej tracący gole zawodnik (36). Zachował dotąd trzy czyste konta. Umowę z obecnym pracodawcą wypełnia od kampanii 2022/2023 po odejściu z Clermont Foot.

Ahmed Hassan (Le Havre, 1993) – Związany w przeszłości między innymi z Olympiakosem i Bragą dopiero tej zimy związał się z „Jaszczurami”. Jak na razie po dwóch występach jeszcze nie wpisał się na listę strzelców. Władze i sztab szkoleniowy liczą, że doświadczony reprezentant Egiptu okaże się lekiem na najsłabszą ofensywę w całej Ligue 1 i tym samym zapracuje sobie na nowy kontrakt.

Loïc Nego (Le Havre, 1991) – Prawy obrońca drugi sezon z rzędu stara się utrzymać drużynę w elicie. Po znacznie lepszej poprzedniej kampanii (pięć asyst) w tej nie wziął jeszcze bezpośrednio udziału przy akcji bramkowej. Temat przedłużenia umowy z reprezentantem Węgier będzie odwlekany jak najdłużej w zależności od dalszej sytuacji drużyny w tabeli. Obserwując jednak reakcję kibiców, spodziewali się oni po nim więcej.

Farid El Melali (Angers, 1997) – Dwukrotny reprezentant Algierii daje powody swojemu pracodawcy, aby rozkręcić debatę o przedłużeniu umowy. To jeden z najskuteczniejszych dryblerów w Ligue 1. Autor bramki i czterech asyst w tym sezonie przyczynia się do utrzymania drużyny w elicie. W najgorszym razie ofert od interesantów z podobnej lub wyższej półki pewnością nie zabraknie.

Ibrahima Niane (Angers, 1999) – Nabytek „Les Scoïstes” z 2023 roku za pół miliona euro z FC Metz sporadycznie znajduje sposób na powiększanie dorobku bramkowego. W tym sezonie trzykrotnie wpisał się na listę strzelców, pozostając w cieniu Estébana Lepaula, który wywiera lepszy wpływ w ofensywie, pomimo rzadszego przebywania na murawie. Przy senegalskim napastniku należy postawić znak zapytania.

Florent Hanin (Angers, 1990) – Francuz to kluczowy element układanki w zespole Alexandre’a Dujeuksa. Dołożył dwie asysty i wykonuje solidną pracę na lewej obronie. W przypadku utrzymania zawodnik z przeszłością w Bradze powinien otrzymać ofertę kontraktu na kolejne 12 miesięcy.

Yunis Abdelhamid (AS Saint-Étienne, 1987) – Temat przyszłości 16-krotnego reprezentanta Maroka, który często znajduje się w wyjściowym składzie zespołu, pozostaje całkowicie otwarty. Po wolnym transferze ze Stade de Reims doświadczony lewonożny stoper ma jeszcze opcję automatycznego przedłużenia umowy. Kilkukrotnie meldował się z opaską kapitana na ramieniu, dając wskazówki swoim młodszym kolegom.

Louis Mouton (AS Saint-Étienne, 2002) – Defensywny pomocnik ma jeszcze parę miesięcy, aby udowodnić swoją wartość u beniaminka, którego jest wychowankiem. Poprzednią kampanię, gdy „Święci” wywalczali awans do Ligue 1, spędził w Pau FC. Jak na razie dla dobra macierzystej ekipy przysłużył się asystą na przestrzeni 15 meczów.

Mathieu Cafaro (AS Saint-Étienne, 1997) – Skrzydłowemu trudno nawiązać do najlepszych czasów ze Stade de Reims. Jego forma ma nikłe przełożenie na pozytywne wyniki zespołu. Jedyne, na co było Francuza do tej pory stać, to strzelony gol na wagę zwycięstwa w Ligue 1 przeciwko Lille. W międzyczasie zaliczył jeszcze zawieszenie na dwa mecze za czerwoną kartkę w rywalizacji ze Stade Rennais. Zimą pojawiły się plotki o potencjalnym transferze do drugoligowego Caen, lecz rozmowy jakby ucichły.

Léo Pétrot (AS Saint-Étienne, 1997) – Wychowanek „Świętych” zalicza drugą przygodę w macierzystym klubie. Po rozstaniu w 2019 roku powrócił trzy lata później w ramach transferu za 500 tysięcy euro z FC Lorient. Jest regularnym starterem na lewej obronie, lecz w międzyczasie przyciągnął on zainteresowanie Espanyolu. Przedłużenie kontraktu nie zapowiada się tak prosto.

***

Pozostali zawodnicy związani z zespołami z Ligue 1 z wygasającymi umowami wraz z końcem czerwca 2025 roku:

• Aliou Thiaré (Le Havre; wyp. do Nancy),
• Daler Kuziajew (Le Havre),
• Yoann Salmier (Le Havre),
• Samuel Grandsir (Le Havre),
• Elysée Logbo (Le Havre),
• Yann Kitala (Le Havre),
• Mathieu Gorgelin (Le Havre),
• Aloïs Confais (Le Havre),
• Loïs Diony (Angers),
• Zinedine Ferhat (Angers),
• Adrien Hunou (Angers),
• Joseph Lopy (Angers),
• Abdoulaye Bamba (Angers),
• Zinédine Ould Khaled (Angers),
• Pierrick Capelle (Angers),
• Halid Sabanović (Angers),
• Noah Jauny (Stade Brestois 29),
• Yvann Maçon (AS Saint- Étienne),
• Ibrahima Wadji (AS Saint- Étienne),
• Thomas Monconduit (AS Saint- Étienne),
• Boubacar Fall (AS Saint- Étienne),
• Ange Loïc N'Gatta (Auxerre),
• Raphaël Adiceam (Auxerre),
  
• Nicolas Mercier (Auxerre; wyp. do Paris 13 Atletico),
• Florent Mollet (Nantes),
• Marcus Coco (Nantes),
• Samuel Umtiti (Lille),
• Ismaily (Lille),
• Vito Mannone (Lille),
• Marc-Aurèle Caillard (Lille),
• Christopher Jullien (Montpellier),
• Dimitry Bertaud (Montpellier),
• Théo Sainte-Luce (Montpellier),
  
• Irvyn Lomami (Olympique Lyon),
  
• Denis Genreau (Toulouse),
  
• Antoine Mendy (OGC Nice),
  
• Teddy Boulhendi (OGC Nice),
  
• Nampalys Mendy (RC Lens),
  
• Denis Petric (RC Lens),
  
• Tom Pouilly (RC Lens),
  
• Thomas Delaine (RC Strasbourg),
  
• Rayan Bamba (Stade Rennais; wyp. do US Concarneau),
  
• Geoffrey Lembet (Stade Rennais),
  
• Ludovic Butelle (Stade de Reims).