A było to tak:
Po spotkaniu Tottenhamu z Crystal Palace, 18. sierpnia ubiegłego roku, David Moyes rozmawiał w Londynie z dyrektorem technicznym Spurs, Franco Baldinim. United byli gotowi wyłożyć za Walijczyka 100 milionów funtów. Sumę nieporównywalną z jakąkolwiek wcześniej zapłaconą za profesjonalnego piłkarza. Sumę wyższą o 15 milionów od tej, którą ostatecznie zapłacił madrycki Real. Niech o determinacji „Czerwonych Diabłów” świadczy fakt, że byli nawet gotowi w pakiecie z Balem wziąć obciążającego od kilku lat budżet Tottenhamu i wielokrotnie wypychanego z klubu Emmanuela Adebayora. Na White Hart Lane mogli więc nie tylko zarobić 100 kawałków, ale i obciąć tygodniowy budżet płac o 230 tysięcy funtów (100 Adebayora i 130 Bale’a).
Walijczyk był już jednak po słowie z Realem. Wszystko w tym kierunku było już dopięte na ostatni guzik, a sam Bale sercem znajdował się już w stolicy Hiszpanii. Grzecznie odmówił, ku niezadowoleniu nie tylko United, ale też Daniela Levy’ego. Prezes Spurs, jak informuje Telegraph, był bowiem gotowy, by oddać swojego zawodnika temu, kto da najwięcej. Wcale nie - jak zapewniano - klubowi jedynie spoza Premier League.
Resztę historii wszyscy znamy.
„Czerwone Diabły” ani na moment nie porzuciły jednak marzeń o posiadaniu Walijczyka jako asa atutowego w swojej talii. Co i rusz można przeczytać o kolejnych próbach przeciągnięcia Bale’a na swoją stronę. A i Real wcale nie wydaje się być niechętny do sprzedaży gwiazdora. Tak, jak jego kibice, którzy w ankiecie dziennika „AS” w większości byli za oddaniem swojego skrzydłowego do Anglii, w zamian za 153 milionów euro (nieco ponad 120 milionów funtów).