Pierwszoplanowiec w niezłym filmie czy trzecioplanowiec w kinowym hicie?

I co teraz? Wyróżniam się w swoim klubie, który jest całkiem solidną marką w Europie. No ale weź tu człowieku coś zagraj, jak media podają, że się mną Real interesuje! Strzelam gola w swojej obecnej drużynie i nie myślę o tym, że może on dać wygraną. Zaczynam się zastanawiać, czy na trybunach są jacyś wysłannicy z innych klubów i czy widzieli mój strzał. Teraz, oby się nie spalić, muszę jeszcze coś trafić.

No dobra, do okienka jeszcze trochę czasu, trzeba się na graniu skoncentrować. Jak dobrze mi pójdzie w kolejnych spotkaniach, to powinno też i dobrze pójść w trakcie letnich transferów. Jak się uda, to spełnią się moje marzenia! Przecież od zawsze chciałem grać w [- miejsce na wstawienie klubu - (Real, Barcelona, Manchestery itd.)]

Na tyle, na ile jestem w stanie być Freudem czy Jungiem, tak mogą wyglądać rozmyślania zawodników, którzy wyróżniają się w swoich klubach. Oczywiście, na konferencji prasowej standardowy frazes, coś a’la: Tak tak, nie myślę o innych klubach, na razie gram w barwach tej drużyny i skupiam się na obecnych rozgrywkach. Natomiast co stanie się latem, tego nikt nie przewidzi.

Jak mówi znane przysłowie, co w sercu, to nie w wywiadzie. Piłkarze muszą zachować politykę klubową i nie mogą również podpaść trenerom czy kibicom. Jednak ich czyste umysły demoralizowane są przez złowrogie potęgi. Przykładów piłkarzy, którzy staną przed takim wyborem latem, jest wiele.

Zacznę od, najbliższego naszemu sercu, Roberta Lewandowskiego. Media spekulują, że zainteresowane naszym rodakiem są Manchester City czy Bayern Monachium. Do tego wszystkiego, dochodzi jeszcze niedocenianie Roberta w niemieckim klubie. Propozycje przedłużenia kontraktu, jakie dostaje od włodarzy Dortmundu, nie są adekwatne do jego wymagań i statusu w zespole. Jest plus, bo w końcu mamy Polaka, który zna swoją wartość i potrafi się postawić. Jednak czy zmiana otoczenia byłaby dla niego dobra?

Tu przestrogą może być - jego były kolega klubowy – Nuri Sahin. Mam wrażenie, że jeśli ktoś skonstruowałby maszynę, która umożliwia cofanie się w czasie, to zaraz po Michale Koterskim, w kolejce stanąłby właśnie 23-latek z Turcji. I chyba, zamiast być trzecioplanowcem w „Artyście”, wolałby być pierwszoplanowcem w „Spadkobiercach”.

Jednak nie samym Robertem trudne decyzje żyją. Jest wielu takich piłkarzy, którzy jeśli zrobią krok w prawo, to zostaną w dobrym klubie, pełniąc kluczową rolę. Natomiast robiąc krok w lewo, przejdą do wielkiego klubu, w którym ich zarobki się  zwielokrotnią, natomiast ich występy się zredukują. Demba Ba, Younes Belhanda, Hulk, Nicolas Gaitan, Iker Munian – lista jest naprawdę długa.

Jednak z drugiej strony, kto nie ryzykuje, ten nie ma. Trudno o idealną receptę, na dobranie perfekcyjnego momentu transferowego. Logiczne wydaje się, aby zagrać kilka sezonów, złapać doświadczenie i ruszyć dalej. Jednak, jak pokazują egzaminy na prawo jazdy, teoria zawsze jest łatwiejsza od praktyki.

Ostatnia myśl, z jaką mogę Was zostawić, pobudza refleksję. Bo problem, poruszony w artykule, nie wydaje się łatwy do rozwiązania. Jednak czy jest ktoś z nas, kto nie chciałby mieć takich kłopotów?