Bundesliga: 44 piłkarzy, którym latem wygasają umowy

Za nami już podsumowania odnoszące się do zawodników z wygasającymi kontraktami w Premier League, LaLidze, Ligue 1 i naszej Ekstraklasy. Teraz przyszedł właściwy moment na to, aby zajrzeć do Bundesligi.

Z grona piłkarzy występujących w najwyższej klasie w Niemczech wyselekcjonowaliśmy grupę 44 zawodników. Na tej liście nie brakuje graczy znających już swoją przyszłość lub mających ostatni dzwonek na to, aby przekonać przedstawicieli poszczególnych klubów do złożenia im propozycji nawiązania dłuższej współpracy.

***

Andreas Voglsammer (Arminia Bielefeld, 1992) – środkowy napastnik odgrywał pierwszoplanową rolę w szeregach „Niebieskich” na zapleczu Bundesligi. Do elity wkroczył jednak z problemami zdrowotnymi. Z kolei te odbiły się wyraźnie na formie 29-latka, który zdobył zaledwie jedną bramkę w dotychczas rozegranych meczach.

Manuel Prietl (Arminia Bielefeld, 1991) – austriacki pomocnik należy do pewnym punktów Arminii i z pewnością może liczyć na nawiązanie dłuższej współpracy z dotychczasowym pracodawcą.

Fabian Klos (Arminia Bielefeld, 1987) – kapitan drużyny z SchücoAreny wystąpił we wszystkich dotychczasowych spotkaniach swojego zespołu i może w następnym sezonie być jeszcze wartościowym zmiennikiem.

Cebio Soukou (Arminia Bielefeld, 1992) – reprezentant Beninu jest w trwających rozgrywkach jedynie rezerwowym i zapewne rozgląda się już za nowym klubem.

Nils Seufert (Arminia Bielefeld, 1997) – środkowy pomocnik nie odgrywa od połowy sezonu żadnej znaczącej roli w szeregach „Niebieskich” i w kolejnych zmaganiach będzie musiał pogodzić się z zawarciem kontraktu najwyżej z zespołem rywalizującym na zapleczu Bundesligi.

Anderson Lucoqui (Arminia Bielefeld, 1997) – boczny obrońca wskoczył do wyjściowego składu Arminii w drugiej części rozgrywek i w zaistniałej sytuacji trudno wyrokować, jak potoczy się jego najbliższa przyszłość.

Sven Schipplock (Arminia Bielefeld, 1988) – 32-letni zawodnik regularnie pojawia się w tym sezonie na boiskach Bundesligi z ławki rezerwowych. Nie wnosi w ten sposób zbyt wiele do gry drużyny z SchücoAreny, dlatego nie powinien otrzymać propozycji przedłużenia wygasającego kontraktu.

Luca Netz (Hertha, 2003) – lewy obrońca uchodzi za wielce obiecującego niemieckiego zawodnika. Z tego powodu wzbudza olbrzymie zainteresowanie swoją osobą na rynku transferowym. Na chwilę obecną nic nie wskazuje jednak na to, aby zespół z Berlina miał nie skorzystać z prawa do automatycznego przedłużenia z nim współpracy o kolejne 24 miesięcy.

Sami Khedira (Hertha, 1987) – doświadczony pomocnik wrócił do rodzimego kraju zimą i pozostał wierny „Starej Damie”, ponieważ zamienił tą włoską na niemiecką. Do tej pory mógł liczyć na regularną grę w Herthcie, ale trudno wyrokować, jak potoczy się jego najbliższa przyszłość.

Mathew Leckie (Hertha, 1991) – były reprezentant Australii odgrywa marginalną rolę w stołecznym zespole i wkrótce powinien zacząć się poważnie rozglądać za nowym pracodawcą.

Peter Pekarík (Hertha, 1986) – 34-letni obrońca rozpoczął obecny sezon jako jeden z podstawowych zawodników Herthy. W drugiej części sezonu musiał jednak pogodzić się z pełnieniem jedynie funkcji rezerwowego. W zaistniałej sytuacji reprezentant Słowacji pożegna się zapewne z zespołem z Berlina.

Rune Jarstein (Hertha, 1984) – doświadczony bramkarz był przed dłuższą część rozgrywek jedynie zmiennikiem Alexandra Schwolowa. W minionych tygodniach udało mu się wygryźć go z wyjściowego składu aż do momentu złapania koronawirusa.

Shkodran Mustafi (Schalke 04, 1992) – środkowy obrońca dołączył zimą do ekipy z Gelsenkirchen, aby pomóc jej utrzymać się w Bundeslidze. 29-latek nie osiągnął tego celu z niemieckim zespołem i w związku z tym rozejrzy się wkrótce za nowym miejscem pracy.

Alessandro Schöpf (Schalke 04, 1994) – boczny pomocnik nie mógłby zapewne liczyć na pozostanie w „Die Königsblauen” na kolejny sezon, gdyby ci pozostali w elicie. Teraz otworzyła się przed nim szansa na zawarcie nowego porozumienia z klubem.

Nabil Bentaleb (Schalke 04, 1994) – reprezentant Algierii nie jest mile widziany w szeregach Schalke 04 od dłuższego czasu. Zimą nie udało się znaleźć na niego chętnego, dlatego teraz opuści zespół na zasadzie wolnego transferu.

Steven Skrzybski (Schalke 04, 1992) – 28-latek leczył przez dłuższy czas kontuzję i dopiero niedawno wrócił do pełni sił. Jeżeli władze drużyny z Gelsenkirchen wiążą z nim jeszcze plany na przyszłość, to zapewne otrzyma propozycję przedłużenia współpracy.

Daniel Didavi (VfB Stuttgart, 1990) – środkowy pomocnik stanowi wartościowe uzupełnienie składu „Die Schwaben” i być może pozostanie na jeszcze jeden sezon w swoim macierzystym zespole.

Gonzalo Castro (VfB Stuttgart, 1987) – były reprezentant Niemiec poznał już decyzję władz VfB Stuttgart i wie, że wkrótce pożegna się z dotychczasowym pracodawcą.

Marcin Kamiński (VfB Stuttgart, 1992) – polski zawodnik nie odgrywa żadnej istotnej roli w drużynie „Die Schwaben” i już od kilku miesięcy jest nastawiony na podpisanie kontraktu z nowym zagranicznym klubem.

Christopher Trimmel (Union Berlin, 1987) – Austriak przeżywa drugą młodość w tym sezonie i stanowi pewny punkt stołecznego zespołu, którego jest kapitanem. W zaistniałej sytuacji 34-latek powinien liczyć na przedłużenie pobytu w Unionie o jeszcze jeden rok.

Christian Gentner (Union Berlin, 1985) – doświadczony pomocnik nie otrzyma propozycji podpisania nowej umowy i z racji zaawansowanego wieku może zdecydować się wkrótce na zakończenie kariery.

Oscar Wendt (Borussia Mönchengladbach, 1985) – Szwed stanowił przez wiele lat pewny punkt „Źrebaków” i dlatego wraca teraz z podniesioną głową do rodzimego IFK Göteborg.

Ibrahima Traoré (Borussia Mönchengladbach, 1988) – doświadczony skrzydłowy nie odgrywa żadnej istotnej roli w niemieckim klubie i tym samym opuści go po siedmiu spędzonych w nim latach.

Ádám Szalai (Mainz, 1987) – były napastnik rezerw Realu Madryt nie grzeszy skutecznością, ale posiada cechę, której nie da się nabyć od tak. To absolutny lider drużyny i jak sam mówi, przyszłością zajmie się dopiero po zakończeniu sezonu. Na ten moment nie można niczego wykluczyć.

Robin Quaison (Mainz, 1993) – dalszy byt atakującego jest w dużej mierze zależny od tego, czy zespół utrzyma się w Bundeslidze. To wówczas przyszłość niemal pewnego uczestnika EURO 2020 się wyjaśni, choć wcale nie jest powiedziane, że po turnieju nie poszuka on nowych wyzwań, choćby w jednym z klubów Serie A.

Levin Öztunali (Mainz, 1996) – skrzydłowy w ostatnim czasie nie może liczyć na regularne występy, a do jego drzwi zaczynają powoli pukać inne ekipy. Sporo mówi się o zainteresowaniu HSV czy Unionu Berlin i coraz więcej wskazuje na to, że zawodnik latem zmieni pracodawcę.

Stefan Bell (Mainz, 1991) – po zmianie trenera doświadczony stoper wrócił do podstawowego składu i obecnie zdecydowanie bliżej mu do pozostania aniżeli odejścia. Jeśli jednak strony się nie dogadają, trudno będzie go zastąpić.

Phillipp Mwene (Mainz, 1994) – w przypadku lewego obrońcy obserwujemy klasyczną tendencję wzrostową. Dotyczy to zarówno statusu w drużynie, jak i regularności występów. Idąc tym tropem, wydaje się, że jeśli dojdzie od pozostania przez klub na najwyższym szczeblu rozgrywek, strony wypracują konsensus odnośnie dalszej współpracy.

David Alaba (Bayern, 1992) – Austriak, po ponad dekadzie w jednym klubie, zapragnął zmiany otoczenia. Nie zostało to jeszcze oficjalnie potwierdzone, ale niemal przesądzona jest przeprowadzka defensora lub pomocnika do Realu Madryt, który latem planuje solidną przebudowę składu.

Jérôme Boateng (Bayern, 1988) – jeszcze nie tak dawno wydawało się, że w sprawie przyszłości stopera może wydarzyć się wszystko. Wówczas Hasan Salihamidžić, dyrektor sportowy monachijczyków, jakby gdyby nigdy nic, tuż przed arcyważnym meczem z Paris Saint-Germain, poinformował o rozstaniu obu stron wraz z końcem sezonu. Dróg dla doświadczonego gracza jest wiele, od Premier League po Ligue 1.

Javi Martínez (Bayern, 1988) – defensywny pomocnik mógł odejść ze stolicy Bawarii przed rokiem, ale postanowił zostać. Dziś pewne jest to, że rozgrywa on swój ostatni sezon na Allianz Arenie. Takiej pewności nie ma już w kwestii jego dalszego kroku w karierze, przy czym wciąż najwięcej mówi się o powrocie do Athleticu.

Éric Maxim Choupo-Moting (Bayern, 1989) – atakujący w trakcie sezonu pozytywnie zaskoczył nie tylko sztab szkoleniowy, ale i klubowych włodarzy. W tej sytuacji nowy kontrakt (najpewniej na rok z opcją przedłużenia o 12 miesięcy) jest tylko kwestią czasu.

Łukasz Piszczek (Borussia Dortmund, 1985) – przyszłość byłego reprezentanta Polski dotąd wydawała się jasna: koniec przygody z poważną piłką i występy na poziomie III ligi (czwarty poziom rozgrywkowy w naszym kraju) w LKS-ie Goczałkowice Zdrój. Teraz, w obliczu poważnej kontuzji Mateu Moreya, nie można wykluczyć odłożenia planów na 2022 roku.

Marcel Schmelzer (Borussia Dortmund, 1988) – klubowa legenda nie rozegrała w tym sezonie ani jednego spotkania, co ma związek z poważnymi problemami zdrowotnymi. Odejście, a być może zakończenie kariery lewego defensora, jest tuż za rogiem.

Max Meyer (Köln, 1995) – utalentowany rozgrywający, któremu w przeszłości wróżono transfer do dużego klubu, spisuje się dużo poniżej oczekiwań. Mimo to na brak zainteresowania swoją osobą nie może narzekać i jeśli wierzyć spekulacjom, już latem może on wylądować w Unionie Berlin.

Salih Özcan (Köln, 1998) – wychowanek „Kozłów” gra systematycznie, ale przyszła już chyba pora na spróbowanie sił w nowym otoczeniu. Jeśli nie wydarzy się nic nieoczekiwanego, ten moment dla środkowego pomocnika nastąpi właśnie latem.

Niklas Moisander (Werder Brema, 1985) – kapitan drużyny nie wyklucza swojego pozostania i istotnie nie można przekreślać realizacji takiego scenariusza, biorąc pod uwagę dobrą formę fizyczną stopera. Mimo wszystko bardziej prawdopodobny jest wyjazd Fina, na przykład do Szwecji, skąd pochodzi jego żona.

Theodor Gebre Selassie (Werder Brema, 1986) – wolą klubu jest zatrzymanie prawego obrońcy, który w trwających rozgrywkach nie opuścił choćby minuty. Problem w tym, że Czech chciałby spróbować czegoś nowego, a światło dzienne niejako na przyszłość zawodnika rzuciła nie tak dawno jego żona. Poinformowała ona w mediach społecznościowych o zniżającej się wyprowadzce pary z Bremy. Następnie komunikat został usunięty.

Jetro Willems (Eintracht, 1994) – Holender w drugiej części poprzedniego sezonu, jeszcze na wypożyczeniu w Newcastle United, doznał poważnego urazu kolana i od tego momentu nie zagrał ani razu. Zważywszy na ten fakt, jego przyszłość jest jedną, wielką niewiadomą.

Aleksandar Dragović (Bayer Leverkusen, 1991) – stoper wyznał, że bardzo brakuje mu regularnych występów i jest gotów dołączyć do słabszego klubu, aby tylko móc pojawiać się na boisku co tydzień. To z pewnością jest w stanie zapewnić mu Crvena zvezda, jeden z faworytów do pozyskania Austriaka o serbskich korzeniach.

Melayro Bogarde (Hoffenheim, 2002) – utalentowany stoper lub defensywny pomocnik jakiś czas temu znalazł się na radarach Milanu, Club Brugge czy Barcelony. Niemiecki klub z pewnością chciałby zatrzymać Holendra u siebie, ale może być bez szans wobec lepszych ofert z innych zakątków Europy.

Chang-hoon Kwon (Freiburg, 1994) – trwające rozgrywki naznaczyły problemy zdrowotne i nieustanna rola epizodysty. Z związku tym widmo rozstania z Koreańczykiem jest wielce prawdopodobne.

Jeffrey Bruma (Wolfsburg, 1991) – bilans z obecnego sezonu? Jedno spotkanie. To nie może skończyć się inaczej, jak zmianą klubu. 29-letni stoper chce znowu poczuć się ważny i niewykluczone, że zakotwiczy w ojczyźnie.

Marek Suchý (Augsburg, 1988) – Czech, po wygraniu wszystkiego, co było do wygrania z FC Basel, którego był kapitanem, chciał spróbować czego nowego. Zrobił to, a teraz czego go ponowna przeprowadzka, być może w rodzime strony.